webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

3.8.07

Οι διακοπές ενός μικρού αρκουδιού 1

"Οι διακοπές ενός μικρού αρκουδιού" είναι ένα παραμυθάκι που έγραψαν τα παιδιά μου, της περσινής Δ' τάξης του Δημοτικού Σχολείου Αυλιωτών. Επειδή μας βγήκε μεγαλούτσικο, θα το παραθέσουμε σε συνέχειες. Τα παιδιά έφτιαξαν το σκελετό της ιστορίας. Κάποια κομμάτια που έγραψαν χρησιμοποιήθηκαν αυτούσια, ενώ τα υπόλοιπα... τα ανέλαβε η δασκάλα τους. Την επιείκειά σας, παρακαλούμε! Είμαστε μικρά παιδιά με πολλή όρεξη για δημιουργία!


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια οικογένεια που είχε ένα αγοράκι, το Γιώργο. Ο Γιώργος ήταν ένα κοντούλικο, παχουλό παιδάκι πέντε χρονών, με πανέξυπνα γαλανά μάτια και μελαχρινά μαλλιά. Ήταν ευγενικό και καλομαθημένο παιδί, όμως ήταν κι αρκετά ντροπαλό. Η οικογένειά του αποφάσισε, ένα ζεστό καλοκαιρινό απογευματάκι, να πάει βόλτα σε κάποιο λούνα παρκ. Εκεί ο Γιώργος κέρδισε ένα αρκουδάκι που από τότε έγινε το αγαπημένο του παιχνίδι.

Μετά από κάμποσες μέρες, ο μπαμπάς και η μαμά του Γιώργου αποφάσισαν πως ήταν καιρός να πάνε διακοπές. Ο Γιώργος ήταν πολύ χαρούμενος που θα πήγαινε στη θάλασσα. Και το αρκουδάκι του όμως, μόλις άκουσε τη μαγική λέξη: «διακοπές», ζωντάνεψε και χοροπηδούσε από τη χαρά του. Έτσι, δεν έχασε καιρό, έφτιαξε γρήγορα γρήγορα τις βαλίτσες του και ετοιμάστηκε για να φύγουν. Θα πήγαιναν ταξίδι στην Κρήτη.

Όταν έφτασαν, σταμάτησαν σε μια παραλία. Έκανε πολλή ζέστη. Η άμμος έκαιγε και τα πεντακάθαρα γαλανά νερά θα πρόσφεραν δροσιά και ξεκούραση στο Γιώργο και τους γονείς του. Έτσι, φόρεσαν τα μαγιό και τα αντηλιακά τους κι έτρεξαν να στήσουν την ομπρέλα τους στην αμμουδιά. Το αρκουδάκι αναρωτήθηκε: να βάλει, άραγε, κι εκείνο μαγιό; Γιατί όμως; Αφού δε θα μπορούσε να κολυμπήσει. Στο μεταξύ, ο Γιώργος, άρπαξε τα κουβαδάκια του και ξεχύθηκε στην ακροθαλασσιά, ενώ οι υπόλοιποι λουόμενοι ξεφώνιζαν πλατσουρίζοντας στα δροσερά νερά.

Σύντομα ο καυτός ήλιος και τα παιχνίδια με το νερό έκαναν το Γιώργο και τους γονείς του να διψάσουν. Έτσι, ο μικρούλης ανέλαβε να τους δροσίσει με χυμούς από την ξύλινη καντίνα που ήταν εκεί παραδίπλα.

Το αρκουδάκι θέλησε κι αυτό να πιει λίγο χυμό κι έτσι, τρύπωσε κρυφά στην καντίνα όπου άρχισε ν’ ανακατεύει διάφορα φρούτα προσπαθώντας να φτιάξει ένα δροσιστικό χυμό. Η περιέργειά του όμως, σύντομα το οδήγησε στο ράφι με τα αρωματικά μπουκαλάκια. Διάλεξε το μπουκαλάκι με το πιο έντονο χρώμα, όμως, για κακή του τύχη, το συγκεκριμένο μπουκαλάκι περιείχε… καυτό πιπέρι! Έριξε μια γενναία δόση από το δυνατό μπαχαρικό στο φρουτοχυμό του και ετοιμάστηκε να τον απολαύσει.

Η δίψα του ήταν τόση που δε σταμάτησε στην πρώτη γουλιά. Γύρισε λαίμαργα το περιεχόμενο του ποτηριού στο στόμα του και… τα ματάκια του γούρλωσαν και η πρώτη σκέψη του ήταν ότι θα καιγόταν εκεί, επί τόπου. Χοροπήδησε και αστραπιαία σκέφτηκε να βουτήξει στη θάλασσα. Έτσι κινήθηκε, τρέχοντας, προς τα εκεί.

Ο κίνδυνος του καψίματος πέρασε, όμως… σύντομα εμφανίστηκε ο κίνδυνος του πνιγμού. Το αρκουδάκι βάρυνε με το νερό και άρχισε να βουλιάζει. Ο Γιώργος τρόμαξε και άρχισε να φωνάζει πανικόβλητος. Τρομαγμένος ο πατέρας του έφτασε κοντά του, όμως, μάταια. Το αρκουδάκι είχε κιόλας εξαφανιστεί, λιπόθυμο, στο βυθό της θάλασσας, για να καταλήξει στο στομάχι ενός ψαριού. Όταν πια άνοιξε τα ματάκια του, δεν ήξερε πού βρισκόταν.

11 Comments:

Blogger spirosvii said...

Χαχαχα! Καλά ο Γιώργος που ήταν όταν το αρκουδάκι έριχνε πιπέρι στο χυμό? Αν έβαζε μέλι..μμ..
ο Γιώγος έκλαιγε μετά?

3/8/07 16:06  
Blogger Ασκαρδαμυκτί said...

Εγώ θέλω να μας γράψεις για το άλλο το αρκουδάκι που προχθές μετακόμισε για Κρήτη!

3/8/07 21:32  
Blogger νατασσΆκι said...

Εμ, βέβαια, με τέτοια δασκάλα, διαμαντάκι γράψανε τα μικρά! :)

Θα περιμένω το υπόλοιπο...
(όλα καλά; και εντάξυ με τη μετακόμιση;)
Φιλί μεγάλο - κι αγκαλίτσα! :)))

3/8/07 23:24  
Blogger marilia said...

Σπύρο να περιμένεις να διαβάσεις τις συνέχειες...

Ασκαρδαμυκτούλη μου σσσσςςς! Για το Στελάκο μου λες; Θα σας πω άλλη φορά γι' αυτόν... Α και πού 'σαι... μεταξύ μας... μαϊμούδος είναι!!! :):)

Νατασσάκι μου τη χρειαζόμουνα την αγκαλίτσα τώρα! :$ Ευχαριστώ! Είμαι πολύ καλύτερα και η μετακόμιση... έγινε, άσχετα πως έγινε από φίλες! Σε μια βδομάδα φεύγω κι εγώ για Κρήτη...

Καληνύχτα σε όλους σας! :)

4/8/07 00:01  
Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Σωστά Αλφρεντ-Χττσκοκάκια τα πιτσιρίκια...
;-)
Κοίτα να δεις που το 'στησαν το θρίλερ
:-Ο
Περιμένουμε τη συνέχεια επί ....των οθόνων μας

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

4/8/07 01:08  
Blogger Ασκαρδαμυκτί said...

E ... καλά τώρα... μαϊμούδος... αρκούδος... εκεί θα τα χαλάσουμε;
χεχεχεχε

4/8/07 01:23  
Blogger marilia said...

Γλαρένια μου, από φαντασία... σκίζουνε!!! :):):):) Και πού να άκουγες όλα όσα έχω ακούσει!!!! :D

Ασκαρδαμυκτούλη μου, άλλο... Βούδας, άλλο... Κούδας! ;):Ρ:Ρ:Ρ

Καλημεροφιλάκια τόοοοοοοοοοοοοοσα!

4/8/07 11:08  
Blogger Aντώνης said...

Και μετά; Και μετά;

4/8/07 11:19  
Blogger marilia said...

Αντώνη, μη βιάζεσαι!!! (Το τέλος δεν έχει γραφτεί ακόμα...) χιχιχιχι! :)

Ματς!

4/8/07 11:54  
Blogger George said...

Μαριλίτσα καλημέρα σου !!!
Είδες ακόμα και απο τις διακοπές βρέθηκα εδώ.

4/8/07 12:20  
Blogger marilia said...

Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!! Ο Γιώργος μου!!!! Πώς περνάς;;;; Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω εδώ!!!

Πιάσε φιλάκιιιιιιιιιιι!!!!

4/8/07 12:26  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home