Εγώ και το Συνέδριο Ημαθίας
Πάνε πολλά χρόνια που ήμουν φοιτήτρια στο τέταρτο έτος του ΠΤΔΕ Ιωαννίνων. Από τότε έχω γνωρίσει τον κύριο Γιάννη Σαλονικίδη. Αρχικά ο καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο, ο υπεύθυνος για την πτυχιακή μου, μου έδειξε μία παρουσίαση του Γιάννη για τη φωτοσύνθεση. Είχα αναλάβει να κάνω πτυχιακή εργασία στην Πληροφορική. Οι συμφοιτητές μου μ' έβριζαν όταν το άκουγαν. Ο συγκεκριμένος καθηγητής είχε τη φήμη του πολύ αυστηρού δασκάλου. Εκ των υστέρων συμπεραίνω ότι απλώς εμείς είχαμε παντελή άγνοια της Logo και των Πακέτων Εφαρμογών. Επίσης λίγοι τότε είχαν υπολογιστή, επομένως η αποτυχία μας στα μαθήματα των Νέων Τεχνολογιών ήταν παταγώδης.
Ας τα πάρω απ' την αρχή όμως.
Έπρεπε να φτιάξω διαθεματικό ψηφιακό υλικό για την Στ' Δημοτικού, με αφορμή ένα κείμενο της Γλώσσας, "Τα δέντρα καθαρίζουν το μολυσμένο αέρα", το οποίο να ανταποκρίνεται στο ΔΕΠΠΣ και ΑΠΣ. Οι γνώσεις μου ήταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ! Δεν είχα ιδέα πώς ανοίγουμε τον υπολογιστή! Ο καθηγητής μου γέλασε: "Και πώς θα κάνεις πτυχιακή στον τομέα μου;", μ' είχε ρωτήσει. "Είμαι πολύ ξεροκέφαλη και πεισματάρα", είχα απαντήσει. Παρακολούθησα ένα ταχύρυθμο τμήμα εκμάθησης υπολογιστών και ξενύχτησα ΠΟΛΛΑ βράδια "παίζοντας" με τα κουμπάκια του δικού μου, νέου τότε, υπολογιστή. Και ενώ ο καθηγητής μου -ο οποίος μπορεί και να με διαβάζει τώρα- μου 'χε σπάσει πολλές φορές τα νεύρα, ενώ μου 'χε "πετάξει" πολλές φορές ό,τι είχα φτιάξει στα μούτρα, κάποια στιγμή άρχισε να με βοηθάει. Τότε μου 'δειξε μια παρουσίαση του Γιάννη για τη φωτοσύνθεση και με πληροφόρησε ότι αυτός ο... τύπος, δάσκαλος εν ενεργεία, είχε μεταφράσει ένα, λέει... hotpotatoes, που μπορούσε να κάνει σταυρόλεξα και ασκήσεις συμπλήρωσης κενών και αντιστοίχισης και, αν το μάθαινα, λέει, θα 'ταν χρήσιμο για την εργασία μου.
Δούλευα στο εργαστήριο του Πανεπιστημίου για να 'χω γρήγορες ταχύτητες στο ίντερνετ. Έψαξα και βρήκα τη σελίδα αυτού του κυρίου Σαλονικίδη. Διάβασα τα πάντα! Είδα για το hotpotatoes και αποφάσισα να κατεβάσω το ελεύθερο αυτό λογισμικό για να το μάθω. Μάλιστα ο κύριος Σαλονικίδης έγραφε εκεί, στον πάτο της σελίδας του, "για περισσότερες οδηγίες και επεξηγήσεις, να μη διστάσουμε και να τον ρωτήσουμε"... Είχα σπάσει το κεφαλάκι μου. Μου 'χαν βγει τα μάτια. Είχα αρχίσει να παραμιλάω μπροστά από τον υπολογιστή. Κοιμόμουν ελάχιστα και πεταγόμουν στον ύπνο μου για να τρέξω στον πάντα ανοιχτό υπολογιστή και να φτιάξω ό,τι σκέφτηκα στον "ύπνο" μου. Αποφάσισα, λοιπόν, να του γράψω, εκείνου του κυρίου, και... το πολύ πολύ... να με... γράψει κι εκείνος και να μη μου απαντήσει.
Και του 'γραψα. Και όχι μόνο μου απάντησε, αλλά μου απάντησε και άμεσα και με μεγάλη σαφήνεια. Και όταν του 'πα ότι ήμουν φοιτήτρια κι έκανα την πτυχιακή μου, άρχισε να με βοηθά ακόμα περισσότερο και με τεράστια υπομονή. Και επειδή, όπως μου είπε, αυτά που τον ρωτούσα τα ρωτούσαν κι άλλοι πολλοί, είχαν δημιουργήσει μια εκπαιδευτική πύλη στης οποίας το φόρουμ θα μπορούσα να συμμετέχω και να μαθαίνω, να ρωτώ και να μου απαντούν. Με πήρε, λοιπόν, απ' το χεράκι και με πήγε. Και "όταν ρωτάει η marilia θα τσακίζεστε να της απαντάτε", είπε. Από τότε εγώ απέκτησα μεγάλη, καλή και αξιόλογη παρέα, έστω και διαδικτυακή και έναν e-πατέρα. Το Γιάννη.
Η γνωριμία μου μαζί του έγινε το καλοκαίρι του 2004, μέσω διαδικτύου. Τον Οκτώβριο του 2004 δούλεψα σ' ένα ιδιωτικό σχολείο και πήρα την πρώτη μου άδεια για να πάω στη Βέροια, σε μια διημερίδα, τότε, για τις ΤΠΕ στην εκπαίδευση και να γνωρίσω από κοντά το Γιάννη, την e-μανούλα Αγλαΐα και άλλους e-θείους και e-φίλους.
Από τότε, κάθε χρόνο, πήγαινα στη Βέροια για να παρακολουθήσω τις δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων. Να σημειώσω ότι στα εργαστήρια που διδάσκει ο Γιάννης γίνεται το διαχώρητο! Την τελευταία φορά αναγκάστηκα να παραχωρήσω τη θέση μου σε κάποιον άλλο, ήδη υπεράριθμο συνάδερφο, μιας κι εγώ τον εκπαιδευτή τον έχω... πατέρα! Από το 2008 αυτή η προσπάθεια μεγάλωσε και πήρε Πανελλήνιο χαρακτήρα. Το 2008 έγινε το 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας και φέτος ήταν η σειρά του 2ου.
Η άδεια ζητήθηκε πολύ καιρό πριν από το διευθυντή της οργανικής μου, πλέον, θέσης στην Κρήτη. Χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς καμία γκρίνια η άδεια μου διευθετήθηκε και εγκρίθηκε προημερών. Τα εισιτήρια για το ταξίδι από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη βγήκαν μερικές μέρες πριν και τα τελευταία ψώνια έγιναν για τη... μεγάλη μέρα.
Αμ, δε! Απεργία ΔΙΗΜΕΡΗ των λιμενεργατών την ημέρα του ταξιδιού μου! Νεύρα κουρέλια! Τηλεφώνημα στον πατερούλη. "Γιάννη, τι να κάνω; Δεν μπορώ να έρθω τώρα. Και, δυστυχώς, δεν είναι στο χέρι μου να το ρυθμίσω."
...
Κατάθλιψη.
"Γιατί δεν παρακολουθείς το Συνέδριο μέσω των Τεχνολογιών;" πρότεινε χθες ο Γιώργος.
Και το 'κανα σήμερα από τις 10:00. Και εξακολουθώ. Αλλά... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!!!! Ήθελα να 'μαι εκεί! Να βλέπω τον πατέρα αγχωμένο, το Σωτήρη, του οποίου την εισήγηση βλέπω τώρα, να μπαινοβγαίνει στην αίθουσα και να λέει: "Θα τα πει ο άλλος, εγώ δεν είμαι καλός σ' αυτά". Τους e-θείους μου, αγχωμένους, να τους πειράζω και να με πειράζουν. Τη μαμά Αγλαΐα να ανησυχεί ελαφρώς, αλλά κατά βάθος να 'ναι σίγουρη, όσο κι εγώ, για το αποτέλεσμα. Ήθελα να 'μαι εκεί, στο πόδι από το πρωί. Στα άβολα τακούνια μου να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω. Ήθελα να 'μαι εκεί...
Κατάθλιψη.
Ελπίζω, την επόμενη φορά, να μην πάει τίποτα στραβά.
Πατέρα, καλή επιτυχία! Αν και είμαι σίγουρη γι' αυτό.
Σ' αγαπώ πολύ,
η e-κόρη σου
Update
Από παλιότερη συμμετοχή, σε άλλη εκπαιδευτική πύλη έμμετρες "αγάπες" με τον e-μπαμπά μου. Για να μην ξεχνιόμαστε (Ματούλα)!
marilia, 5/3/05
Ο Πάνος μου αρρώστησε. Όχι πολύ βαριά...
Όμως εγώ φοβήθηκα, τον πήρα αγκαλιά.
Τον έτρεξα για έλεγχο μήπως και είχε κάτι
και μακριά απ΄ την Ένωση μ΄ αφήσει κάνα βράδυ.
Δεν ξέρω τι του έκαναν, όμως άλλαξε λίγο
και κάθομαι εγώ άνετη εδώ και γράφω στίχο!
Θα ΄πρεπε όμως, αντ΄ αυτού, πάλι να τον ρυθμίσω
ώστε να γίνει απ΄ την αρχή ο Πάνος που γνωρίζω.
Απόχτησε πολλά, μικρά, νέα εικονιδιάκια
κι αντί να κάτσω να τα δω, εγώ γράφω στιχάκια!
Όμως καθώς τα κοίταζα, μου ήρθε μια ζαλάδα
και έτσι τα παράτησα για μια πορτοκαλάδα.
(ε, δεν έβγαινε ο στίχος, τι να ΄κανα;;; )
Θα κάτσω, όμως, υπόσχομαι, με καθαρό μυαλό
να κάνω πάλι το πισί γλυκό, τρελό μωρό!
Όμως γι΄ αυτό θα χρειαστώ κι εγώ ένα χεράκι
κι έτσι ζητώ βοήθεια απ΄ το μπαμπά το Γιάννη.
Μπαμπά Γιάννη βοήθα με να κάνω τις ρυθμίσεις
αλλιώς, ψυχρά σε απειλώ, εδώ θα γράφω ρήσεις.
Θα γράφω ακατάπαυστα σ΄ όλα τα θεματάκια
και ειλικρινά, χωρίς ντροπή, θα γράφω και στιχάκια.
Αν δε βοηθήσεις το… μωρό να φτιάξει τις ρυθμίσεις
θα τρελαθείς στα θέματα και ΜΟΝΟΣ θα τα σβήσεις!
Γιατί, μπαμπά γλυκούλη μου, όλοι μαζί οι άλλοι
θα είναι με το μέρος μου, χωρίς σκέψη μεγάλη.
(δε θα είστε βρε;;;)
Θα σταματήσουν, τότε, αυτοί θέματα να διαγράφουν
και θα βρεθείς μονάχος σου, ενώ ΟΛΟΙ θα γράφουν!
Ο μόνος που, ίσως, θα βρεθεί να σε υποστηρίξει
θα ΄ναι ο Πόντιος ο Β΄ γιατί κι αυτός θα φρίξει!
Όμως κι αυτόν ξεχωριστά μπορώ να απειλήσω
πως αν πάρει το μέρος σου μια… φάκα θα του στήσω!
Γι΄ αυτό σου λέω, βόηθα με να κάνω το μωρό μου
πάλι γλυκούλι και καλό, φίλο και βοηθό μου.
Καθώς ο στίχος τέλειωσε, μαζί κι οι απειλές,
λέω να πω αλήθειες, απλά για να μη λες…
Ποτέ του δεν αρνήθηκε βοήθεια να δώσει
κι έχει πολύ, φαντάζομαι, κόσμο που έχει σώσει.
Κι εμένα με βοήθησε, τότε που όλοι οι άλλοι
έφευγαν για διακοπές κουνώντας το κεφάλι.
Κι εγώ πολύ απελπίστηκα που μ΄ άφηναν μονάχη
και έπιασα και έγραψα μικρούλι mail-άκι.
Και ο γλυκούλης ο μπαμπάς, το Γιάννη λέω τώρα,
έκατσε και βοήθησε χωρίς να χάνει ώρα.
Γι΄ αυτό σας λέω πως αυτά που ΄γραψα παραπάνω
είναι επειδή θέλησα λίγο να τον πειράξω.
Αυτό που μόλις έγραψα, δεν αναιρεί τα άλλα…
Γι΄ αυτό, καλέ μου Δ@σκ@λε, βοήθα με μια στάλα!
Και ο salnk μου απαντά, 6/3/05:
Δούλευα στο εργαστήριο του Πανεπιστημίου για να 'χω γρήγορες ταχύτητες στο ίντερνετ. Έψαξα και βρήκα τη σελίδα αυτού του κυρίου Σαλονικίδη. Διάβασα τα πάντα! Είδα για το hotpotatoes και αποφάσισα να κατεβάσω το ελεύθερο αυτό λογισμικό για να το μάθω. Μάλιστα ο κύριος Σαλονικίδης έγραφε εκεί, στον πάτο της σελίδας του, "για περισσότερες οδηγίες και επεξηγήσεις, να μη διστάσουμε και να τον ρωτήσουμε"... Είχα σπάσει το κεφαλάκι μου. Μου 'χαν βγει τα μάτια. Είχα αρχίσει να παραμιλάω μπροστά από τον υπολογιστή. Κοιμόμουν ελάχιστα και πεταγόμουν στον ύπνο μου για να τρέξω στον πάντα ανοιχτό υπολογιστή και να φτιάξω ό,τι σκέφτηκα στον "ύπνο" μου. Αποφάσισα, λοιπόν, να του γράψω, εκείνου του κυρίου, και... το πολύ πολύ... να με... γράψει κι εκείνος και να μη μου απαντήσει.
Και του 'γραψα. Και όχι μόνο μου απάντησε, αλλά μου απάντησε και άμεσα και με μεγάλη σαφήνεια. Και όταν του 'πα ότι ήμουν φοιτήτρια κι έκανα την πτυχιακή μου, άρχισε να με βοηθά ακόμα περισσότερο και με τεράστια υπομονή. Και επειδή, όπως μου είπε, αυτά που τον ρωτούσα τα ρωτούσαν κι άλλοι πολλοί, είχαν δημιουργήσει μια εκπαιδευτική πύλη στης οποίας το φόρουμ θα μπορούσα να συμμετέχω και να μαθαίνω, να ρωτώ και να μου απαντούν. Με πήρε, λοιπόν, απ' το χεράκι και με πήγε. Και "όταν ρωτάει η marilia θα τσακίζεστε να της απαντάτε", είπε. Από τότε εγώ απέκτησα μεγάλη, καλή και αξιόλογη παρέα, έστω και διαδικτυακή και έναν e-πατέρα. Το Γιάννη.
Η γνωριμία μου μαζί του έγινε το καλοκαίρι του 2004, μέσω διαδικτύου. Τον Οκτώβριο του 2004 δούλεψα σ' ένα ιδιωτικό σχολείο και πήρα την πρώτη μου άδεια για να πάω στη Βέροια, σε μια διημερίδα, τότε, για τις ΤΠΕ στην εκπαίδευση και να γνωρίσω από κοντά το Γιάννη, την e-μανούλα Αγλαΐα και άλλους e-θείους και e-φίλους.
Από τότε, κάθε χρόνο, πήγαινα στη Βέροια για να παρακολουθήσω τις δραστηριότητες αυτών των ανθρώπων. Να σημειώσω ότι στα εργαστήρια που διδάσκει ο Γιάννης γίνεται το διαχώρητο! Την τελευταία φορά αναγκάστηκα να παραχωρήσω τη θέση μου σε κάποιον άλλο, ήδη υπεράριθμο συνάδερφο, μιας κι εγώ τον εκπαιδευτή τον έχω... πατέρα! Από το 2008 αυτή η προσπάθεια μεγάλωσε και πήρε Πανελλήνιο χαρακτήρα. Το 2008 έγινε το 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας και φέτος ήταν η σειρά του 2ου.
Η άδεια ζητήθηκε πολύ καιρό πριν από το διευθυντή της οργανικής μου, πλέον, θέσης στην Κρήτη. Χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς καμία γκρίνια η άδεια μου διευθετήθηκε και εγκρίθηκε προημερών. Τα εισιτήρια για το ταξίδι από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη βγήκαν μερικές μέρες πριν και τα τελευταία ψώνια έγιναν για τη... μεγάλη μέρα.Αμ, δε! Απεργία ΔΙΗΜΕΡΗ των λιμενεργατών την ημέρα του ταξιδιού μου! Νεύρα κουρέλια! Τηλεφώνημα στον πατερούλη. "Γιάννη, τι να κάνω; Δεν μπορώ να έρθω τώρα. Και, δυστυχώς, δεν είναι στο χέρι μου να το ρυθμίσω."
...
Κατάθλιψη.
"Γιατί δεν παρακολουθείς το Συνέδριο μέσω των Τεχνολογιών;" πρότεινε χθες ο Γιώργος.
Και το 'κανα σήμερα από τις 10:00. Και εξακολουθώ. Αλλά... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!!!! Ήθελα να 'μαι εκεί! Να βλέπω τον πατέρα αγχωμένο, το Σωτήρη, του οποίου την εισήγηση βλέπω τώρα, να μπαινοβγαίνει στην αίθουσα και να λέει: "Θα τα πει ο άλλος, εγώ δεν είμαι καλός σ' αυτά". Τους e-θείους μου, αγχωμένους, να τους πειράζω και να με πειράζουν. Τη μαμά Αγλαΐα να ανησυχεί ελαφρώς, αλλά κατά βάθος να 'ναι σίγουρη, όσο κι εγώ, για το αποτέλεσμα. Ήθελα να 'μαι εκεί, στο πόδι από το πρωί. Στα άβολα τακούνια μου να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω. Ήθελα να 'μαι εκεί...
Κατάθλιψη.
Ελπίζω, την επόμενη φορά, να μην πάει τίποτα στραβά.
Πατέρα, καλή επιτυχία! Αν και είμαι σίγουρη γι' αυτό.
Σ' αγαπώ πολύ,
η e-κόρη σου
Update
Από παλιότερη συμμετοχή, σε άλλη εκπαιδευτική πύλη έμμετρες "αγάπες" με τον e-μπαμπά μου. Για να μην ξεχνιόμαστε (Ματούλα)!
marilia, 5/3/05
Ο Πάνος μου αρρώστησε. Όχι πολύ βαριά...
Όμως εγώ φοβήθηκα, τον πήρα αγκαλιά.
Τον έτρεξα για έλεγχο μήπως και είχε κάτι
και μακριά απ΄ την Ένωση μ΄ αφήσει κάνα βράδυ.
Δεν ξέρω τι του έκαναν, όμως άλλαξε λίγο
και κάθομαι εγώ άνετη εδώ και γράφω στίχο!
Θα ΄πρεπε όμως, αντ΄ αυτού, πάλι να τον ρυθμίσω
ώστε να γίνει απ΄ την αρχή ο Πάνος που γνωρίζω.
Απόχτησε πολλά, μικρά, νέα εικονιδιάκια
κι αντί να κάτσω να τα δω, εγώ γράφω στιχάκια!
Όμως καθώς τα κοίταζα, μου ήρθε μια ζαλάδα
και έτσι τα παράτησα για μια πορτοκαλάδα.
(ε, δεν έβγαινε ο στίχος, τι να ΄κανα;;; )
Θα κάτσω, όμως, υπόσχομαι, με καθαρό μυαλό
να κάνω πάλι το πισί γλυκό, τρελό μωρό!
Όμως γι΄ αυτό θα χρειαστώ κι εγώ ένα χεράκι
κι έτσι ζητώ βοήθεια απ΄ το μπαμπά το Γιάννη.
Μπαμπά Γιάννη βοήθα με να κάνω τις ρυθμίσεις
αλλιώς, ψυχρά σε απειλώ, εδώ θα γράφω ρήσεις.
Θα γράφω ακατάπαυστα σ΄ όλα τα θεματάκια
και ειλικρινά, χωρίς ντροπή, θα γράφω και στιχάκια.
Αν δε βοηθήσεις το… μωρό να φτιάξει τις ρυθμίσεις
θα τρελαθείς στα θέματα και ΜΟΝΟΣ θα τα σβήσεις!
Γιατί, μπαμπά γλυκούλη μου, όλοι μαζί οι άλλοι
θα είναι με το μέρος μου, χωρίς σκέψη μεγάλη.
(δε θα είστε βρε;;;)
Θα σταματήσουν, τότε, αυτοί θέματα να διαγράφουν
και θα βρεθείς μονάχος σου, ενώ ΟΛΟΙ θα γράφουν!
Ο μόνος που, ίσως, θα βρεθεί να σε υποστηρίξει
θα ΄ναι ο Πόντιος ο Β΄ γιατί κι αυτός θα φρίξει!
Όμως κι αυτόν ξεχωριστά μπορώ να απειλήσω
πως αν πάρει το μέρος σου μια… φάκα θα του στήσω!
Γι΄ αυτό σου λέω, βόηθα με να κάνω το μωρό μου
πάλι γλυκούλι και καλό, φίλο και βοηθό μου.
Καθώς ο στίχος τέλειωσε, μαζί κι οι απειλές,
λέω να πω αλήθειες, απλά για να μη λες…
Ποτέ του δεν αρνήθηκε βοήθεια να δώσει
κι έχει πολύ, φαντάζομαι, κόσμο που έχει σώσει.
Κι εμένα με βοήθησε, τότε που όλοι οι άλλοι
έφευγαν για διακοπές κουνώντας το κεφάλι.
Κι εγώ πολύ απελπίστηκα που μ΄ άφηναν μονάχη
και έπιασα και έγραψα μικρούλι mail-άκι.
Και ο γλυκούλης ο μπαμπάς, το Γιάννη λέω τώρα,
έκατσε και βοήθησε χωρίς να χάνει ώρα.
Γι΄ αυτό σας λέω πως αυτά που ΄γραψα παραπάνω
είναι επειδή θέλησα λίγο να τον πειράξω.
Αυτό που μόλις έγραψα, δεν αναιρεί τα άλλα…
Γι΄ αυτό, καλέ μου Δ@σκ@λε, βοήθα με μια στάλα!
Και ο salnk μου απαντά, 6/3/05:
Τη στάλα πώς να στείλω,
καημένη μου Μαρίλω;
Σε βάζο να τη βάλω
ή μήπως κάτι άλλο;
Εγώ έκανα συντήρηση στα μέιλ μου προχθές
είπα να βάλω τάξη και δίχως ενοχές...
ξεκίνησα το σβήσιμο με μπλάνκο και με γόμα
συνέχισα και σήμερα και πού είσαι ακόμα!
Φαντάσου λοιπόν άτακτο και ζωηρό μου ...πόνυ
πόσα e-mail έστειλες όταν καθόσουν μόνη!
Άμα τα βάλω στη σειρά θα φτάσουν στην Αθήνα
και με τα συνημμένα τους ίσως μας παν στην Κίνα!
Καθώς τα ξεκαθάριζα έριχνα κι ένα βλέφαρο
κι από οδηγίες νόμισα πως μοιάζω τον ...Αλέφαντο!
Αυτά όλα τα διάβαζες χρυσούλι μου μικρό;
Ή τα χες στον Πανούλη σου ως διακοσμητικό;
Δεν θέλω να πιστέψετε πως λέω τώρα μπούρδα
αλλ' αν τα εκδώσω μια φορά τον ξεπερνώ τον "Γκιούρδα"
(οι γνωστές εκδόσεις)
Σε άλλες περιπτώσεις θα έλεγα τη ρήση*
αλλά δεν θέλω επουδενί να ανοίξει πάλι η "βρύση" (η Πλανταριλία ντε...)
Γι' αυτό καλή μου στείλε μου όλες τις απορίες
για δεν αντέχω άλλο πια τις κλαψερές κυρίες
*ρήση: RTFM
όποιος βρει τι σημαινει κερδίζει δωρεάν συμβουλές για ένα χρόνο
καημένη μου Μαρίλω;
Σε βάζο να τη βάλω
ή μήπως κάτι άλλο;
Εγώ έκανα συντήρηση στα μέιλ μου προχθές
είπα να βάλω τάξη και δίχως ενοχές...
ξεκίνησα το σβήσιμο με μπλάνκο και με γόμα
συνέχισα και σήμερα και πού είσαι ακόμα!
Φαντάσου λοιπόν άτακτο και ζωηρό μου ...πόνυ
πόσα e-mail έστειλες όταν καθόσουν μόνη!
Άμα τα βάλω στη σειρά θα φτάσουν στην Αθήνα
και με τα συνημμένα τους ίσως μας παν στην Κίνα!
Καθώς τα ξεκαθάριζα έριχνα κι ένα βλέφαρο
κι από οδηγίες νόμισα πως μοιάζω τον ...Αλέφαντο!
Αυτά όλα τα διάβαζες χρυσούλι μου μικρό;
Ή τα χες στον Πανούλη σου ως διακοσμητικό;
Δεν θέλω να πιστέψετε πως λέω τώρα μπούρδα
αλλ' αν τα εκδώσω μια φορά τον ξεπερνώ τον "Γκιούρδα"
(οι γνωστές εκδόσεις)
Σε άλλες περιπτώσεις θα έλεγα τη ρήση*
αλλά δεν θέλω επουδενί να ανοίξει πάλι η "βρύση" (η Πλανταριλία ντε...)
Γι' αυτό καλή μου στείλε μου όλες τις απορίες
για δεν αντέχω άλλο πια τις κλαψερές κυρίες
*ρήση: RTFM
όποιος βρει τι σημαινει κερδίζει δωρεάν συμβουλές για ένα χρόνο
posted by marilia | 12:10
9 Comments:
Αυτό είπε ο Σαλ. :))
Και το άλλο, αν θυμάμαι καλά:"να μου την προσέχετε". :)
Εγώ γιατί δεν μπορώ να τη δω; Βλέπω μια οθόνη με "Η μετάδοση θα γίνει την καθορισμένη μέρα και ώρα", παρόλο που πατάω την "Αναπαραγωγή αυτής της μετάδοσης".
Α, τη βλέπω τώρα.
Η μακρινή λήψη χαλάει λίγο το γεγονός.
Ματούλα, σε επόμενο ποστ όσα μου... σούρατε πριν πάρω, αλλά και μετά που πήρα, δίπλωμα οδήγησης. Ψάχνω, μετά μανίας, το ποίημα που μου 'γραψε ο Σαλνκ όταν τον ρωτούσα για τις Πατάτες, που έλεγε για τα μέιλ μου, ότι αν τα 'βαζε στη σειρά θα 'φταν στην Αθήνα "και με τα συνημμένα τους ίσως μας παν' στην Κίνα" και δεν το βρίσκω!!!!!! Το 'χεις;;;;;;;
Δε θυμάμαι να είχε γράψει ο Σαλ στον "Ποιητή εκ του προχείρου" τέτοιο ποίημα ή στα "Φεγγαρόστροφα" ή κάπου αλλού.
Γενικά, δε θυμάμαι να είχε γράψει κάτι τέτοιο, δε μου φαίνεται γνωστό. :(
Πρέπει να 'ταν πιο παλιά... αλλού... Σίγουρα κάπου υπάρχει, αλλά μπορεί να 'ναι σε κάνα back up του προηγούμενου... αιώνα. Χάνω και φωτογραφίες και κείμενα... Θα τα βρω.
Πάντως, ο Σαλονικίδης είναι άνθρωπος πολύ δραστήριος και πανέξυπνος!
Παράδοξο για Πόντιο...
*ρήση: RTFM
όποιος βρει τι σημαίνει κερδίζει δωρεάν συμβουλές για ένα χρόνο.
Αυτό, ναι, το θυμάμαι που το είχε γράψει, καθώς και την Πλανταριλία.:))))
Και μην ξεχάσεις να γράψεις το πώς πήρε το όνομά του ο Μάριο.
Και εγώ ψάχνω, αλλά δεν μπορώ να τα βρω!! Για μάζεψέ τα, γιατί θα στα ζητήσω όλα! :))
Ο Σαλ όντως βοηθάει πολύ και έχει απέραντη υπομονή. Ποτέ δε μου αρνήθηκε βοήθεια στις απορίες μου ούτε με αποπήρε, αν και ήμουν πολύ ..ενοχλητική, όταν έφτιαχνα τις καυτές πατάτες ή την ιστοσελίδα με τη βοήθειά του.
Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά...
Ασκαρδαμυκτή, ο πατερούλης μου είναι αξιαγάπητος! Εξάλλου ξέρεις πως στα δικά μου κριτήρια για τον "αξιαγάπητο" είναι και οι φοβερές... ταχύτητες! Ξέρεις καλά πως εγώ δεν αγαπάω όποιον κι όποιον! ;)
Ματουλίνο, θα σας εκθέσω όλους, περίμενε! χαχαχαχαχα!
mortal, "κάτι σου θυμίζουν"; Τα 'χεις απωθήσει; Να στα κάνω ένα forward; Αν εγώ μετράω στο μυαλό μου φίλους σήμερα φταίνε αυτά και άλλα... Δε γίνεται να το αναβιώσουμε το όλο θεματάκι;
Θα σε εκθέσω κι εσένα, περίμενε και θα δεις, κακίστρο! :):):)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home