webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

26.2.10

Μετανιώνω



Μετανιώνω για όσα είπα. Για όσα έκανα. Για όσα ένιωσα. Αλλά και για όσα δεν είπα. Για όσα δεν έκανα και για όσα δεν ένιωσα.
Μετανιώνω για το τελευταίο τηλεφώνημα. Για την τελευταία μέρα στη δουλειά. Για το συναίσθημα άρνησης που με πνίγει τελευταία.
Μετανιώνω για το σ' αγαπώ που το θέλω ολόκληρο. Για το φιλί που λαχταρούσα να χωθώ στο κρεβάτι σου και να σου δώσω ενώ κοιμόσουν. Για την αγκαλιά που δίστασα να ζητήσω.
Αλήθεια, έχουν αξία οι "κατ' απαίτηση" αγκαλιές;

25 Comments:

Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Να μη μετανιώνεις για όσα έζησες, είναι οι εμπειρίες σου που μεσα από αυτές μαθαίνεις τη ζωή και να ξέρεις...όσο ζούμε μαθαίνουμε.
Γράφει ο Παραμηθάς ΜΑΣ στην πρόσφατη ανάρτησή του:"Αρνούμαστε να δεχτούμε τα θάνατο του έρωτα, το θάνατο μιας σχέσης. Δεν θέλουμε να αφήσουμε αυτό που ξέρουμε. Το τέλος μιας σχέσης ανοίγει την πόρτα για μια άλλη."

Φιλί γλυκό και μεγάαααλη Γλαρένια αγκαλιά

27/2/10 18:21  
Blogger Dr. Feleki said...

Ωραίο είναι γαμώτο δεν μπορω να γραψω εγώ κατι τοσο όμορφο.

Θα έγραφα. Μετανοιώνω που σε χτύπησα. Σόρι που σε μαχαίρωσα στο μάτι , για μάγουλο πήγαινα. Δεν ήθελα να σε βαρέσω με τη σιδερογροθιά στα πλευρά πίστεψέ με.

Και άλλα τέτοια.

Ξέρεις, ολολυγμοί αξιοθρήνητοι και αναρθροι ενός ποντικού

Καλή σου μέρα.

28/2/10 05:00  
Blogger marilia said...

Γλαρένια, δέχομαι τη φράση του Παραμυθά βάζοντας όπου "σχέση" κάθε είδους σχέση κι όχι μόνο την ερωτική.

Καφρούλη μου, να 'ρχεσαι συχνότερα να μου φτιάχνεις το κέφι! Πρωί πρωί το χαμόγελο ως τ' αφτιά με το σχόλιό σου! :)

28/2/10 10:18  
Blogger mahler76 said...

μόνο αξία ιστορική έχουν. Την καλημέρα μου.

28/2/10 11:19  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μην μετανιώσεις για τίποτα εκτός από το να μετανιώνεις!

28/2/10 16:04  
Blogger marilia said...

mahler76, να τις ζητάμε για να 'χουμε να τις θυμόμαστε δηλαδή;

Κούλα, η πρότασή σου, θαρρώ, είναι σχήμα οξύμωρο!

28/2/10 18:46  
Blogger Άιναφετς said...

Δεν μετανιώνω που σε συνάντησα...δεν μετανιώνω που κάποια στιγμή ούρλιαζα, δεν μετανιώνω που χώθηκα στο κρεββάτι σου, ενώ δεν το ήθελες, δεν μετανιώνω που σου γκρίνιαζα, δεν μετανιώνω που σου θύμωσα...μη μετανιώνεις, ότι έκανες καλά το έκανες!
Ακόμα και για την "κατ' απαίτηση" αγκαλιά, που κάποτε απαίτησα, δεν μετανιώνω, όλα αυτά κάποια στιγμή θα είναι νεκρά, σε βεβαιώνω!
Μόνο για το συναίσθημα άρνησης που σε πνίγει να μετανιώνεις!
ΑΦιλάκι!

28/2/10 20:06  
Blogger Demi said...

Αν έχουν αξία Μαριλία το διαπιστώνεις αμέσως μετά,κάτι "δίνεις "και κάτι "παίρνεις" απο τον άλλον...

28/2/10 23:07  
Blogger marilia said...

Μάγισσά μου, να περνάς, να αφήνεις τα μαγικά σου για να πλαταίνουν τα χαμόγελα. :)

φιλάκι

Demi, έχεις δίκιο.

καληνυχτοφιλιά

28/2/10 23:37  
Blogger Ταχυδρόμος! said...

Πολλές αγκαλιές να απαιτείς..

1/3/10 13:00  
Blogger marilia said...

Ταχυδρόμε μου, αγκαλιές με το... στανιό δεν έχουν αξία, θαρρώ. Τις αγκαλιές τις κερδίζεις, αν φτάσεις να τις απαιτείς πάει να πει πως ο σημαντικός άλλος σου δε σε κατανοεί και δε σε προλαβαίνει. Αξίζει;

1/3/10 13:10  
Blogger νατασσΆκι said...

Δεν έχω μετανιώσει για ό,τι έκανα ως τώρα... κι ας μη μου βγήκε πάντα όπως ήθελα
Μετανιώνω όμως για ό,τι δεν έκανα/δεν είπα/δεν τόλμησα, μάλλον...

Φιλιά μικρή
καλό μήνα
και να προσέχεις :)

1/3/10 14:52  
Blogger Ταχυδρόμος! said...

Ο φάκελος εστάλει!

1/3/10 14:54  
Blogger Ηλιας....Just me! said...

Χμμ..... Κάτι συμβαίνει εδω έ Μαριλού; Σα ν έχω καιρό να πατήσω στην blogoγειτονιά κι έχουν αλλάξει πολλά! Εγώ κλείνω με Τουρνά:

Για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω,
δε μετανιώνω,
είναι η ζωή μια πλάνη γεμάτη δάκρυ και ψέμα μόνο,
και πίστεψα σε εσένα,
μα εσύ ήσουν ψέμα,
εσύ ήσουν ψέμα,
για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω,
ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ!

http://www.youtube.com/watch?v=D9uhCgVjm20&feature=related

και το αντίστοιχο link! Σνουποφιλάκι???? :P

1/3/10 15:01  
Blogger marilia said...

Να-τασσσσσσάκι, εγώ μετανιώνω. Και αν μπορούσα θα άλλαζα πράγματα. Αλλά επειδή δε γίνεται, απλά μαθαίνω από τις χαζομάρες μου και ελπίζω κάποια στιγμή... να σταματήσω να τις κάνω! :)

Ταχυδρόμε μου, φιλάκι εστάλει! Θα περιμένω το φάκελο με ανυπομονησία! Γιούπιιιιιιιιιιιι!!!

Μικρέ, Ηλία! Σνουποφιλάκι; Φυσικά! Ένα σβουριχτό για την επάνοδο! :)

1/3/10 15:47  
Anonymous Ανώνυμος said...

Να μάθεις, καλύτερα, να απολαμβάνεις τις "χαζομάρες" σου!!!
Ε, τι λες;

Καλό μήνα!!

Θνουποφιλιιιιι
δβουριχτό!!!
:) :)

1/3/10 23:37  
Blogger marilia said...

Λέω πωθ θ' έκανα κι εθένα θαν τα μουτλάκια μου! χιχιχιχιχιχιχι! :)
Πώς γίνεται να απολαμβάνω κάτι που όοοοοολοι χαρακτηρίζουν "χαζομάρα"; Δε γίνεται. Ή έθτω εγώ δεν μπολώ να το κάνω... ;)

Θνουποφιλί
δβουριχτό, πάντα! ;)

2/3/10 14:44  
Blogger Meropi said...

Τι έγινε Μαριλάκι μου γλυκό? Το τέλος κάποια σχέσης διακρίνω ή κάνω λάθος???? Αν δεν κάνω λάθος εύχομαι ένα νέο έρωτα, καλύτερο από τον προηγούμενο.

3/3/10 11:24  
Blogger marilia said...

Μερόπη, χτυπάς καρδιά, ε; :)

φιλάκι γλυκό

3/3/10 17:55  
Blogger ΦΙΛΙΠΠΟΣ said...

Προς το Blog σας
Ένα νέο blog γεννήθηκε με σκοπό να δώσει βήμα σε όλους τους Έλληνες ..Ένα Blog όπου μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι τον απασχολεί επώνυμα η ανώνυμα…ένα blog που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να πούνε όλα αυτά που μέχρι τώρα διστάζανε να πούνε .. Αν θέλεις και εσύ να κάνεις κάτι για όλη αυτή την απάτη που βλέπεις γύρο σου ..έλα μαζί μας …..Το Blog σου δίνει την δυνατότητα να ακουστή η γνώμη σου σε ένα ευρύ κοινό χωρίς πολιτικούς ,κομματικούς ,εθνικούς, θρησκευτικούς, η άλλους περιορισμούς .
Κάνε τώρα την αρχή έλα μαζί μας…………
Οι απόψεις που θα γράφεις εδώ δεν λογοκρίνονται σε καμιά περίπτωση και δημοσιεύονται ακέραιες
Ζητάμε και την δική σας στήριξη καθώς το Blog προωθεί τις απόψεις των Blogger και των πολιτών, και όχι δικές μας…..
www.ksipnistere.blogspot.com

www.ksipnistere.gr
Βάλτε και εμάς στη λίστα με τα ιστολόγια σας... ότι θέλετε μπορείτε να το στείλετε στο e-mail μας και από κάτω το link σας και δημοσιεύετε ακέραιο.

3/3/10 22:19  
Anonymous Ανώνυμος said...

A ρε Μαρίλια τι μου κάνεις! Αρχικώς ευχαριστώ πολύ που μου έφτιαξες τη μέρα με την ηλιόλουστη καλημέρα σου! Μετά όμως διάβασα τις κατ'απαίτησην αγκαλιές και ξανάπεσα γαμώτο! Πολύ δύσκολη ερώτηση αυτή! Γιατί αν τη ζητήσεις και την πάρεις γλυκιά και ζεστή πάει καλά,τον συγχωρείς που δεν το σκέφτηκε πριν απο σένα για σένα, αν όμως πάρεις μια κρύα αγκαλιά ή μόνο ένα "άντε και παράτα μας" βλέμμα, τότε αδιάζεις πολύ, μα πάρα πολύ! Κι άντε μετά να γεμίσει το κενο... Ασε που θ'αρχίσει πόλεμος με ανοιχτή ημερομηνία λήξης... Ή κάποιος τα χειρίζεται καλύτερα αυτά? Παρακαλώ να μου πεί το κόλπο.

6/3/10 15:37  
Blogger marilia said...

Ιωάννα, είμαι στη φάση που δε θέλω να ζητήσω τίποτα. Θέλω, απλά κι αβίαστα, να πάρω ό,τι μου αξίζει -χωρίς ίχνος μεγαλομανίας ή αλαζονείας. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Κουράστηκα να δίνω χωρίς να αισθάνομαι ότι κάτι παίρνω ως... αντίδωρο. Κι αυτό να 'ναι πραγματικό κι όχι κάτι που καλλιέργησα κι εξιδανίκευσα στο κεφαλάκι μου. Φυσικά αναφέρομαι σε κάθε είδους σχέση κι όχι μόνο στην ερωτική.

6/3/10 21:58  
Blogger mortal said...

Ωπ! Εδώ πάλι τι έγινε; Δεν μπορεί να λείψει κανείς και χαλάτε τον κόσμο...
Σοβαρά είναι αυτά που γράφεις;
Κανένα ...φρούτο φταίει; Δεν βλέπει ότι κοντεύει να "σαπίσει", δημιουργεί και προβλήματα στους νέους κλώνους;
Μήπως πρέπει να κατέβουμε στην φρουταγορά και να βάλουμε τα φρούτα στο ...τελάρο τους;

ΥΓ. Καλά, εσένα δε σε φοβάμαι. Είσαι σε προνομιακή θέση και μπορείς να ...μασήσεις πολλά - πολλά φρούτα ακόμα. 'Αλλωστε άλλος είναι αυτός που πρέπει να σκεφτεί τι ψυχή θα παραδώσει.
Κρίμα τα πάρε - δώσε με το 'Ορος...

7/3/10 19:46  
Blogger marilia said...

mortal, παραείσαι σκληρός και δε μ' αρέσεις. :(
Αυτό πάλι που κάποιος κάνει ποστ και καθένας καταλαβαίνει ό,τι θέλει δεν είναι... μαγικό;

7/3/10 20:17  
Blogger Αλεξανδρινή said...

Εγώ πάλι τόσο καιρό έλεγα ότι δεν πρέπει να μετανιώνεις για κάτι που έκανες , αλλά για κάτι που δεν έκανες.. Κι εκείνος μου έλεγε ότι φοβόταν... Ότι δεν άντεχε άλλο πόνο... Κι αφέθηκα εγώ... Και εισέπραξα μια ωραιότατη απόρριψη... Δεν κατάλαβα καλά μάλλον τι εννοούσε ο ποιητής... Κι ύστερα με κατηγόρησε ότι βγήκα από τη ζωή του, λες κι ήμουν ποτέ μέρος της... Κι ύστερα υπόσχεση πως θα μου τηλεφωνήσει... Ακόμη περιμένω... Εγώ τελικά έγινα μέγας ευεργέτης του ψυχαναλυτή μου κι εκείνος έχει να καυχιέται για άλλη μια κατάκτηση και με κατηγορεί κιόλας πως δεν τον άντεξα, πως δεν ήμουν δυνατή... Συμπέρασμα;;; Καλύτερα να μετανιώνω για όσα δεν έκανα παρά για όσα έκανα... Τουλάχιστον πριν που φοβόμουν ήμουν καλύτερα...

8/4/10 20:41  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home