Καλή η πρόοδος;

Μετά από τόσες κούπες -άλλη με φατσούλα χαμογελαστή, άλλη με ελεφαντάκι, άλλη με τον Ντρούπι- είπαμε να περάσουμε και σε κάτι διαφορετικό. Ε, όχι και πολύ διαφορετικό... Ας πούμε όμως ότι προηγείται της κούπας, κατά κάποιον τρόπο...

Κι έτσι όπως τα κοιτάζω, βρε παιδί μου, γιατί μου 'ρχονται συγκεκριμένα πρόσωπα στο νου;

Ας πούμε αυτό...

ή έστω... αυτό...


...δε σας φέρνει στο νου τη γνωστή πασχαλίτσα; Εντάξει, είναι σίγουρα πιο όμορφη απ' αυτό το... μαμούνι που 'χω κάνει στο μπουκάλι -άτιμο, να το σπάσω κόντεψα μέχρι να το φτιάξω τόσο... τόσο... ε... έτσι, τέλος πάντων!- αλλά όταν βλέπουμε πασχάλω, το Νατασσάκι μάς έρχεται στο νου, πάει και τελείωσε! Ας της το χαρίσω λοιπόν. :)


Το επόμενο φύλλο στο μπλοκ μου φιλοξενεί αυτό...

Και πώς μου φέρνει τώρα εμένα στο μυαλό τη γνωστή Μαγισσούλα, δεν ξέρω! Ή μάλλον ξέρω! Τόσα δέντρα γύρω γύρω, τόση κούραση να τα ξεχορταριάσει όλα, ε, μια... λεμοναδίτσα να μην τη δροσίσει; Μαγισσούλα, δε θέλω σχόλια, κανάτα είν' αυτό που βλέπεις και μέχρι να φτάσουμε να τη δεις, έχω τραγουδήσει άπειρες φορές το "λεμονάκι μυρωδάτο"! Δικιά σου. :)

Γυρνώντας σελίδα στο μπλοκ βλέπει κανείς αυτό...

Και μιας και ο Κολλητός απ' το Νηπιαγωγείο είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που γνωρίζω που δεν πίνουν καφέ, ε, θαρρώ πως είναι ό,τι πρέπει για το τσάι του. Απ' την άλλη, πρέπει να τον καλοπιάσω, μπας και παραχωρήσει e-συνέντευξη στα παιδάκια μου. Ιπτάμενε, στην υγειά σας! ;)

Ελπίζω σύντομα να αρχίσουμε να ζωγραφίζουμε νεραϊδούλες, κροκοδειλάκια, μαγισσούλες και τα λοιπά, γιατί απ' την πολλή κούπα και την πολλή κανάτα, θα λαλήσω! :)