webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

9.4.10

Τα μαθηματικά, ο Κρισναμούρτι, ο Ροντάρι κι εγώ

Η μικρή αδερφή, για την οποία θα σας μιλήσω μια άλλη φορά, μετακόμισε από την Αθήνα και βάλθηκε να κάνει το... αγροτικό της ανά την Ελλάδα, ως καλή και άξια Μουσικός της ελληνικής εκπαίδευσης. Άφησε, λοιπόν, την πολυαγαπημένη της Αθήνα και, μετά από 10 χρόνια, αποφάσισε γι' αλλού να κινήσει. Έλα όμως που η... γνώση είχε συσσωρευτεί στο σπιτάκι της και κατά τη μετακόμιση συσσωρεύτηκε σε... πολλές, τεράστιες, ασήκωτες χαρτόκουτες! Κι αυτές οι χαρτόκουτες μεταφέρθηκαν στο πατρικό μας σπιτάκι και μάλιστα στο δικό μου δωματιάκι που τώρα πια μένει η γιαγιά.

Το δικό μου δωματιάκι είχε μέσα και μια παλιά ξύλινη βιβλιοθήκη, την οποία είχε ο μπαμπάς από... φοιτητής και η οποία φιλοξενούσε μέσα... τον κόπο μου τόσων χρόνων. Βιβλία Δέσμης, βιβλία Κορμού, βιβλία φροντιστηρίων, βιβλία εξωσχολικά, βιβλία ταξιδιωτικά, βιβλία και βιβλιαράκια, τετράδια και τετραδιάκια, σελίδες επί σελίδων με αναλύσεις για τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, άθικτα βιβλία Φιλοσοφίας -ποτέ δεν την πήγαινα, την άτιμη!- και πολλά, πολλά, ΠΟΛΛΑ, Π Ο Λ Λ Α διαγωνίσματα. Δέσμης κυρίως. Και μάλιστα εις διπλούν! Καθότι, ως αξιοπρεπής υποψήφια, έδωσα δύο φορές Πανελλαδικές κι έκανα δύο φορές τα γνωστά φροντιστήρια, έλυσα δύο φορές τις ίδιες ή παρόμοιες ασκήσεις, διάβασα 54279847592 φορές τα ίδια πράγματα, συμπλήρωσα δύο φορές Μηχανογραφικό, κράτησα δύο κούτες αποκόμματα εφημερίδων με "θέματα για υποψηφίους" μέχρι να καταφέρω να μπω στη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ, ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ Σχολή: το ΠΤΔΕ Ιωαννίνων! Φυσικά αυτή η βιβλιοθήκη ήταν ένα είδος... μουσειακό. Απαγορευόταν, ρητά, να αγγίξει ο οποιοσδήποτε. "Μηηηηηηηηη, τον κόπο μου!!!!!! Έφτυσα αίμα μ' όλα τούτα, θα μείνουν εκεί να τα βλέπω, να μην ξεχνώ τι τράβηξα", λες κι αν ανακύκλωνα τα άχρηστα θα ξεχνούσα ποτέ...

Μέχρι που έφτασε η προχθεσινή μέρα και η πιεστική απαίτηση: "Στη βιβλιοθήκη θα βάλουμε τα βιβλία της Ιωάννας, γιατί πιάνουν όοοοοοολο το απ' έξω δωμάτιο και δεν μπορεί να μπει άνθρωπος μέσα!!!"... Κατάλαβα ότι δεν είχα περιθώρια αντίδρασης. Δύο τεράστιες κούτες επιστρατεύτηκαν και μέσα πετάχτηκαν τα "άχρηστα". Με πόνο ψυχής πετούσα ένα ένα τα διαγωνίσματά μου, άλλα καλά κι άλλα... χάλια. Με μεγάλη ευχαρίστηση και μίσος πετάχτηκαν τα τετράδια Αγγλικών και λοιπόν μαθημάτων που με είχαν ταλαιπωρήσει και αγανακτήσει όσο τίποτα.

Από τη βέβαιη... ανακύκλωση σώθηκαν 3 γραπτά Μαθηματικών της πρώτης χρονιάς, μερικές εκθέσεις μου με χάλια βαθμούς και μερικά... "ραβασάκια" με θέματα συνδυαστικά της Ιστορίας (τα γράμματα της καθηγήτριάς μου, της Ασπασίας ήθελα να σώσω). Τα τρία γραπτά Μαθηματικών είναι τα παρακάτω:


Το φυλλάδιο με τον Κρισναμούρτι μάς είχε έρθει τόσο ξαφνικό και είχε προκαλέσει, θυμάμαι, απίστευτο νευρικό γέλιο: "Δε μας φτάνει το ζόρι μας, μας γράφεις και τις %@$%%%%#, ρε Νίκο!!!!" είχαμε πει στον καθηγητή μας. "Πάρ' το και μην ξανακούσουμε γι' αυτόν τον... Κρισναμούρτι, ούτε γι' αστείο!". Κι έτσι, αφού είδε την αντίδρασή μας, είπε να μας τη σπά... εεεε.... να μας χαλαρώσει και με το επόμενο φυλλάδιο, με τον Πλούταρχο.


Το τρίτο γραπτό που διασώθηκε από την... ανακύκλωση ήταν ένα διαγώνισμά μου στα Πιθανότητες, Συστήματα και Πίνακες, της 13ης Απριλίου 1999! Το 'χω λύσει ολόσωστο, αλλά δεν έχω γράψει σχεδόν ούτε μια λέξη επεξηγώντας τις λύσεις μου, οπότε... προβλέποντας ότι ο Νίκος θα με κρεμάσει ανάποδα, προβαίνω στο παρακάτω Υ.Γ. :

Να θυμηθώ να περάσω από το φροντιστήριο και να αφήσω αντίγραφο στον πίνακα ανακοινώσεων! χιχιχιχιχι!

Δεν ήταν όμως μόνο τα βιβλία του... πόνου. Ήταν και τα βιβλία της χαράς! Ο μπαμπάς, χωρίς να έχει επίγνωση των πράξεών του, μας είχε εφοδιάσει με Ρονταρικοβιβλία από πολύυυυυυ μικρές. Και μάλλον αυτό που ξέθαψα προχθές ήταν από τα αγαπημένα μου, αν κρίνω από την... κατάστασή του.


Αυτές τις εικόνες ομολογώ ότι τις είχα ξεχάσει μέσα στο μεγάλο ντουλάπι. Υπήρχαν όμως πάντα ζωντανές μέσα μου, αν και δε θυμόμουν την ύπαρξη του βιβλίου.

-Μπαμπά, πώς να το διαβάσω αυτό;
-Γιατί, τι έχει;
-Έχει κάτι σημαδάκια πάνω από τις λεξεις. Γιατί;
-Χμ... είναι στο πολυτονικό γραμμένο.
-Τι είναι "πολυτονικό";
-Χμ... εμείς, παλιότερα, γράφαμε έτσι με όλα αυτά τα σημαδάκια από πάνω από τις λέξεις. Και έπρεπε να μαθαίνουμε ένα σωρό κανόνες για την ορθογραφία τους.
-Κι εγώ πώς να το διαβάσω αυτό; Μπερδεύομαι!
-Κανονικά θα το διαβάσεις! Θα τα παραβλέπεις αυτά και θα διαβάζεις κανονικά κι αν δεν καταλαβαίνεις κάποια λέξη, θα με ρωτάς.
-Καλά...

Διάλογος με τον μπαμπά αντικρύζοντας την πρώτη... πιτσιλωτή σελίδα, σε πολύ... νεαρή ηλικία. :)
Πόσοι σημερινοί μπαμπάδες πηγαίνουν δώρα στα παιδιά τους μεγάλες σακούλες με βιβλία; Και για να προλάβω τις "κακίες" και τις "πολιτικολογίες", πόσοι σημερινοί μπαμπάδες δωρίζουν έστω κι ένα βιβλίο το χρόνο στα παιδιά τους;

11 Comments:

Blogger dreamteamk9 said...

Πολύ μου αρέσουν τα θέματα με αναμνήσεις.
Και εγώ πέταξα αρκετά σχολικά βιβλία και τώρα τα αποζητάω.
Τα γραπτά των μαθηματικών με τα φιλοσοφικά, το αποκορύφωμα! :))

Και πώς μου ξέφυγε αυτό το βιβλίο του Ροντάρι; :)

9/4/10 16:14  
Blogger νατασσΆκι said...

Κι εγώ έχω
όχι όλα, αλλά διάφορα τετράδια, βιβλία, διαγωνίσματα...
μερικά σώθηκαν από τις άπειρες μετακομίσεις, μερικά όχι -μ' αρέσει να τα χαζεύω που και που, και τώρα τα βλέπει κι ο Άκης
- Μαμά, τι είναι αυτά τα σημαδάκια πάνω από τις λέξεις, στα παλιά σου τετράδια;
- Εμείς είχαμε πολλούς τόνους, και έπρεπε να ξέρουμε και που μπαίνει σωστά ο καθένας, όχι σαν εσάς που ξεχνάτε και τον ένα..!
:))

Ναι, έχεις δίκιο, δεν είναι πολλοί αυτοί που αγοράζουν βιβλία στα παιδιά τους, γμτ!

Φιλιά, μικρή γλυκιά δασκάλα
Καλό Σαββατοκύριακο :)

9/4/10 17:28  
Blogger Ασκαρδαμυκτί said...

όσο σε διάβαζα σιγοτραγουδούσα το "τα καράβια μου καίω"!

Πραγματικά συγκινητικό το ποστάκι σου, ένα σημαντικό και πικραμένο κομματάκι της ζωούλα σου... ανακυκλώθηκε!
Πού ξέρεις; Μπορεί και να γίνουν σερβιετούλες τα βιβλιαράκια και τα διαγωνισματάκια σου...

Ώστε δεν σου αρέσει η φιλοσοφία;
Γι' αυτό την κοπάνησες Σνούπι του τελευταίου θρανίου;

9/4/10 19:20  
Blogger Andria said...

αχ Μαριλία μου! Είσαι συναισθηματική κι εσύ! Έχω κάνει αυτή τη διαδικασία αρκετά χρόνια πριν. Μόνο που εγώ τα μόνο βιβλία που κράτησα ήταν η φιλοσοφία και η λογοτεχνία γενικής και κατεύθυνσης. Η Φιλοσοφία ήταν το πιο αγαπημένο μάθημα!!! 20 είχα όχι αστεία! Όμως χαίρομαι πολύ που δε πέρασα στο ΦΠΨ που είχα στο νο1 του μηχανογραφικού!! Μπράβο στον μπαμπά σου που διάλεγε τέτοια βιβλία θησαυρούς! Έτσι έγινες κι εσύ παιδί μάλαμα και ευσυνείδητη δασκαλίτσα!!
Όσο για τις αναμνήσεις, είναι πάντα στο κεφαλάκι και την καρδιά μας! Που έχει άπλετο χώρο και όλα είναι τακτοποιημένα και ανέγγιχτα από το χρόνο!
Φιλιά!!!!

9/4/10 21:10  
Blogger marilia said...

dreamteam, μεγάλο κόλλημα οι αναμνήσεις. Μα να επιμένω να κρατάω το πρόχειρο μηχανογραφικό; Τις Άλγεβρες από την Α' Λυκείου; Τα βιβλία που μου 'χε χαρίσει ο μεγάλος ξάδερφος; Ε...!!!

Νατασσάκι, ανακυκλώθηκαν για να επιστρέψουν σε πιο... χρήσιμη μορφή. Αλλά κάτι λίγα... ε...

Ασκαρούλη, συγκινητικό; Δε θα το 'λεγα. Θα μπορούσα να το κάνω πολύ... μελό αν ήθελα. Αλλά δεν το 'δα και τραγικά... Ό,τι πιάνει χώρο στη ζωή μας, χωρίς να είναι πια χρήσιμο, πρέπει να... ανακυκλώνεται. Ποτέ τα κολλήματα δε βγήκαν σε καλό...

Άντρια, εσύ γλίτωσες το ΦΠΨ κι εγώ το Οικονομικό!!! Παραλίιιιιιιγο θα την πάθαινα! χιχιχιχι! Πέταξα πολλά κιλά ασκήσεων Πολιτικής Οικονομίας, ακόμα και ασκήσεις που είχα λύσει με κόπο και που θεωρούνται... άλυτες, με... σφάλματα! Τίποτα δε σεβάστηκα από τον κόπο μουυυυυυυυυ!!! Ούτε το διαγώνισμα που έσκισα από τα νεύρα μου, πάνω σε καβγά με την Οικονομολόγο μου!

Πάντως, σ' ένα καταλήγω, για άλλη μια φορά:

Ε, ΡΕ ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΡΗΜΑΔΕΣ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣΣΣΣΣΣΣ!!!

10/4/10 01:13  
Blogger Άιναφετς said...

Χμ....!
Είμαι και εγώ υπέρ της ανακύκλωσης και μεταφορικά και κυριολεκτικά!
Κάθε πρόβλημα πρέπει να λύνεται άμεσα γιατί ριζώνει και το ξερίζωμα του μετά γίνεται άλλο ένα πρόβλημα και πάει λέγοντας...με άλλα λόγια αυτό εννοούσε ο Κρισναμούρτι καιαυτό ήθελε να σου μεταδώσει ο Δάσκαλος σου! ΑΦιλάκι και καλό Σ/Κ!

10/4/10 18:13  
Blogger marilia said...

Άιναφετς, μαγισσούλα μου, το κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελε να μας πει. Αλλά όταν είσαι 17-18 χρονών κι έχεις να αποφασίσεις για το τι θα κάνεις στη ζωή σου, κατανοώντας πρώτα και λύνοντας ένα κάρο θεωρήματα και αξιώματα, ε... δε χρειάζεται ΚΑΙ η φιλοσοφία έξι γραμμών χωρίς τελεία!!! Το βιώναμε στο πετσί μας το "λύσ' το ΤΩΡΑ γιατί αλλιώς δε θα μπορείς να κάνεις βήμα!". Ο φιλόσοφος απλά ήρθε να μας σπάσει τα νεύρα! χιχιχιχιχιχι! Παρεμπιπτόντως... δεν τα 'χω καταφέρει ακόμα να λύνω το πρόβλημα άμεσα. Τις περισσότερες φορές το κουβαλώ και μπουρδουκλώνεται στα πόδια μου...

10/4/10 18:23  
Blogger Άιναφετς said...

Εμ....!!! Μετά μη λες!!!
Εγώ να δεις...αναμασήματα...πισωγυρίσματα και πάλι φτου από την αρχή...αν δεν λυθεί Το Πρόβλημα αμέσως, φυσικά τις περισσότερες φορές δεν βοηθούν και οι συνθήκες!
ΑΦ... με ευλυγισία... λάστιχο θα γίνουμε!

10/4/10 19:51  
Anonymous Ανώνυμος said...

Εγώ Μαριλία πέτα ξα τα πάντα , από τη στιγμή που πέρασα, ειδικά την ιστορία Δέσμης, τα αρχαία τα κράτησα γιατί μου άρεσαν, τα άλλα τα έδωσα φούντο!!!Πάντως όταν γυρνάω στο πατρικό και πιάνω να συγυρίσω αυτή τη βιβλιοθήκη, όλο και κάτι ξεθάβω, μα καλά τόσα πολλά ήταν;;λέω και ξαναλέω, ειδικά αυτά τα διαγωνίσματα δηλαδή...Το καλοκαίρι που θα πάω πάλι, όλο και κάτι θα βρώ!!!Πάντως μεγάλη κίνηση που τα κρατούσες τόσα χρόνια, εγώ μετά από τόσο κόπο και βάσανα, θέλησα να τα πετάξω όλα!!!Να φανταστείς, ούτε από το σχολείο δε θέλω να ξαναπεράσω..είχαμε κάτι καθηγητές..λουλούδια, πλην των γνωστών εξαιρέσεων!!!Καλέ...Χρόνια Πολλά, δέν είπα!!!Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη!!!Φιλιά!!!

10/4/10 21:21  
Blogger Vita said...

Καλά πέταξες και τα μαθηματικά της Α' Λυκείου; Ωχ! Ήμουν κι εγώ εκεί :-)))
Φιλιά!

5/5/11 15:41  
Blogger marilia said...

Vita, τι εννοείς; Πού ακριβώς ήσουν; Δε φαντάζομαι να 'χουμε βγει και γνωστοί...; Ε; Για πες!

φιλιά

5/5/11 15:52  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home