Πώς το κάνουν τώρα αυτό;
Λέξεις και εικόνες, σχόλια και προτροπές, χαρές και στενοχώριες, όλα μαζί σ' ένα μεγάλο και αποφασιστικό delete! Θέλει μεγάλη δύναμη να σβήσεις, πατώντας ένα μόνο κουμπάκι, τη δουλειά και, κυρίως, την παρέα τόσων χρόνων. Ας ελπίσουμε όμως να 'ναι για καλό.
Ίσως το παρόν ιστολόγιο να καταστραφεί. Ή, έστω, μόνο εν μέρει. Το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή, που ελπίζω να μην αργήσει, θα συνεχίσει να αποτελεί παράθυρο επικοινωνίας. Από αυτή τη μεριά... από κάποια άλλη... πάντως ένα είναι το σίγουρο: χωρίς την αμεσότητα του blogging δεν αντέχω ούτε μέρα!
Ίσως το παρόν ιστολόγιο να καταστραφεί. Ή, έστω, μόνο εν μέρει. Το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή, που ελπίζω να μην αργήσει, θα συνεχίσει να αποτελεί παράθυρο επικοινωνίας. Από αυτή τη μεριά... από κάποια άλλη... πάντως ένα είναι το σίγουρο: χωρίς την αμεσότητα του blogging δεν αντέχω ούτε μέρα!
posted by marilia | 00:14
22 Comments:
θα είχες τους λόγους σου για να το κάνεις. Καλή σου μέρα :)
Καλημέρα marilia
Μη σβήσεις τίποτα.
πες μας μόνο γιατί θέλεις να το κάνεις
mahler76, ναι, έχω τους λόγους μου. :)
Τάσο! Χαίρομαι που σε βλέπω από 'δώ!!! Ίσως σβήσω κάποια ποστ, όχι όλα... Και όχι άμεσα. Ελπίζω να 'ναι για καλό! ;)
Θα κόψουμε ένα μικρό κλαδάκι από δω, θα το φυτέψουμε κάπου αλλού και θα φουντώσει ένα νέο δεντράκι!
Οπότε το "ζόμπι" σου θα έχει, ουσιαστικά, πολλαπλασιαστεί!
Ασκαρούλη, θα γεμίσει ο τόπος ζόμπια;;;; Ιιιιιιι!!! Σκιαχτικό!!! :):):):):):):):)
Φιλί (γιατί με... παλεύεις σ' αυτή την ημίτρελη φάση πολύ καιρό)
Φαινεσαι αποφασισμένη αρα ξέρεις τι κάνεις!!!!
Demi, εντελώς ανίδεη, πίστεψέ με! :)
Μαριλία, καλησπέρα. Τώρα μου θύμισες τον εαυτό μου!!! Όταν είχα δημιουργήσει τη χώρα του ονείρου κι έγραφα τα ποιηματάκια μου, μια μέρα γεμάτη απογοήτευση, τα διέγραψα όλα. Αργότερα όμως το μετάνιωσα και ξανάρχισα πάλι από την αρχή. Όμως τώρα χαίρομαι που συνεχίζω. Η απόφασή σου είναι σεβαστή. Ελπίζω να μη χαθούμε.
Ελένη μου, δεν... πολυμοιάζουν οι δυο περιπτώσεις. Εγώ αποφάσισα να διαγράψω κομμάτια μια μέρα γεμάτη... αισιοδοξία! Στην κυριολεξία! Δε χανόμαστε, ούτως ή άλλως. Έχω δηλώσει πως χωρίς την μπλογκογειτονιά δεν κάνω! :)
Δε μου λες, κυρία μου, τι είπαμε για το delete;
..Εξαφάνισες και τα πανέμορφα κείμενά σου, Ρονταρικιά! :))
Μη χαθείς, έτσι;
Ματούλα, μην ανησυχείς διόλου! Εμείς μπορούμε να τα πούμε και από αλλού, κατ' ιδίαν, όποτε θες! ;)
Marilou το να διαγράψεις δικά σου προσωπικά κείμενα είναι καθαρά δικό σου δικαίωμα. Παρόλα αυτά, προχωρόντας σε μια τέτοιου είδους κίνηση στερείς από εμάς την ευκαιρία να σε διαβάσουμε και να σε μάθουμε ένα τικ περισσότερο. Το έχω ξανασυαητήσει αυτό με blogger ο οποίος ήθελε τότε να διαγράψει τελείως το ιστολόγιό του και του είπα ακριβώς τα ίδια πράγματα. Γιατί σκέψου να είχα έρθει στη γειτονιά σου, να είχα διαβάσει κάτι από εσένα, να είχα ταυτιστεί κι όταν ξαναγυρνούσα πίσω να το διαβάσω να μην υπήρχε.... Όπως και να έχει, ό,τι και να σου πούμε το αν θα προβείς σε τέτοια κίνηση είναι καθαρά δικό σου θέμα, απλά σου παραθέτω το εξής: Από τέτοιου είδου κινήσεις, έχει βρεθεί η διπλανή μπάρα με τα links και τα ιστολόγια που παρακολουθώ στο blog μου να φτάνει στο 80% περίπου σε "αδιέξοδα" όταν πατάω πάνω σε αυτά. Κι ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και σε ένα ακόμα link (To δικό σου.)
Αυτά σνουπίτσα, Καλημέρες!!! :)
Μην σου μπαίνουν ιδέες, μην σου μπαίνουν ιδέες! Ε!
Ηλία, καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Αλλά δεν έχω σκοπό να εγκαταλείψω την καθημερινή εκτόνωση και ψυχοθεραπεία μου! Εξάλλου, αν παρατηρήσεις, οι αναρτήσεις είναι συνεχείς από τον Αύγουστο του 2006!! Όσο για τα "αδιέξοδα" της μπλογκογειτονιάς... Μας ή μάλλον... τους έφαγε το fb. Πού καιρός για ουσιαστική σκέψη και έκφραση;
Ταχυδρόμε, δε θα αλλάξουν πολλά, αλλά και να γινόταν... έχασε η Βενετιά βελόνι! :)
Φιλιά και στους δυο σας ;)
Όταν ανακαλύψεις πως να "σβήσεις" σφύρα μου γιατί πολύ θα ήθελα και εγώ να εξαφανίσω πολλά από την ζωή μου!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκι υπομονετικό! :))
Άιναφετς, αυτό που λες μάλλον μόνο με μαγικό γίνεται. Κι από μαγικά... εσύ είσαι η ειδική να βρει τη φόρμουλα. ;)
Το ΑΦυπομονετικό ήταν ό,τι χρειαζόμουν αυτή τη στιγμή! Σ' ευχαριστώ!!!
Εμένα δε με νοιάζουν οι λόγοι σου. Δεν σέβομαι την επιλογή σου. Να μην το σβήσεις...
Κατερίνα, :):)
είδες που ήταν ανώδυνο; Έχω ήδη σβήσει όσα έπρεπε. Δεν κατάλαβε κανείς τίποτα! Σαν εξέταση αίματος, ένα πράγμα! :):):)
Το μερικό ξεσκαρτάρισμα είναι αναγκαίο. Το επικροτώ. Το ολοκληρωτικό αναθεμάτισα εγώ.
Πάρε και το τραγουδάκι που ακούω τώρα να μας φέρει πιο κοντά:
http://www.youtube.com/watch?v=gYspYq9ygvM
Καληνύχτα!
Πολύ ωραίο το κομμάτι! Το άκουσα βέβαια με μερικές ώρες καθυστέρηση, αλλά δεν πειράζει, ε; :)
Τα κομμάτια που έφυγαν από εδώ είναι απ' τα πλέον αγαπημένα. Αλλά όπως ακριβώς το θέτεις: μερικές φορές πρέπει και τα αγαπημένα να τα αποχωριζόμαστε, κατά κάποιο τρόπο... ;)
Δεν το πιστεύω! Κάτι συνταρακτκό θα σου συνέβη.
Μάλλον ερωτεύθηκες...
Εκεί εσύ!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home