Μοναξιές...
Θα 'θελα τα ποτήρια να ήταν δύο και τα κεράκια ροζ να καίγονται για χάρη της παρέας. Θα 'θελα η ζαλάδα να μπορούσε να στηριχτεί σε μια αγκαλιά και να βρει πιο εύκολα το δρόμο της προς τη μέθη. Θα 'θελα το άρωμα του χαρτιού να καλυπτόταν διακριτικά απ' το άρωμα της αγάπης...
Θαρρώ μέθυσα...
Θαρρώ μέθυσα...
posted by marilia | 00:11
13 Comments:
Υπέροχο!!!!!
Η μεθυσμένη Μαριλία μας αρέσει!
:)
Μαριλία μου
είναι πανέμορφα δοσμένη η μοναξιά σου. Αν θέλεις σκέψου όμως ότι τα κεριά γίνονται δύο κι έρχομαι κι εγώ να τα πιούμε παρέα... Κι έπειτα χίλιοι καλοί... Χωράμε...
Καλημέρα Μαριλία,
Είδα πρωί πρωί αυτό και εσένα σκέφτηκα.
Ορίστε: http://www.iptamenokastro.gr/articles/view/6
Βάλια, ευχαριστώ. :)
Κατερίνα, η νηφάλια; Γαλατάκι κανείς; :):)
Σπύρο, οι χίλιοι θεωρώ πως είναι πάααααρα πολλοί! Οι δυο όμως... Κι εσύ το άλλο μέλος της παρέας σου, το 'χεις ήδη! ;)
Κατερίνα, μ' αρέσει πολύ και σ' ευχαριστώ περισσότερο! Αλλά... γιατί δε συμμετέχουμε μαζί, έτσι, για να δοκιμάσουμε τη συνεργασία ή την άμιλλα; Δε θα 'χει πολλή πλάκα η ιστορία;
Νομίζω ότι είσαι περισσότερο συγκροτημένη για κάτι τέτοιο. Θα τι σκεφτώ όμως κι εγώ...
Εσύ να το κοιτάξεις σοβαρά.-
θα το γράψω και στο blog μου σε απάντηση του σχολίου σου αλλά αν θυμάσαι το δικό σου παραμύθι Το αστέρι της κορυφής μου έδωσε την ιδέα....
φοβερή η φώτο!
Κατερίνα, θα το προσπαθήσω. Ευχαριστώ, πάντως, για την ενημέρωση! Βρήκα ένα πολύ καλό σάιτ για παιδιά και με πολλές προτροπές για δράση! Να 'σαι καλά! :)
Σπύρο, το κατάλαβα, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόκειται για μια πολύ όμορφη ιστορία με σαφές μήνυμα για τη διαφορετικότητα! ;)
Ασκαρούλη, σ' άρεσε;
Ωραία τα λες... Τα κάνεις;
Ας ποιούμε λοιπόν στην υγειά τής δασκαλίτσας μας...αχ! βαχ...μας! :)
mortal, μόνη μου τα λέω, μόνη μου τ' ακούω. Τι να κάνω δηλαδή;
Άιναφετς, στην υγειά μας! :):)
Η μεθη της αγάπης δεν συγκρίνεται με καμία άλλη
Δημοσίευση σχολίου
<< Home