Ήχος μόντεμ

Πάνε τέσσερις μήνες που ένιωθε ότι η ιστορία μεταξύ τους δεν πήγαινε άλλο. Τον αγαπούσε πολύ. Ήταν για εκείνη πολλά πράγματα μαζεμένα σε έναν άνθρωπο. Η πρώτη της αγκαλιά για να κρυφτεί, το πρώτο της χάδι για να νιώσει ανακούφιση, το πρώτο της φιλί για να αιστανθεί, το πρώτο της ταξίδι για να ανακαλύψει όσα φοβόταν να κοιτάξει νωρίτερα. Για εκείνον δεν ήταν όμως έτσι. Ή τουλάχιστον δεν το εισέπραττε έτσι εκείνη. Ένιωθε μια δυσπιστία, ένα μάγκωμα, ένα φόβο από μέρους του για την αγάπη. Δεν το καταλάβαινε. Ένιωθε όμως πως η αγάπη δεν μπορεί να πονάει, δεν μπορεί να πληγώνει, δεν μπορεί να απαιτεί, να διεκδικεί, ούτε να πιέζει τίποτα. Η αγάπη έχει τη δύναμη να αφήνει τον άλλο ελεύθερο. Κι έτσι έκανε. Έφυγε ένα βράδυ αθόρυβα, όπως είχε έρθει, μέσα από καλώδια και ρεύμα ηλεκτρικό, αφήνοντας τον ήχο του μόντεμ να γράφει σ' αγαπώ στον αέρα.