Πώς αλλάζουν τα πράγματα...

Μετά από την πρώτη επαφή μου με τον Κρισναμούρτι, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξανασχοληθώ με τον... τύπο. Δεν ήθελα να διαβάσω τίποτα σχετικό. Δήλωνα μάλιστα πως δεν μπορώ να διαβάζω, και φυσικά ούτε να κατανοήσω, βαρύγδουπες εκφράσεις σε προτάσεις τεράστιες χωρίς τελείες! Και τότε ήταν, μάλλον, η στιγμή που το σύμπαν αποφάσισε να με εκδικηθεί για την απόλυτη στάση μου.

Εκείνος που επωμίστηκε το βάρος της διαδικασίας προκειμένου να αλλάξω γνώμη, ήταν ένας αγαπημένος άνθρωπος, χρόοοοοονια φίλος, κάτι σαν να λέμε... "κολλητός απ' το νηπιαγωγείο"! Φυσικά δεν είχα ιδέα για τη σχέση του με τον Κρισναμούρτι! Ευτυχώς για μένα! :) Το ανακάλυψα κατά την... επανασύνδεση μαζί του, μιας και για πολλά πολλά χρόνια τον είχα χάσει και, φυσικά, τρόπο να επικοινωνήσω μαζί του δεν είχα. Θεώρησα, λοιπόν, την αγάπη του αυτή για τον Κ. απλό "κουσούρι" και δεν κόλλησα εκεί. Ευτυχώς για μένα!

Πέρασε πολύς καιρός ώσπου ήρθε η στιγμή να τον συναντήσω αυτό τον "κολλητό απ' το νηπιαγωγείο" και από κοντά. Δεν ήξερα όμως ότι πήγαινα στο... στόμα του λύκου! Και, φυσικά, δεν περίμενα να συμβεί αυτό που συνέβη! Συναντηθήκαμε εκεί, εν μέσω δεκάδων βιβλίων και κασετών σχετικών με τον Κ, και ομολογώ ότι ένιωθα λιγάκι άβολα. Όμως μου μιλούσε -ακριβώς σαν να γνωριζόμαστε απ' το νηπιαγωγείο- και δε μου 'κανε καρδιά να τον διακόψω ούτε λεπτό! Μέχρι που μου χάρισε ένα τοσοδούλι βιβλιαράκι με αποσπάσματα από ομιλίες του Κρισναμούρτι. "Οχ, γμτ! Γιατί να το κάνει αυτό τώρα;" ήταν η πρώτη σκέψη μου, αλλά διασκεδάστηκε από την προτροπή του: "Το πετάς μόλις φύγεις από 'δώ..." :)


Όταν αποχαιρετισθήκαμε και έφυγα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω απ' την τσάντα μου το βιβλιαράκι και να το φυλλομετρήσω. Με περιέργεια και δυσπιστία ταυτόχρονα. Επέστρεψα σπίτι μου, το άφησα δίπλα στον υπολογιστή για να το βλέπω και προσπάθησα να το αγνοήσω. Την επόμενη μέρα παραδέχτηκα την... ήττα μου: "Λοιπόν, αποφάσισα να διαβάσω αυτόν τον... τύπο, αλλά ονόματα δε θα λέμε, εντάξει;" ήταν η δήλωσή μου. Ζήτησα μάλιστα και συμβουλή από ποιο ν' ΑΡΧΙΣΩ να διαβάζω -λες και επρόκειτο να συνεχίσω να το κάνω!

Σήμερα, δηλαδή δυο μέρες μετά από την παραδοχή της ήττας μου, έλαβα ένα μεγάαααααλο φάκελο. Ένα φάκελο με τέσσερα γραμματόσημα και άλλα δύο κόκκινα αυτοκόλλητα απαιτητικά για άμεση παραλαβή. Λες και ο αποστολέας αγωνιούσε μην το μετανιώσω και επέμενε η λήψη, και ίσως η κατανόηση, του σοβαρού περιεχομένου να γίνει άμεσα. ΤΩΡΑ!


Ε, λοιπόν, υπόσχομαι και δεσμεύομαι δημόσια να τα διαβάσω ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Και θα κρεμάσω αυτό το σελιδοδείχτη... κατευθείαν στην καρδιά. :)


Ευχαριστοφιλάκι γλυκό
εγώ, η μία μικρή ανόητη
;)