webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

5.3.08

Πόσα τραγούδια;


Η diavatis θέλησε να μάθει με ποιο τραγούδι θα έλεγα, ή θα 'θελα να ακούσω ένα "σ' αγαπώ".
Δύσκολη επιλογή, αλλά... ας προσπαθήσω.

Να, αυτό θα τραγουδούσα.
Ελ. Αρβανιτάκη, Με το ίδιο μακό (το αγαπημένο μου)


Με το ίδιο μακό και με κέφι κακό φύγαν μέρες
Το φεγγάρι απ' τη μια
και του κόσμου η ζημιά βάλαν βέρες
Τι θα κάνεις εσύ
είναι εννιά και μισή τον καπνό μου φυσάω
Και προτού να λουστώ
σταυρουδάκι Χριστό μες στα δόντια μασάω

Κι όλο εσένα θέλω μόνο

για κανέναν δεν σηκώνω
τώρα πια το ακουστικό
Μόνο εσένα και είμαι εντάξει

το ταβάνι έχει πετάξει
δυο φωτιές στον ουρανό

Σε χρειάζομαι και το καινούργιο παρκέ με το πόδι πληγώνω
Σου φυλάω μουσικές
στο ταξίδι να καις μες στο χρόνο
Τι θα κάνεις λοιπόν
το κομμένο Depon κυνηγάω στο σεντόνι
Και προτού να το πιω
σαν δεσμός με σκορπιό λογαριάζονται οι πόνοι

Και αυτό με τρελαίνει κάθε φορά που το ακούω, με αποτέλεσμα να παίζει στο αυτοκίνητο 3-4 φορές συνεχόμενα, ξανά και ξανά... Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η υπέροχη φωνή, αλλά την τελευταία στροφή την ερμηνεύει η Αρβανιτάκη.

Αχ, να 'μουνα

Αχ να 'μουνα ματόκλαδο στα ματοτσίνορά σου.
Να μ' άνοιγες να μ' έκλεινες στην όμορφη ματιά σου.

Να 'μουνα η ανάσα σου, βαθιά ν' αναστενάζεις.

Να 'μπαινα μες τα στήθη σου, ποτέ να μη με βγάζεις.


Να 'μουνα το μαντήλι σου, που δένεις στα μαλλιά σου.

Πριν κοιμηθείς να μ' έλυνες, να ξαγρυπνώ κοντά σου.

Τα χείλη σου τα πορφυρά, τα βυσινοβαμμένα

να 'μαι όταν λες το σ' αγαπώ κι ας μη το λες για μένα.


Αχ να 'μουνα ο χτύπος σου βαθιά στα σωθικά σου.
Να ήξερα για ποιαν πονάς, για ποιαν χτυπά η καρδιά σου.

Μες τη λαλιά σου να 'μουνα σαν πας να μου μιλήσεις.

Να σου 'βαζα γλυκόλογα μήπως και μ' αγαπήσεις.

11 Comments:

Blogger George said...

Μμμμμμ !!!! ωραία τραγουδάκια για ένα σ'αγαπώ!!

5/3/08 11:36  
Blogger diavatis said...

ωραία η αρβανιτάκη...
όμως το δεύτερο τραγουδάκι μου άρεσε καλύτερα... πολύ αγαπησιάρικο και πώς το λένε "καψούρικο"...

σε ευχαριστώ Κρητικοπούλα μου

φιλιά πολλά :))))))))

5/3/08 16:15  
Blogger Ασκαρδαμυκτί said...

Προσωπικά θα προτιμούσα το "είσαι νινί ακόμη"!

5/3/08 16:47  
Blogger marilia said...

Γιώργο, σ' άρεσαν; Ήταν πολύ δύσκολη η επιλογή...

Διαβάτη κι εμένα μ' αρέσει ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥ το δεύτερο! Πολύ γλυκό κομμάτι.

Εσύ πώς κι έτσι; Συνήθως το "σ' ένα φτηνό ξενοδοχείο να τρυπώσουμε" δεν τραγουδάς; Κι είσαι και φάλτσος! τς τς τς! (αυτό, για να μάθεις να μου χαλάς το κλίμα!!! :Ρ:Ρ:Ρ)

5/3/08 17:15  
Blogger Androgeos said...

Είναι κάτι τραγούδια που λες κι έχουν γραφτεί ως έκφραση του συλλογικού ασυνήδειτου. Και που φορτίζονται σαν άλλες μπαταρίες με θετικά και αρνητικά συναισθήματα. Σαν να έχουν δύο πόλους, μια στροφή θετική και τρυφερή εδώ,ένα στίχο αρνητικό και πονεμένο εκεί... έτσι είναι και το "Ίδιο μακό", όπως και πολλά άλλα τραγούδια που αναφέρονται σε τέτοιες περιπτώσεις "Εισιτήριο στην τσέπη σου", "Η σωτηρία της ψυχής", "Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες", και η λίστα είναι μακριά ...

... ή μήπως αυτή είναι λίστα εμπορική που φορτίζει με χρήμα τους τραπεζικούς λογαρισμούς των εταιρειών που μας πουλάνε καψουροτράγουδα για πελάτες με μια κάποια μόρφωση;

Δεν ξέρω, μάλλον είναι θέμα οπτικής γωνίας. Όπως λέει και εκείνος ο άσχημος ο ξανθομπούμπουρας, "Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι / κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη".

5/3/08 19:00  
Blogger Alkmini said...

μικρο μαριλακι ελα απο κει να φας σοκολατογλυκακια. τωρααααααα
φιλακια σοκολατενια

5/3/08 20:11  
Blogger maika said...

το πρώτο σου μου αρέσει πάρα μα πάρα πολύ!!!
και τώρα που είπες Αρβανιτάκη..θυμήθηκα το βάλαμε φωτιά στα φρένα και μας έμεινε το γκάζι,με ταχύτητες μεγάλες μοναχά η γη αλλάζει!! πολυαγαπημένο μου!!
καλημέρα!!!

6/3/08 10:46  
Blogger marilia said...

Φαρμακόγλωσσε, πάντα με βάζεις σε σκέψεις! Πιάσε ένα καληνυχτοφιλί και θα τα ξαναπούμε σε μερικές μέρες. Πάντως, εμένα αυτός ο "άσχημος ο ξανθομπούμπουρας" μ' αρέσει.
"...σαν άγαλμα μες στην πλατεία,
εγώ το πέμπτο της λιοντάρι..." ;)

Αλίκη, πέρασα και κεράστηκα!!! Ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρω γιατί όλοι με λέτε "μικρό Μαριλάκι", αλλά πολύ μ' αρέσει! χι! :)

Μάικα, ακούω Αρβανιτάκη φανατικά και χωρίς να βαριέμαι! Το έρμο το CD στ' αμάξι δε λέει ν' αλλάξει. Και τους έρμους όσοι μπαίνουν στ' αμάξι μου... χεχε.

Καληνυχτοφιλιά! :)

7/3/08 01:09  
Blogger maika said...

έτσι κολλάω κι εγώ με διάφορα και μετά δε μπαίνει κανένας στο αυτοκίνητο...
φιλιά!

8/3/08 16:56  
Blogger Ioanna said...

Tο πρώτο είναι το αγαπημένο μου! Το δεύτερο δεν το έχω ακούσει ποτέ αλλά οι στίχοι του είναι υπέροχοι! Μήπως να τα ακούω κι εγώ στο αυτοκίνητο και ας μη μπει κανένας???

22/3/08 19:49  
Blogger marilia said...

Ιωάννα, στείλε μου ένα μέιλ, να σου στείλω το "αχ, να 'μουνα". Είμαι σίγουρη ότι θα μαγευτείς...

Καλημεροφιλιά :)

23/3/08 08:57  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home