Πόσα τραγούδια;

Η diavatis θέλησε να μάθει με ποιο τραγούδι θα έλεγα, ή θα 'θελα να ακούσω ένα "σ' αγαπώ".

Δύσκολη επιλογή, αλλά... ας προσπαθήσω.

Να, αυτό θα τραγουδούσα.
Ελ. Αρβανιτάκη, Με το ίδιο μακό (το αγαπημένο μου)

Με το ίδιο μακό και με κέφι κακό φύγαν μέρες
Το φεγγάρι απ' τη μια και του κόσμου η ζημιά βάλαν βέρες
Τι θα κάνεις εσύ είναι εννιά και μισή τον καπνό μου φυσάω
Και προτού να λουστώ σταυρουδάκι Χριστό μες στα δόντια μασάω

Κι όλο εσένα θέλω μόνο
για κανέναν δεν σηκώνω τώρα πια το ακουστικό
Μόνο εσένα και είμαι εντάξει
το ταβάνι έχει πετάξει δυο φωτιές στον ουρανό

Σε χρειάζομαι και το καινούργιο παρκέ με το πόδι πληγώνω
Σου φυλάω μουσικές στο ταξίδι να καις μες στο χρόνο
Τι θα κάνεις λοιπόν το κομμένο Depon κυνηγάω στο σεντόνι
Και προτού να το πιω σαν δεσμός με σκορπιό λογαριάζονται οι πόνοι

Και αυτό με τρελαίνει κάθε φορά που το ακούω, με αποτέλεσμα να παίζει στο αυτοκίνητο 3-4 φορές συνεχόμενα, ξανά και ξανά... Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η υπέροχη φωνή, αλλά την τελευταία στροφή την ερμηνεύει η Αρβανιτάκη.

Αχ, να 'μουνα

Αχ να 'μουνα ματόκλαδο στα ματοτσίνορά σου.
Να μ' άνοιγες να μ' έκλεινες στην όμορφη ματιά σου.
Να 'μουνα η ανάσα σου, βαθιά ν' αναστενάζεις.
Να 'μπαινα μες τα στήθη σου, ποτέ να μη με βγάζεις.

Να 'μουνα το μαντήλι σου, που δένεις στα μαλλιά σου.
Πριν κοιμηθείς να μ' έλυνες, να ξαγρυπνώ κοντά σου.
Τα χείλη σου τα πορφυρά, τα βυσινοβαμμένα
να 'μαι όταν λες το σ' αγαπώ κι ας μη το λες για μένα.

Αχ να 'μουνα ο χτύπος σου βαθιά στα σωθικά σου.
Να ήξερα για ποιαν πονάς, για ποιαν χτυπά η καρδιά σου.
Μες τη λαλιά σου να 'μουνα σαν πας να μου μιλήσεις.
Να σου 'βαζα γλυκόλογα μήπως και μ' αγαπήσεις.