webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

26.3.12

Τα νέα του Μουσείου Ν. Καζαντζάκη


Το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη θα γιορτάσει και φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, με ένα αφιέρωμα στο παιδικό παραμύθι.

Τιμώμενο πρόσωπο η πολυαγαπημένη των παιδιών Κάρμεν Ρουγγέρη, η οποία θα τους αφηγηθεί το παραμύθι της «Έρχεσαι μαζί μου;» (εκδ. Λιβάνη). Μία καταπληκτική ιστορία για τις περιπέτειες ενός επίδοξου νεαρού συγγραφέα, που προσπαθεί να φτιάξει το δικό του πρώτο παραμύθι. Την αφήγηση θα πλαισιώσουν μουσικά οι Γιώργος Μαστοράκης (κιθάρα) και Νίκος Ματζαπετάκης (μαντολίνο).

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1 Απριλίου 2012, στη Μυρτιά Ηρακλείου, και ώρα 11.00 το πρωί.

Την Κάρμεν Ρουγγέρη θα παρουσιάσουν στο κοινό οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Μυρτιάς, με υπεύθυνους εκπαιδευτικούς τους Βαγγέλη Δερμιτζάκη, Μαίρη Ψυχογιού και Μαρία Παπαδημητρίου.

Τα παιδιά θα έχουν τη χαρά να συνομιλήσουν με την Κάρμεν Ρουγγέρη και να ξεφυλλίσουν τα βιβλία της στη μικρή Έκθεση Βιβλίου που θα υπάρχει στο χώρο.


Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί με την ευγενική χορηγία του ξενοδοχείου Galaxy.

Χορηγός επικοινωνίας: ΕΡΑ Ηρακλείου.

1.3.12

Κοίτα τι έγινε!

-Με παραμελείς.
-...


-Και τώρα ποιος είναι μέσα στο κλουβί και ποιος απ' έξω;

Ποιος δημιουργεί τα κλουβιά; Και ποιος τα τοποθετεί γύρω μας; Πόσο ανθεκτικά είναι; Πόσο άνετα; Πόσο ασφαλή; Πόσο τρομακτικά ή πόσο οικεία;

Το δικό μου κλουβί είναι περίεργης κατασκευής. Παίρνει διάφορες μορφές και γίνεται από διάφανο και αόρατο έως εξαιρετικά συμπαγές και άκαμπτο. Για όλους ίσως φαίνεται γύρω μου. Για μένα είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται μέσα μου. Περίεργη κατασκευή! Άλλοτε αφήνει τα περιθώρια να δεις έξω και άλλοτε όχι. Πολλές φορές εμποδίζει να δεις και μέσα! Ενίοτε λειτουργεί και σαν καθρέφτης. Βλέπεις μόνο το δικό σου πρόσωπο, συχνά παραμορφωμένο. Υπάρχουν φορές που επιτρέπει να νιώσεις και άλλες που γίνεται... αεροστεγές. Και τότε σκας. Και αγανακτείς. Και προσπαθείς να βρεις χαραμάδες για να πάρεις αέρα. Υπάρχουν και στιγμές που σ' αφήνει να τεντώσεις προς τα έξω. Και πόση ανακούφιση έρχεται όταν αισθανθείς ότι εκεί υπάρχει χέρι απλωμένο για βοήθεια...