Τα πάνω κάτω

Πάνε κάτι μέρες που 'χουν έρθει "τα πάνω κάτω"! Πάνε κάτι μέρες που ο καφές επέστρεψε δυναμικά στη μέρα μου και μάλιστα... δεν επαρκεί κιόλας! Έτσι, με την απαραίτητη θέα στο αγαπημένο μου υγρό στοιχείο, με καλή παρέα, διάθεση για τακτοποίηση των εντός κυρίως... ο καφές έγινε μπιρίτσα και το φως του ήλιου έδωσε τη σκιτάλη στο φως του φεγγαριού να κάνει τη δουλειά του. Όσο μ' άκουγα, τόσο περισσότερο θύμωνα μαζί μου. Αλλά αφού έκανα το δύσκολο, να παραδεχτώ ότι ο θυμός στρεφόταν σε μένα και όχι σε κάναν άλλο, έκανα και το εύκολο, να το αρθρώσω κιόλας. Εύκολο να λες "φταίΕΙ". Δύσκολο να παραδεχτείς το "φταίΩ". Γιατί το ξέρεις, πάντα, κι είναι απολύτως ξεκάθαρο. Όμως... θέλει αρετή και τόλμη να το παραδεχτείς, παρόλ' αυτά.

Περνούν οι μέρες. Η αιτία καθήλωσης στο κρεβάτι εξακολουθεί να 'ναι παρούσα. Και οδυνηρή, να πάρει η ευχή! Όχι μόνο σωματικά, αλλά, κυρίως, ψυχολογικά και συναισθηματικά. Γι' αυτά τα δυο τελευταία το φαρμακάκι είναι παραγωγής... δικής μου. Κοινώς... πολλές, συχνές δόσεις χαραγμένων γραμμών σε χαρτιά και e-χαρτιά, καλή ώρα. Άλλοτε χρωματιστές και άλλοτε... εντελώς γκρίζες, όμως εξίσου αποτελεσματικές. Συνεπώς, εναλλάξ, τα... "σκευάσματα" της θεραπευτικής αγωγής, για καλύτερα αποτελέσματα.

Τις τελευταίες μέρες, τις γιορτινές, το κρεβάτι αντικαταστάθηκε από καναπέ ή/και καρέκλα. Αντικαταστάθηκε και η θέα. Οι τέσσερις τοίχοι γνώριμοι, αλλά αρκετά μονότονοι. Μια αλλαγή με καθαρό αέρα κρίθηκε σκόπιμη... Χρώματα, κελαηδίσματα, άρωμα λεμονιού, παρέα ήδη χαραγμένες γραμμές, που δεν ηχούν απλά, αλλά... βροντοφωνάζουν τα μηνύματά τους, και διαστήματα με απόλυτη ησυχία. Όμορφη αλλαγή, παραδέχτηκα...

Και σ' αυτά τα διαστήματα που απλωνόταν η σιωπή, το βλέμμα ανασηκωνόταν από τις γραμμές και κοιτούσε γύρω, λες και πρώτη φορά αντίκριζε το περιβάλλον του. Τότε ακριβώς συνειδητοποίησε ότι... όταν έρχονται "τα πάνω κάτω", μπορεί να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για να ανθίσει κάτι εξαιρετικά όμορφο! Αρκεί... να το παρατηρήσεις!

Πρώτη αντίδραση: "Α!!! Τι όμορφο!!!"

Δεύτερη αντίδραση: "Καλέεεεεε!!! Το φωτιστικό του παιδικού μας δωματίου!!! Οι λατρεμένες μελισσούλες που χρόνια ολόκληρα φώτιζαν τα σκοτάδια μου! Κοίτα να δεις που εξακολουθούν να 'ναι χρήσιμες, ενώ έχουν αντικατασταθεί σχεδόν πέντε χρόνια τώρα!"
Τρίτη αντίδραση: Ακόμα κι αν η παιδική μου ηλικία γυρίσει "τα πάνω κάτω", θα εξακολουθεί να με κάνει να χαμογελώ και να βρίσκω τα όμορφα που μπορούν να ανθίσουν πάνω της.