"Οι σκιές δεν αγαπάνε"
17 Ιανουαρίου σήμερα, γιορτάζει ο πολιούχος των Ιωαννίνων, ο Αϊ-Γιώργης. Πριν τέσσερα χρόνια, σαν σήμερα, έπινα καφεδάκι με μια αγαπημένη φίλη και συμφοιτήτρια, περιμένοντας να περάσει η λιτανεία για να μπορέσουμε να προσκυνήσουμε χωρίς πολύ κόσμο και στρίμωγμα. Έξω ψιλόβρεχε, αλλά την ώρα της λιτανείας είχε σταματήσει η βροχή, σεβόμενη, λες, την ιερότητα της στιγμής. Κι εμείς καθισμένες κοντά στην τζαμαρία της καφετέριας απολαμβάναμε τη ζεστασιά του χώρου και το άρωμα του καφέ. Παράλληλα απολαμβάναμε την κουβέντα μας. Γελούσαμε, συμφωνούσαμε, διαφωνούσαμε, κάναμε όνειρα για το μέλλον και σκεφτόμαστε τι θα κάναμε σε πέντε μήνες που θα τελειώναμε τη Σχολή.Οι μήνες πέρασαν και η Σχολή τελείωσε. Βρήκαμε και αμέσως δουλειά. Αρκετά τυχερές, αν σκεφτεί κανείς την ανεργία που δέρνει τους νέους σήμερα. Μαζί όμως με τη δουλειά και τη νέα μας καθημερινότητα, ήρθε και η απομάκρυνση και, σταδιακά, η παντελής έλλειψη επικοινωνίας. Χαθήκαμε, εντελώς, που λένε... Πάντα όμως τη σκέφτομαι και αναρωτιέμαι πού να βρίσκεται και τι να κάνει. Ίσως να 'χει σύζυγο και παιδιά, ίσως να ασχολείται με περαιτέρω σπουδές καθώς... δεν εκφραζόταν και με τα πιο γλυκά λόγια για τα μικρά τερατάκια που μας βασανίζουν πολλές ώρες καθημερινά, ίσως και να τα συμπάθησε, τελικά, "τα σκασμένα", όπως έλεγε, και να 'ναι τρισευτυχισμένη με τη ζωή της. Το εύχομαι...
Σήμερα όμως, πέντε χρόνια μετά, και ενώ βρίσκομαι στο σπίτι, έχοντας πάρει μια μέρα αναρρωτική άδεια απ' τη δουλειά, λόγω... γαστρεντερίτιδας, γυρίζουν στο μυαλό μου άλλες σκέψεις. Ευχές για "περαστικά" ήρθαν ψηφιακά. Τσαγάκι ήπια με διαδικτυακή παρέα και το γέλιο μού το προκάλεσαν email και τηλεφωνήματα! Η e-παρέα είναι, σίγουρα, μεγαλύτερη, συνεχής -έστω με εναλλαγή προσώπων-, ζωντανή. Η e-επικοινωνία είναι ικανή να προκαλέσει συμπάθειες, αντιπάθειες, χαμόγελα, θλίψη, ζήλια, γκρίνια, φιλίες, συναισθήματα συμπαράστασης ή αγάπης...
Ψηφιακά διατυπώθηκε προχθές και η σκέψη ότι το Δίκτυο αποτελείται από σκιές και όχι από φυσικές οντότητες. Υποστηρίχτηκε ότι "εκεί μέσα" (δηλαδή στον παγκόσμιο ιστό), δεν μπορεί και δεν πρέπει να 'μαστε οι εαυτοί μας. Χρησιμοποιούμε την ελευθερία της ανωνυμίας που μας παρέχεται για να εκτονωθούμε, να μιλήσουμε -ανεξάρτητα από το τι θα πούμε- να βρούμε, με άλλα λόγια, τη μορφή ψυχοθεραπείας που μας ταιριάζει. Δε συμμερίζομαι ούτε υιοθετώ τον όρο "σκιές", όμως μήπως, τελικά, το Διαδίκτυο είναι ένα τεράστιο Θέατρο Σκιών;
posted by marilia | 15:30
31 Comments:
Την έχω ακούσει πολλές φορές αυτή τη θεωρία για e-σχέσεις, e-φιλίες και e-πίπεδο.
Κουραφέξαλα, λέω εγώ!
Το ίντερνετ είναι τμήμα του πραγματικού κόσμου και αυτόν αντικατοπτρίζει. Δε φτιάχνεται από σκιές του κυβερνοχώρου, αλλά από ανθρώπους με πραγματικά πληκτρολόγια, πραγματικά δάχτυλα που τα πατούν και πραγματικές προσωπικότητες.
Όπως υπάρχουν στον "πραγματικό" κόσμο πολλοί που περνάνε αδιάφορα δίπλα σου και σε έχουν γραμμένη στα @@ τους και υπάρχουν και άλλοι που μπορεί να γίνουν φίλοι, εχθροί ή ο,τιδήποτε ενδιάμεσο, έτσι και στο ίντερνετ υπάρχουν οι ανάλογοι χαρακτήρες ανθρώπων που μπορεί με ένα κείμενό σου να χαρούν, να λυπηθούν, να τσαντιστούν ή απλά να προσπεράσουν αδιάφορα.
Το ψέμα και το ψεύτικο σαν έννοιες υπάρχουν και στον "πραγματικό" κόσμο όσο και στον κυβερνοχώρο. Η αλήθεια και το αληθινό, επίσης.
Όπως χρειάζεται πείρα και κρίση για να τα διακρίνεις στον "πραγματικό" κόσμο, έτσι χρειάζεται και εδώ.
Όλα τα υπόλοιπα, αυτά για τις "σκιές", είμαι βέβαιος ότι τα διακινούν άνεργοι ψυχαναλυτές ... όποιος όμως έχει φίλους δε χρειάζεται ψυχαναλυτή!
Φιλιά και σιδερένια!
Αγαπητέ μου φαρμακόγλωσσε,
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! :) Κοίτα όμως μh με... πολυπροκαλείς γιατί μια φυσική περιέργεια την έχω και μπορεί να βρεθείς να πίνεις καφέ με το webzobbie στην πλατεία Ελευθερίας, έτσι, για να δω ποια πραγματικά δάχτυλα ζουλάνε τα έρμα τα πλήκτρα του υπολογιστή σου! :):):):):):)
Κάνα νέο ποστάκι θα δούμε; Άντε μπράβο! Ααααααααα!!! Τώρα που το θυμήθηκα... Κάνουμε μάθημα περί φιλίας και έχουμε ένα κείμενο με κρητικές μαντινάδες, αλλά είναι λίγες. Εκτός του ότι θα βάλω τα μικρά να γράψουν μόνα τους, έχεις να στείλεις τίποτα καλό; Πες, ναι, πεεεεεεεεεεεεεεεεεεεες! Και μελοποιημένα δεχόμαστε! χιχιχι!
Δασκαλίτσα μου το διαδίκτυο είναι όσο ζωντανό το αφήνουμε εμείς να γίνει! Είναι πολύ όμορφο το ότι έχουμε δημιουργήσει μια κοινότητα όπου ενδιαφερόμαστε, θέλουμε να μαθαίουμε νέα ο ένας για τον άλλον, ανησυχούμε όταν έχει να φανεί κάποιος καιρό. Είναι πολύ όμορφο που βρήκαμε έναν τρόπο να εκφραστούμε χωρίς να φοβόμαστε (άμεσα) τις συνέπειες και προπάντων ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν και μας συμμερίζονται... Πιστεύω πως αυτό που έχουμε δημιουργήσει είναι ζωντανό και αναπτύσσεται όλο και περισσότερο μέρα με την ημέρα. Το "θέατρο σκιών" όπως λες κι εσύ είναι κι αυτό ΄συνηθες φαινόμενο αλλά για κσέψου λιγο: Για ποιο λόγο μπορεί ένας άνθρωπος να υποδυθεί κάποιον που δεν είναι ο εαυτός του; ίσως γιατί δεν θέλει να είναι ο εαυτός του ή ότι ο εαυτός που θέλει να παίζει μέσω διαδικτύου τον εκφράζει πολύ περισσότερο. Δεν λέω να φτάσουμε στα άκρα και να μην έχουμε κοινωνική ζωή, αλλά είναι υγειές να έχουμε λίγο και από τα δύο! Φιλάκια πολλά και Sorry αν σε κούρασα αλλά άνοιξες τους ασκούς του Αιόλου με αυτό το θέμα... Κι έχω και μια άλλη απορία που θέλω να μου απαντήσεις εσύ ή όποιος άλλος θέλει: Γιατί ενώ είμαστε τόσοι πολλοί στην blogoσφαιρα, κι ενώ έχουμε τόσους πολλούς και όμορφους προβληματισμούς , γιατί ενώ μπορούμε να εκφραστούμε σωστά, δεν το κάνουμε πιο εύκολα έξω στον κόσμο! Είμαστε τόσοι πολλοί που σιγουρα θα βρεθεί κάποιος δίπλα μας που θα έχει τις ίδιες απορίες και ανησυχίες και δεν θα το μάθουμε ποτέ! Why?
Γιατί, Ηλία μου, έξω κουβαλάμε και τα ταμπού μας και τις ανασφάλειές μας, ενώ εδώ... τα κρύβουμε ΠΙΣΩ απ' την οθόνη και τα κάνουμε delete μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού και όχι με ψυχοφθόρες διαδικασίες. ;) Δε σου 'χει τύχει να μην μπορείς να πεις κάτι (γιατί ντρέπεσαι ή φοβάσαι) κατά πρόσωπο, αλλά να το λες άνετα πληκτρολογώντας το; Και, δυστυχώς, βρίσκουν το θάρρος (ή θράσος) και οι πιο δειλοί και λένε ό,τι τους κατέβει στα... δάχτυλα! Μακριά από 'μας τέτοιες καταστάσεις! Μπρρρρρρρ!
Μαριλίτσα, περαστικούλια σου και γρήγορα να επιστρέψεις στα "σκασμένα"! χεχε
Πάντως η καλύτερη φάση είναι αυτή που συνδυάζει ζωντανή επαφή και ιντερνετική επικοινωνία...
Μάκια
Σ' ευχαριστώ, Ασκαρδαμυκτί μου, να 'σαι καλά. Θα επιστρέψω σύντομα στα μικρά μου. Αύριο κιόλας. :) Πολύ φοβάμαι, καλέ μου, ότι αυτός ο συνδυασμός δεν είναι πολύ "καθαρός". Η μία πλευρά υπερτερεί της άλλης συνήθως...
Για κάποιους είναι...μην κρίνεις από τον εαυτό σου...πλέον για κάποιους είναι!!!
Marilitsa μου εραστικά σου!!
Εγώ πιστεύω πως απ' όλα έχει ....ο μπαξές.
Εξαρτάται από το πως θέλει ο καθένας να διαχειριστεί το μέσον τούτο.
Και "έξω" υπάρχουν μάσκες και γιατί όχι εδώ.
΄Οπως επίσης πιστεύω πως εδώ και κάτω από την ανωνυμία του κάποιος, μπορεί να δείξει τον πραγματικο του εαυτό που έξω για δικούς του λόγους θέλει να εμφανίζει διαφορετικά.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μάνο, δυστυχώς το αισθάνομαι! Και δε μ' αρέσει, να λέω την αλήθεια...
Γλαρένια μου, αυτό ακριβώς είναι που φοβάμαι. Μην είναι εδώ οι πραγματικοί εαυτοί μας και έξω οι σκιές!
Tεραστιο θεατρο σκιων.....μμμ μεγαλη κουβεντα..
Η αληθεια ειναι πως ναι.. μπορει και να ειναι..
Οι περισσοτεροι που συναντουμε ειναι "ψευτικοι" μα απο δω μεσα εχουμε κανει και αληθινους φιλους και μιλαω προσωπικά και οχι μονο..
Τι να πω ο καθενας εχει την αποψη του.
Οσο για σημερα, να ευχηθω περαστικουλια και ναχεις ενα ηρεμο ΣΚ
Κυρία Νικολάου, έχετε δίκιο. Μεγάλο θέμα, χωρίς σαφείς απαντήσεις. Όσο για τους αληθινούς φίλους που κερδίζουμε απ' το Δίκτυο, δεν αμφιβάλλω καθόλου! Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που συνάντησε αρκετούς αξιόλογους Ανθρώπους και έκανε κάμποσους Πραγματικούς Φίλους! Όμως, απ' την άλλη, δεν αμφιβάλλω καθόλου ούτε για τις επιφυλάξεις που πρέπει να έχουμε γενικότερα στις (e-)συναναστροφές μας ...
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τις ευχές. Ήδη αισθάνομαι καλύτερα :)
Περαστικούλια και απο μένα. Είναι στιγμές που στμφωνώ με τους μεν και άλλες που συμφωνώ με τους δε. Γενικά νομίζω οτι το νετ είναι μπέρδεμα που δεν ξέρεις που φτάνει το ψεύτικο και που ξεκινάει το αληθινό. Η αλήθεια είναι οτι δένομαι με κάποιους ανθρώπους. Τους αναζητώ όπως θα ανζητούσα και κάποιον της πραγματικής ζωής. Ακόμα και τώρα που έχω αποστασιοποιηθεί κάπως απο τον χώρο του μπλόγκ δεν πάυω να θέλω να μάθω για κάποιους απο τους παλιούς φίλους. Να θέλω να επικοινωνήσω, να μάθω νέα τους να διαβάσω τις σκέψεις τους.
Ελπίζω η σωστή ευχή να είναι ήδη, "σιδερένια"
Προσωπικά, για να μπω και λίγο στο θέμα σου, ανήκω σε εκείνους που θεωρούν ότι ο όρος "σκιά", δεν είναι ορθός, αλλά δεν είναι και μακριά από την πραγματικότητα!
Αν με τον όρο σκιά, σκεφτεί κανείς το δημιούργημα της περιορισμένης απουσίας φωτός, τότε, ο όρος είναι λάθος κατά τη γνώμη μου.
Αν όμως με τον όρο σκιά δεις το περίγραμμά του ανθρώπου, αλλά όχι όλες τις λεπτομέρειες (που είναι και ουσία) της προσωπικότητάς του, τότε ο όρος με βρίσκει σύμφωνο.
Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά. Θα περιοριστώ μόνο στην παρατήρηση ότι, αν από μια προσωπικότητα, οποιαδήποτε προσωπικότητα, αφαιρέσεις έστω και ένα στοιχείο της τότε αυτό που έχεις δεν είναι το πραγματικό.
Δεν συνεχίζω άλλο γιατί το θέμα είναι τεράστιο...
Να είσαι καλά
Καλο σου βράδυ
Σνουποφιλί!!
βεβαίας βεβαίως :)
Μμμ... εξάρτηση, ε, Γιώργο μου; :) Όμορφο, τελικά, να ανησυχείς και να θες να μαθαίνεις νέα για ανθρώπους που δεν έχεις συναντήσει και που ίσως να μη συναντήσεις ποτέ! :) Από τα μαγικά του Διαδικτύου. :)
Σωτήρη, η γνώμη σου με βρίσκει απολύτως σύμφωνη! Το ερώτημα είναι βέβαια αν αποκρύπτουμε στοιχεία της προσωπικότητάς μας γράφοντας εδώ...
Έχεις δίκιο, τεράστιο θέμα.
Καλημεροφιλιάαααααααααααα!!! :)
Μα αυτό σας λέω κι εγώ. Όπως υπάρχουν "εδώ μέσα" άνθρωποι που αποκρύπτουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους, έτσι γίνεται και "έξω".
Όμως ο φίλος Σωτήρης άνοιξε ένα άλλο μεγάλο θέμα. Κι εγώ αποκρύπτω πολλές φορές στοιχεία του χάρακτήρα μου και στο ίντερνετ και έξω. Πιστεύω πως όλοι το κάνουμε αυτό από καιρό σε καιρό, είτε από ευγένεια, είτε για να μη φανεί τι κακίες σκεφτόμαστε πολλές φορές, για να μη στεναχωρέσουμε, για να μην πληγώσουμε, για να προστατευτούμε. Αυτό σύμφωνα με τη λογική σου, Σωτήρη, μας κάνει σκιές; Προφανώς όχι, αλλά όταν γίνεται συστηματικά; Και πόσο συστηματικά;
Ποια είναι τελικά η διαφορά ανάμεσα στο ίντερνετ και στον "πραγματικό" κόσμο; Σκιές, ή μάλλον ΛΑΜΟΓΙΑ μπορεί να υπάρξουν (ή να μην υπάρξουν) παντού.
Η σκιά μου χαιρετά και φιλά τη σκιά σου-έτσι τουλάχιστον δε θα κολλήσω. :)
Περαστικά σου.
Φαρμακόγλωσσε, σ' ευχαριστώ πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ πολύ για τις μαντινάδες!!! Μμμμμμμμμμμαααααααααατς! (διαδικτυακά δεν κολλάς)
kyriaz μου, φίλα σαν... άνθρωπος, βρε! τς τς τς! Να, έτσι: Μμμμμμμμμαααααατς! Κανονικό! Να κολλήσεις, να μείνεις στο κρεβάτι, έτσι, για να μάθεις! Μμ! :):):):)
Μαριλία μου καλή, καλημέρα. Ελπίζω να έχεις ήδη γίνει καλά. Κι εμένα με απασχολεί αυτό το θέμα των διαδικτυακών φίλων. Είναι αλήθεια ότι δεν συγκρίνονται με τους φίλους της ζωής εκεί έξω, αν έχεις κατορθώσει να δημιουργήσεις τέτοιους. Όμως είναι και αυτοί μια παρηγοριά. Κυρίως γιατί δεν έχουμε αμοιβαία μεγάλες προσδοκίες, δεν υπάρχει περίπτωση να προδώσει ο ένας τον άλλον. Σκιά δεν θα τους έλεγα ακριβώς. Εγώ έχω δημιουργήσει μέσα μου μια εικόνα για τον καθένα. Δεν θέλω να τους γνωρίσω δια ζώσης. Θέλω να μείνω με την εικόνα αυτή....
Να για σένα π.χ. έχω στο μυαλό μου την εικόνα ενός φωτεινού ευαίσθητου κοριτσιού
Μερόπη, καλημέρα! Είμαι πολύ καλύτερα και σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. :)
Μερόπη μου, για να είμαι ειλικρινής, συμφωνώ ότι οι e-φίλοι δε συγκρίνονται με τους δια σώζης, ασφαλώς γιατί είναι καλύτεροι! :):) Δεν τους έχω για παρηγοριά, τους έχω για φίλους! Και φυσικά μπορούν να προδώσουν -και το 'χουν κάνει με μεγάλη "επιτυχία" και το 'χω νιώσει καλά στο πετσί μου- και φυσικά μπορούν να πληγώσουν, να κακοκαρδίσουν κλπ, αλλά μπορούν και με μια τους σειρούλα να σου φτιάξουν τη μέρα! Να σε κάνουν να νιώσεις όμορφα από 'κεί που δεν το περιμένεις! Ούτε κι εγώ τους θεωρώ σκιές. Και αρκετούς απ' αυτούς θέλω να τους γνωρίσω, για να 'χω καλύτερη επικοινωνία. Για να μην υπάρχει η παραμικρή υποψία σκιάς!
Γνώρισα από κοντά e-φίλους και μ' έκαναν να στενοχωρηθώ αφάνταστα και να πω "λυπάμαι που σπατάλησα το χρόνο μου για εκείνον/η". Γνώρισα όμως κι άλλους που αγάπησα πολύ! Και αυτοί ήταν σαφώς περισσότεροι. Άνθρωποι που τώρα έχω κοντά μου (σιγά την απόσταση Κρήτη-Θεσ/νίκη! χιχιχιχιχι!) ανά πάσα ώρα και στιγμή, χωρίς να φοβάμαι ότι θα μου κλείσουν το τηλέφωνο στα μούτρα!
Φλυάρησα πάλι. χεχε! Αλλά το θέμα είναι τεράστιο και προσφέρεται για κουβέντα, συμφωνίες και διαφωνίες...
Καλημεροφιλί με γεύση πορτοκάλι :)
Καλησπέρα ,Μαριλία! Αν το Διαδίκτυο είναι ένα απέραντο Θέατρο Σκιών , τότε εγώ θέλω να είμαι ο Μπαρμπα - Γιώργης!!!
Η προσωπική μου άποψη είναι πως η ανωνυμία του διαδικτύου μας επιτρέπει να είμαστε ο πραγματικός μας εαυτός , ενώ στην αληθινή ζωή καταπιέζουμε ή τροποποιούμε τον αληθινό μας εαυτό για να είμαστε αρεστοί στον περιγυρό μας. Εξαρτάται πάντα από ποια οπτική γωνία βλέπεις τα πράγματα...
δυσλεκτικέ δάσκαλε, το ποστ γράφτηκε με αφορμή την έκφραση: "Μην παίρνεις σοβαρά το ίντερνετ, εκεί όλοι είμαστε... σκιές! Η αλήθεια βρίσκεται σ' αυτά που λέμε δια ζώσης"...
Τι να πω; Μπερδεύομαι. Πολύ.
Καλησπεροφιλί :)
Δεν υπάρχει εικονική ζωή λέω εγώ...( που παρεμπιπτόντως είμαι 100/00 ο εαυτός μου στο μπλόγκ, ίσως γιατί δε διαθέτω ταλέντο και φαντασία να πλάσω μια άλλη προσωπικότητα, παρ'όλο που θα ήταν πολύ ενδιαφέρον!)
Αν ποτέ μιλήσεις με τη συντρόφισσα φίλη σου, δώσε τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς, κι εγώ σκασμένα τα λέω...
Τρελοπατσιουράκι μου, ήμουν σίγουρη ότι εσύ τουλάχιστον θα την καταλάβαινες τη φίλη μου! χιχιχι!
Όσο για την αυθεντική παρουσία μας στο χώρο... κι εγώ έτσι νόμιζα, ότι είμαστε οι εαυτοί μας, αλλά κάποιοι υποστηρίζουν ότι εδώ μέσα λειτουργούμε ως σκιές μεγαλύτερες από το μπόι μας και αχνές... Ο χρόνος θα δείξει, μάλλον...
Καληνυχτοφιλάκι :)
καλημέρα σας καλημέρα σας περαστικά....
είμαστε αυτοί που είμαστε ... όπως ο λόγος ενός λογοτέχνη που νομίζει ότι είναι δικός του... αλλά φευ είναι παγκόσμια ιδιοκτησία....
akrat, καλωσόρισες! :)
Θες να πεις ότι... ανήκουμε σε όλους ή ότι είμαστε "ιδιοκτησία" κάποιου άλλου;
Νέα ερωτήματα για να παιδεύουμε το νου μας!
:)
1oν περαστικά
2ον σήκωσε το τηλέφωνο να της μιλήσεις ...μην αργείς!
3ον τελικά αυτές οι φιλίες μήπως είναι πιο ξεκάθαρες ...εννοώ τις e-φιλίες...
Τρελοφαντασμένη μου
1ον σ' ευχαριστώ
2ον έχω να της μιλήσω δύο χρόνια και κάπου κολλάω να το κάνω τώρα... δεν ξέρω γιατί...
3ον δεν έχω ιδέα! Κι εγώ αυτό αναζητώ!
Φιλί
Εγώ πάντως από μικρός τον Καραγκιόζη δεν τον πολυχώνευα να πω την αλήθεια!
Για πιάσε ένα σοκολατοφιλάκι, Αντώνη μας! :)
Σα να αργείς να αναρώσεις από την γαστρεντερίτιδα φιλενάδα (σσ ανέβασε κανα post). Πάντως αυτά με τις σκιές κτλ υπάρχουν, αλλά όχι σε όλους τους κύκλους. Στο κάτω κάτω, αυτοί που τα λένε είναι αυτοί που σα σκιές μας κατασκοπεύουν καιρό τώρα και ζηλεύουν τις παρέες μας. Φιλί παγωμένο από Σαλόνικα *σμουτς* ;-)
Γιατρέ μου... έχω αναρρώσει πλήρως από τη γαστρεντερίτιδα, αλλά με βρήκε μια οξεία τεμπελίτιδα και με έχει αποτελειώσει! Τι αγωγή προτείνετε, μιας και μας επισκεφτήκατε κατ' οίκον; :):)
Πάντως, για να προλάβω τυχόν περίεργα και διόλου ευχάριστα "φάρμακα", θα ετοιμάσω πάραυτα νέο ποστ.
Ούτως ή άλλως... το ακτινίδιό μου έχει χωθεί στη φρουτιέρα του και αδιαφορεί παντελώς για το... νοικοκυριό του σπιτικού μας. :(
Δημοσίευση σχολίου
<< Home