Από τα παιδιά του Γ2 (συνέχεια)

Σ' ένα πάρκο μες στην πόλη

ζούσε ένα μικρό δεντράκι

που το λέγαν Πρασινάκη.

Ένα μικρό πουλί

καθότανε σ' ένα κλαδί

και κελαηδούσε ωραία

μαζί μ' όλη την παρέα.

Το δεντράκι είχε φίλους

άλλα ζώα και πουλιά

που του κράταγαν παρέα

μέρα νύχτα με χαρά.

Ξάφνου ήρθαν φορτηγά

με σκουπίδια πάρα πολλά.

Το δεντράκι είπε: "Ο!

Τι σκουπίδι είν' αυτό!"

"Σίγουρα θα μολυνθούμε

απ' αυτή τη συμφορά

και στον ίσκιο δε θα παίζουν

τα καημένα τα παιδιά."

Τότε φύγαν τα πουλιά

μακριά απ' τη βρομιά

κι έμεινε ο Πρασινάκης

μόνος του στην ερημιά.

"Δεν αντέχω άλλο πια.

Θα με φάει η βρομιά!

Σπασμένα μπουκάλια,

χαρτάκια πολλά,

γδαρμένες ρόδες

και άλλα πολλά!"

"Πώς θα ζήσω μ' όλ' αυτά;

Τα σκουπίδια είναι πολλά

κι εγώ μόνος απορώ

πώς θα γίνει να σωθώ."

Πέρασε λίγος καιρός

και να! ήρθε ένας πεζός

και αντίκρισε το δέντρο

που στεκόταν μαραμένο.

Το λυπήθηκε αρκετά

και του είπε δυνατά:

"Θα πάω να βρω βοήθεια

να μαζέψω τα σκουπίδια.

Το δεντράκι να καρπίσει

κι οξυγόνο να χαρίσει."

Και τότε άνθρωποι πολλοί

μικρά παιδιά και γέροι

απόφαση πήραν τρανή

να βάλουν ένα χέρι.

Σκουπίδια να μαζέψουνε

να σώσουνε το πάρκο

να γίνει πάλι καθαρό

χαρά πολλή γεμάτο.

Μη φοβάσαι Πρασινάκη

μπορεί να 'μαι μικρό παιδάκι

πίστεψε όμως μπορώ

να βοηθήσω και εγώ.

Υπόσχομαι να 'μαι καλό

το πάρκο να προσέχω

και τα χαρτάκια που κρατώ

στον κάδο να πηγαίνω.

Επίσης, τακτικά νερό

θα φέρνω σου να πίνεις

και την ωραία σου δροσιά

σ' εμάς θε να χαρίζεις.

Δημιουργοί τα παιδιά της Γ2' τάξης Δημοτικού του Παλλάδιου Ιδιωτικού Σχολείου Ιωαννίνων, 2004 - 2005 :

Άντα Λ.

Δημήτρης Μ.

Ευτυχία Τ.

Σοφία Π.

Βασίλης Β.

Αλέξανδρος Τ.

Γιάννης Χ.

Ηρώ Γ.

Μαρία Λ.

Έλενα Β.

Χρήστος Κ.