Παπιεδο...κάλαθο
Για το δωμάτιο της ανιψιάς μου.
posted by marilia | 18:01
webzobbie's attack
Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!
- Χορωδία Πανεπιστημίου Αθηνών
- Πώς πήρα δίπλωμα οδήγησης
- Εγώ και το Συνέδριο Ημαθίας
- Το ελεφαντάκι
- Τα μαθηματικά, ο Κρισναμούρτι, ο Ροντάρι κι εγώ
- Πρωταπριλιά
- Είσαι μεγάλη
- Αβγο...mania
- Μελάνι πάλι
- Βιντεάκιον δοκιμή
4.5.10
6 Comments:
Δεν ειν' πολύ τέρας!
Ο καημένος ο ντοματούλης...
χιχιχιχιχιχιχι! Ε, καλά... δεν είναι πολύ τέρας. Ο καημένος ο Ντοματούλης... χιχιχιχιχιχιχιχι! :Ρ
χαχαχα!τί πλάκα που έχει! Ήθελα να`ξερα όμως από που ήρθε η έμπνευση για έναν κύριο Ντοματούλη!
ααχ ποια ανιψιά δεν θα`θελε μια τέτοια θεία!!!
μουάτς!!
Άντρια, πλάκα δεν έχει; :):):) Η έμπνευση ήρθε από το ανίστοιχο βιβλίο για φαναράκια. Βέβαια αυτό δεν κάνει για φαναράκι γιατί μπορεί να... λαμπαδιάσουν οι εφημερίδες και τ' ακρυλικά, αλλά θα μπορεί να το 'χει για διακοσμητικό. Ή και να βάλει τα... κοκαλάκια της μικρής μέσα... Ε, ξέρω κι εγώ τι θα το κάνει; Εγώ το 'φτιαξα πάντως! :):)
Εισαι καλη Θεια λοιπον!!!Μακαρι και η κορη μου να εχει τετοια χειροποιητα δωρακια απο της θειες της φτιαγμενα με τοση αγαπη!Ειναι πολυ γλυκος ο ντοματουλης!!
Γωγώ, μακάρι η καλοσύνη μας να μετριόταν με τέτοια μικροπράγματα! Όσο για τις θείες της κόρης σου... δε χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Η μικρή σου έχει τη μαμά της να της φτιάχνει πραγματικά υπέροχα πράγματα! :)
Ο... ντοματούλης δεν πέτυχε απόλυτα για δύο λόγους: το μπαλόνι που φάσκιωσα είχε αρχίσει να ξεφουσκώνει και σε κάθε πίεση... ξεφούσκωνε περισσότερο και, απ' την άλλη, είχα κάνει την κόλλα πολύ αραιή στην αρχή. Αλλά... φαντάζομαι να δώσει χρώμα στο δωμάτιο. :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home