e-διάλογοι

"Να σε πειράξω ή όχι;"

"Πείραξέ με να δεις τις αντιδράσεις μου!!!"

"Οχ! Πολύ… απειλητικό μου ακούστηκε αυτό… Καλά, αφήνω το πείραγμα. Για πες τη γνώμη σου… Να βάλω το παραμύθι μου στο blog ή μήπως θα ήταν προτιμότερο να διαγράψω το blog εντελώς; Δεν έχω τι να βάλω εκεί μέσα και πάνε τζάμπα οι σύνδεσμοι που έβαλαν κάποιοι μπλογκόφιλοι προς εμένα!"

"Μην αγχώνεσαι. Δούλεψε πολύ το λόγο σου και βάζε μικρά κείμενα. Ζουμερά, για να βουτάμε και λίγο…"

Όχι, δεν πρόκειται για ένα άμεσο διάλογο μεταξύ φίλων που πίνουν καφέ σε παραλιακή καφετέρια και έχουν, εμφανώς, χαλαρή διάθεση. Ούτε πρόκειται για ένα τηλεφωνικό διάλογο. Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό διάλογο, μεταξύ δυο ηλεκτρονικών φίλων. Ή όπως θα λέγαμε στη γλώσσα του web, πρόκειται για έναν e-διάλογο μεταξύ δύο e-φίλων. Τόσο απλά. Ή μήπως δεν είναι;

Το διαδίκτυο μπαίνει στη ζωή μας ολοένα και πιο επιτακτικά. Οι πληροφορίες είναι πολλές και ταξιδεύουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Για να τις παρακολουθήσει κανείς και να θεωρείται «εντός πραγματικότητας», για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και αποδεκτός σε κοινωνικό επίπεδο, για να κατακτά τους στόχους του, θα πρέπει να ακολουθεί τις εξελίξεις αυτές, αναβαθμίζοντας διαρκώς όχι μόνο τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή, αλλά και τις γνώσεις του γύρω από αυτόν.

Το διαδίκτυο προσφέρει τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας σε άτομα που βρίσκονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Καθιστά πραγματική πλέον τη φράση «η γη μοιάζει με ένα μικρό πλανητικό χωριό». Ενώνει άτομα διαφορετικών φυλών και φύλων, διαφορετικών ηλικιών, εθνικοτήτων, θρησκειών, κουλτούρων, άτομα που, θα έλεγε κανείς, δε θα υπήρχε καμιά περίπτωση να συναντηθούν διαφορετικά και να επικοινωνήσουν. Με άλλα λόγια, το διαδίκτυο ή internet φαίνεται να εκμηδενίζει όλες τις αποστάσεις μεταξύ των χρηστών του.

«Έλα, εντάξει, τα ξέρουμε αυτά!». Είμαι όμως μόνο θετική η χρήση του διαδικτύου; Μήπως μας «βολεύει» και μας «κρύβει» καλά στον εαυτό μας; Μήπως μας απομονώνει στην ουσία από τους γύρω μας και μας στερεί τη χαρά της πραγματικής, της ανθρώπινης επικοινωνίας;

Η νέα μόδα του blogging, του ηλεκτρονικού ημερολογίου, ήρθε και κάνει θραύση και στη χώρα μας. Ολοένα και περισσότερος κόσμος αφιερώνει ώρες πολλές για να γεμίσει τις e-σελίδες του e-ημερολογίου του. Αλήθεια, γιατί; Είναι πραγματική μας ανάγκη να εκφραστούμε γραπτώς και να αποφορτιστούμε από τις έγνοιες μας ή απλά το επιτάσσει η web-μόδα; Και αν είναι εσωτερική ανάγκη να αποφορτιστούμε γραπτώς, γιατί εκθέτουμε τα γραπτά μας σε όλο τον κόσμο; Μήπως τελικά η δημιουργία blogs δηλώνει κάτι πολύ βαθύτερο, μια μοναξιά ή μια έντονη ανάγκη, όχι για επικοινωνία, αλλά για αυτοπροβολή;

Χμ… πολλά τα ερωτήματα και δεν έχω τις απαντήσεις τους. Ή τουλάχιστον δεν είναι σαφείς. Άλλος e-φίλος (είδες; πήρες προαγωγή από… e-γνωστός! xεχε!) μού είπε ότι είναι καλύτερα χίλιες πραγματικές χυλόπιτες από έναν εικονικό έρωτα. Λέτε να έχει δίκιο; Τι να πω… εγώ ένα κοινό, θνητό webzobbie είμαι!

Τι λέτε, κύριε, εξακολουθώ να θεωρούμαι… «ξεροψημένη»; :):)