Καινούριο λαπτοπάκι μου...

...και πού να σε συνδέσω!

Αγαπητέ Πανούλη, παλαιέ μου υπολογιστή,

πάει καιρός από τότε που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά. Κοντεύουν ήδη 8 ολόκληρα χρόνια από 'κείνη την πρώτη μας συνάντηση! Μαζί μεγαλώσαμε! Μαζί περάσαμε διαβάσματα, ξενύχτια, αγωνίες, άγχη, δημιουργικές δραστηριότητες. Μαζί περάσαμε τα πρώτα καρδιοχτύπια, τις πρώτες αναζητήσεις επί παντώς επιστητού, το πτυχίο που ΜΑΖΙ πήραμε. Μαζί συντάξαμε το πρώτο μας άρθρο προς δημοσίευση, μαζί γνωρίσαμε νέους φίλους, πολλοί εκ των οποίων... της καρδιάς! Αγαπητέ Πανούλη που σε μετέφερα στην... εντατική στα χέρια, διανύοντας τα μισά Γιάννενα, που σε σκέπαζα όταν έφευγα ταξίδι μακριά, που σου έσκαγα φιλί στο... οθονομουτράκι σου, πρώτη και μεγάλη αγάπη μου, ήρθε η ώρα να ξεκουραστείς. Ήρθε η ώρα να αποχωριστούμε. Μεγαλώσαμε και οι δυο και ο καθένας πρέπει να κάνει όσα αντέχει πια.

Ο συνεχιστής του έργου σου επιλέχθηκε από μένα την ίδια, σε αντίθεση με τη δική μας γνωριμία που ήταν καθαρά θέμα... συνοικεσίου! Ελπίζω ο νέος να αποδειχτεί, εκτός από ωραίος και αξιόπιστος και ικανός να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά. Εύχομαι να συνεχίσουμε άψογα τη σχέση συνεργασίας μας.

Αγαπητέ μου Πανούλη, πάντα θα σε συμβουλεύομαι και θα σε κρατώ ενήμερο για τις εξελίξεις της δουλειάς και της ζωής μου! Ελπίζω να μη μου κρατήσεις κακία γι' αυτή την αλλαγή.

Σ' αγαπώ πολύ
εγώ το... σνούπι

Υ.Γ. Τυχαία μέσα στο κουτί της κόκκινης τσάντας ήταν το συγκεκριμένο mousepad. Μόλις το είδα, άρπαξα το κουτί από τα χέρια του πωλητή και βεβαιώθηκα πως αυτό το σημάδι ήταν καθοριστικό για την εξέλιξη της σχέσης μας! :):):)


Υ.Γ2 Ενημέρωση 3/1/2011:

Έτσι, για να μη λένε μερικοί μερικοί... ο Πανούλης σε περίοπτη θέση στο σαλόνι μου. Παράπονο;