Νέες δραστηριότητες!

...είπε ο Καζαντζάκης. Κι ενώ το πίστευα κι εγώ για τον εαυτό μου, ακόμα κι αν οι δικές μου γραμμές ήταν πάντα κοντές και αδύναμες, έχουν περάσει μέρες που δεν έχω γράψει ούτε μια γραμμή στο blog. Γιατί σίγουρα η δουλειά μου δεν αφήνει μέρα να περάσει χωρίς έστω και μια γραμμή χαραγμένη σε χαρτί, πίνακα, υπολογιστή τώρα πια...

Είπα να ξεσκονίσω τις γνώσεις μου περί δημιουργικής γραφής και να αναζητήσω την έμπνευση ακόμα και κάτω από το πιο βαρύ και σκονισμένο χαλάκι. Τελικά, η έμπνευση κρυβόταν πίσω από ένα κομμάτι χαρτί του μέτρου και πίσω από ένα κουτί ξυλομπογιές! Μαθήματα ζωγραφικής! Αυτό είναι! Πώς να περάσεις το απόγευμά σου κοιτώντας στωικά μια... κούπα! Φυσικά και είναι κούπα το παρακάτω πράγμα. Τι; Δεν το 'κανα καλό; Και το ελαφρώς διπλωμένο, στο μικρό χαρτί είναι ένα πλαστικό ποτήρι μιας χρήσης με το υπόλειμμα του καφέ κάποιου συναδέλφου. Τι; Δεν είναι σαφές;

Έτσι, χωρίς μετρήματα και αλλήθωρα μάτια, σαν τα σημερινά. Χωρίς καμιά γνώση. Απλή παρατήρηση. Έρμες αποστάσεις και μετρήματα! Δύο ώρες για ένα ρημάδι βάζο! ΔΥΟ ώρες!!! Και τι ζαλάδα, τι εκνευρισμός, τι γέλιο, τι πείραγμα! Πού θα μου πάει; Την επόμενη φορά θα σας φέρω την πρόοδό μου, έτσι, για του λόγου το αληθές. Κι αυτή η σκιά; Τς τς τς! Άμα πεισμώσει όμως το ξεροκεφαλάκι μου...

Και στο επόμενο με καλό. Και μην ακούω γελάκια. Τώρα μ' έπιασε η δημιουργική φάση, τι να κάνουμε;

:):):):):):)

Υ.Γ. Η σημερινή ανάρτηση και τα... καλλιτεχνήματά μου αφιερωμένα εξαιρετικά στο Ακτινίδιο που έχει γενέθλια σήμερα! Χρόνια πολλά, φρουτάκι μου! Να τα εκατοστίσεις! :)