Αρκάδι, 8/11/1866

Αρκάδι
του Κωστή Ψαρράκη

Σκληρή, πικρή, βαριά η σκλαβιά... Η ελπίδα κουρσεμένη...
Μα η Κρήτη πιάνει τ' άρματα, ξεσκίζει τα φερμάνια
και στέλνει μ' αίμα μήνυμα παντού στην Οικουμένη
"Ελευθερία ή Θάνατο!". Βροντούν βουνά, ρουμάνια
κι οι Τούρκοι καίνε, σφάζουνε... Σφυροκοπούν τ' Αρκάδι
μα εκείνο, κάστρο κι εκκλησιά στη Λευτεριά της Κρήτης
σαν μια ψυχή, σαν μια καρδιά, στο φως και στο σκοτάδι
ψηλά κρατάει τα φλάμπουρα, τ' άγια και την τιμή της!
Και στέκει κι αντιστέκεται στων Τούρκων τις φοβέρες!
Δεν προσκυνά κι αδούλωτο παλεύει! Δε λυγίζει!
Και σαν στομώνουν τα σπαθιά κι αφού δεν έχει σφαίρες
τεράστια φλόγα ντύνεται και μ' αίμα πλημμυρίζει...
Αυτή τη φλόγα π' άφησε νεκρούς, πληγές, ρημάδια
στα χέρια τους την πήρανε της γης οι σκλαβωμένοι
σαν σύμβολο, σαν κεραυνό που διώχνει τα σκοτάδια,
σαν πίστη πως η Λευτεριά ποτέ της δεν πεθαίνει!
Κι απ' τη φωτιά της Λευτεριάς μια σπίθα φτάνει μόνο
να 'ρθει στο φως μια νέα γενιά, ν' αντισταθεί στη Μοίρα,
να μη χαθεί σε μια σκλαβιά κι αντίθετα στο χρόνο
να μη γεράσει πρόωρα και να μη γίνει στείρα...
Αρκάδι, κάστρο της τιμής, της Λευτεριάς, της πίστης,
που διαλαλείς πως δε νικούν η βία με τη φοβέρα,
σε προσκυνούνε τα Λευκά βουνά κι ο Ψηλορείτης
σε χαιρετούνε κι οι λαοί του κόσμου νύχτα μέρα!