Περί φιλίας...

Αυτό το διάστημα στο σχολείο διαπραγματευόμασταν την ενότητα "Φίλοι" και το βιβλίο της Γλώσσας μας αφιέρωνε ένα κεφάλαιο στην παράδοση των Κρητικών να εκφράζονται μέσω των μαντινάδων. Συγκεκριμένα, το κεφάλαιό μας είχε μερικές μαντινάδες για τη φιλία, αλλά τις θεώρησα ελάχιστες και όχι και τόσο καλές. Έτσι, ζήτησα από τα παιδιά μου (Ε' Δημοτικού) να βρουν άλλες μαντινάδες ή ακόμα και να γράψουν κάποιες δικές τους.

Παράλληλα, ζήτησα βοήθεια από το φίλο Φαρμακόγλωσσο, ο οποίος ανταποκρίθηκε στην αίτησή μου με ένα πολύ όμορφο ποστ. Σ' αυτό μας παρότρυνε μάλιστα να τελειώσουμε ένα ποίημα. Ε, κι εμείς επειδή είμαστε πολύ φιλότιμα παιδιά και ψοφάμε για... δημιουργία και επειδή τις μαντινάδες τις έχουμε στο αίμα μας, προσπαθήσαμε και το... αποτελειώσαμε! (χιχιχι) Θέλετε να δείτε πώς;

Ο Φαρμακόγλωσσος μας έδωσε το απόσπασμα με τα έντονα μαύρα γράμματα κι εμείς το συμπληρώσαμε με τα... χρωματιστά.


Μεγάλωσα σε γειτονιές απου δεν έβλεπε ήλιος
και φίλος μου μοναδικός ήτανε ένας σκύλος.
Ποτέ του δεν εγάβγιζε και μόνο σαν πεινούσε,
στα μάτια με εκοίταζε και την ουρά κουνούσε.
Όμως εγώ δεν έχω ουρά, γι' αυτό ποτέ δεν ξέρω
όταν πονώ σε ποιον να πω το πόσο υποφέρω...
Γύρω μου οι "συνάνθρωποι" όλοι τους σα θηρία
να με κατασπαράξουνε ζητούν την ευκαιρία!
...
Πόσοι εχθροί δε φαίνονται σαν μπιστεμένοι φίλοι
βαστούν φαρμάκι στην ψυχή και ζάχαρη στα χείλη!
Φίλοι δεν είναι σήμερο κι ο τόπος έχει αλλάξει
ένας στσοι χίλιους να βρεθεί κι αυτός δεν είν' εντάξει.
Ψεύτης ο κόσμος κι όλη η γη και ψεύτικη η σφαίρα,
φίλος δεν είναι μπιστικός τη σημερνή ημέρα...
(Μανώλης Τ.)

...
Τι κι αν αγάπη λαχταρώ και χέρια ενωμένα;
Φίλους δεν έχω πουθενά κι είν' όλα γύρω ξένα.
Πού να κοιτάξω για να βρω όσα ποθεί η ψυχή μου
αφού δεν ξέρω να πατώ πέρ' από την αυλή μου;
Πώς να αντέξω τη σιωπή; Φίλους δε συναντάω
κι θάλασσα πια σώπασε και μόνος περπατάω.
Μα εγώ θ' αφήσω ανοιχτά καρδιά και παραθύρια
και θα προσμένω κάθ' αυγή φίλους και πανηγύρια!
(Μανώλης Φ.)

...
Μα εγώ 'χω φίλους διαλεχτούς, τίποτα δε φοβάμαι
γιατί κατέχω στη ζωή μαζί θα προχωράμε!
Φίλοι που ξέρουνε καλά τον πόνο να γρικούνε
γι' αυτό τους έχω στην καρδιά ψηλά να κατοικούνε.
Φιλία λέξη ιερή, φιλία λέξη θεία
γραμμένη έχω στην καρδιά και όχι στα βιβλία.
(Βαγγελιώ Χρ.)

...
Νομίζω, όμως, φίλε μου πως έκανες και λάθος!
Δεν είναι όλοι γύρω μας με μίσος και με πάθος!
Δώσε το χέρι της καρδιάς, φίλε, στο διπλανό σου
για να σταθεί κι αυτός κοντά στον πόνο το δικό σου.
Άσε την πόρτα της ψυχής λιγάκι ανοιγμένη
γιατί η φιλία κι η χαρά φεύγουν αν είν' κλεισμένη!
Φιλία λέξη ιερή, στηρίζετ' απ' Ανθρώπους
γι' αυτό κι εσύ να την τιμάς, για να 'ναι φυλαχτό σου.
(Δήμητρα Χ.)

...
Πολλές φορές, ο αφελής, έδωσα ευκαιρία
να με κατασπαράξουνε τα άγρια θηρία.
Κάθε φορά και πιο πολύ η ήττα με πονούσε
και η καρδιά να τραγουδά είπε θα σταματούσε.

Κι εκεί που απελπίστηκα κι είπα: "Θα μείνω μόνος",
έρχεται η παρηγοριά και γλύκανε ο πόνος!
Ένα χεράκι μαγικό άγγιξε τα μαλλιά μου
κι η ζέστη της καρδούλας της άνοιξε τα φτερά μου!

Φίλη καλή και μπιστική ήρθε απ' τα ουράνια
και πήρε χρώμα, ξαφνικά, μέσα η καρδιά μου η άδεια.
Μέρεψα, αναθάρρησα, έδειξα εμπιστοσύνη
και είδα πως τα δώρα μου, πίσω ξαναγυρίζει!

Με πίστη κι αφοσίωση, μ' αγάπη και συμπάθεια,
επήραν φως και έλαμψαν φιλίας μονοπάτια.
Ο ένας για τον άλλονε πίστη κι αυτοθυσία
επέδειξε για μια ζωή χωρίς διαμαρτυρία.

Σ' όλους, λοιπόν, να ευχηθώ μες στη ζωή ετούτη
να κάμουν φίλους να τιμούν για να 'ναι μες στα πλούτη.
Γιατί... "όποιος μετρά με την καρδιά, φτωχός δε θ' απομείνει
μα κι ούτε πρόκειται ποτέ αμοναχός να μείνει".
(webzobbie)