Κοίτα τι έγινε!
-Με παραμελείς.
-...
-Και τώρα ποιος είναι μέσα στο κλουβί και ποιος απ' έξω;
Ποιος δημιουργεί τα κλουβιά; Και ποιος τα τοποθετεί γύρω μας; Πόσο ανθεκτικά είναι; Πόσο άνετα; Πόσο ασφαλή; Πόσο τρομακτικά ή πόσο οικεία;
Το δικό μου κλουβί είναι περίεργης κατασκευής. Παίρνει διάφορες μορφές και γίνεται από διάφανο και αόρατο έως εξαιρετικά συμπαγές και άκαμπτο. Για όλους ίσως φαίνεται γύρω μου. Για μένα είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται μέσα μου. Περίεργη κατασκευή! Άλλοτε αφήνει τα περιθώρια να δεις έξω και άλλοτε όχι. Πολλές φορές εμποδίζει να δεις και μέσα! Ενίοτε λειτουργεί και σαν καθρέφτης. Βλέπεις μόνο το δικό σου πρόσωπο, συχνά παραμορφωμένο. Υπάρχουν φορές που επιτρέπει να νιώσεις και άλλες που γίνεται... αεροστεγές. Και τότε σκας. Και αγανακτείς. Και προσπαθείς να βρεις χαραμάδες για να πάρεις αέρα. Υπάρχουν και στιγμές που σ' αφήνει να τεντώσεις προς τα έξω. Και πόση ανακούφιση έρχεται όταν αισθανθείς ότι εκεί υπάρχει χέρι απλωμένο για βοήθεια...
posted by marilia | 22:56
20 Comments:
Πολύ αληθινή ανάρτησή σου, για το "μέσα μας" και τις διακυμάνσεις στην ψυχολογία μας, τα "πρέπει" και τα "θέλω" μας
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου, πιάσε ένα σνουποφιλάκι γλυκό γλυκό. Καλή Άνοιξη! ;)
ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ
Πανκ-ροκ μάς βγήκε ο κυρ-δάσκαλος από πάνω!
Εγώ, πάλι, ψιλομπερδεύτηκα: μέσα, έξω κι επί τα αυτά...
ΓιάννηΜμμ, προσπαθώ.
Ασκαρούλη, μπερδεμένο είναι ούτως ή άλλως...
Μια γνωστή απ τα παλιά...Σου θυμίζει τιποτα;;
:) Καλώς την! Και ήρθες πάνω σ' αυτό, μωρέ; Και στο ενδεχόμενο τέλος που προδιαγράφεται; Όπως και να 'χει, καλωσήρθες! :)
Να ομορφοπερνάς!
Καλώς σε βρήκα...Κανένα τέλος δεν προδιαγράφεται!Κάτι για ανακούφιση την τελευταια στιγμή είπες και είπα να επέμβω...χιχιχιχιχι...:-))
Να χαμογελάς!
Αναστασία, η Μαριλία εννοεί τη συντέλεια του κόσμου.
Μέσα στο 2012 θαρρώ θα γίνει.
Ή κάνω λάθος;
(άσχετο: ρε παιδιά, οι αγγλικούρες που πρέπει να πληκτρολογήσουμε παρακάτω, δεν σας φαίνεται πως δυσκόλεψαν τελευταία;)
Αναστασία, να 'σαι καλά! :)
Το τέλος του μπλογκιού μου εννοούσα, ασκαρούλη, που έσπευσες να διευκρινίσεις! τςτςτς! Εδώ, μωρέ, δυσκόλεψαν τα πάντα, στις... αγγλικούρες κόλλησες;;;
Γιατί το μπλογκ σου μας αφήνει χρόνους;τι έπαθες;Μα σε τι συγκυρία σε πέτυχα πάντως;;5 χρόνια άργησα και το πέτυχα κι εγω...
Όντως, οι αγγλικούρες ζόρικες..Κ είμαι κ νεα στο διαδικτυακό χώρο και μπερδευομαι διπλά:-)
Δεν μπορείς να το κλείσεις τώρα!
Θα παρεξηγηθει η φίλη σου...
Ω, ναι!!Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα:θα παρεξηγηθώ..Είναι δυνατόν, τώρα που μπλογκίζομαι κι εγω, ΕΣΥ, η πρώτη διδάξασα, να το κλείνεις;απαπαπα!!θέλω παρέα!
Παιδιά, θεωρητικά έχει ήδη κλείσει, αφού δε σκοπεύω να απαντάω πια στα σχόλια. Το γιατί δεν το διαγράφω είναι δική μου υπόθεση, αλλά και το ότι θα απαντάω όποτε και αν έχω διάθεση, είναι, επίσης, αδιαπραγμάτευτο.
Να ομορφοπερνάτε
να απαντάω εγώ αντί για σένα;
Ενδιαφέρον θα είχε...Θα ανακάλυπτες την θηλυκή πλευρά του εαυτού σου..χαχαχαχα!!
τα κλουβιά μας...πόσο όμορφο θα ήταν να απαλλαγούμε από αυτά..καλημέρα! :-)
Και μετά; Ελεύθεροι στον καθαρό αέρα; Σκιαχτικό! ;) Καληνύχτα! :)
Αν σας ενδιαφέρει να δείτε πώς μια εσωτερική ανάρτηση καταλήγει στο άσχετο... δείτε εδώ!
Μη σε νοιάζει Μαριλίτσα μου, γιατί εσύ έχεις βρει αυτό το χέρι που θα είναι εκεί, όσο εσύ του το επιτρέπεις!
ΑΦιλάκια! :)))
Ναι, εκεί ακριβώς που θες να απλωθεί η σιωπή και το απαιτείς... γραπτώς, εκεί ακριβώς γίνεται το "σώσε"! Και πώς μου τη δίνει!!!!
Πιάσε ευχαριστοφιλάκι, Μαγισσούλα! ;)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home