Διαδικτυακές... σουπιές!

Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα από το πρωί. Κάπου ένιωσε να διεκδικούν ένα κομμάτι της και αγρίεψε, ούρλιαξε από θυμό και πόνο. Μέρες παλεύει να ισορροπήσει σε τεντωμένο σκοινί. Μέρες που το γέλιο με το κλάμα έχουν πιαστεί αγκαλιά και χορεύουν ταγκό. Με εναλλαγές του ρυθμού, με ένταση και πάθος. Αυτό όμως το σημερινό δε θα το άφηνε να περάσει έτσι. Θα 'δειχνε, επιτέλους, τα νύχια της και δε θα δίσταζε να τα βυθίσει σε σάρκες εχθρικές.

Την ένταση αυτή προσπάθησε να αποφορτίσει μαγειρεύοντας. Τυχαία άραγε η επιλογή; Σουπιές! Με συνταγή από το διαδίκτυο. Πολύ δεν ανακατεύεται τώρα τελευταία το διαδίκτυο στη ζωή της; Σκέψεις και δάκρυα πάνω από το κρεμμύδι, ένταση και δόντια σφιγμένα κατά τον τεμαχισμό της σουπιάς, δυσαρέσκεια και αγανάκτηση πάνω από το σερβιρισμένο πιάτο. Ε, λοιπόν, οι σουπιές δεν της αρέσουν καθόλου. Το 'ξερε. Αλλά ήθελε να δοκιμάσει για να σφραγίσει οριστικά την άποψή της: δεν τις πάει με τίποτα!

Εκείνη προτιμάει, σαφώς, υλικά πιο ευγενικά, πιο αγνά, λευκά και ήρεμα: Αλεύρι, άσπρο, μαλακό, ευαίσθητο. Γιαούρτι, βελούδινο, απαλό, παιδικό. Φέτα, λευκή, δυνατή, οικεία. Λάδι καθαρό και διαυγές και αβγά, η αρχή της ζωής . Το αποτέλεσμα τη γαλήνεψε...