Για ποδαρικό...

Το ανθρωπάκι του ονείρου*


Τ' ανθρωπάκι του ονείρου,
τι αστεία φατσούλα!
Σαν ο ύπνος αγγίξει
τη μικρή σου ψυχούλα,
τρέχει, σκύβει στ' αφτί σου
και σου λέει σιγανά:
Πέτα! Πέτα ψηλά!

Μα εσύ, πριν προλάβεις
να πεις: Πώς; Με τι;
στο ουράνιο τόξο
έχεις κιόλας βρεθεί.
Κυματίζουν το κίτρινο, μπλε και λιλά
καθώς ένα αεράκι απαλό το φυσά
κι εσύ κάνεις τσουλήθρα και κούνια, τι τρέλα!
στην πολύχρωμη ουράνια εκείνη κορδέλα.
Μ' από 'κεί, πάνω σ' ένα αλογάκι καβάλα,
μ' ένα μπλουμ!
μες στη θάλασσα πέφτεις σαν μπάλα.
Θα πνιγείς; Μπα.
Μη νοιάζεσαι, να τ' ανθρωπάκι!
-Έλα, ανέβα, σου λέει,
στο μικρό συννεφάκι.

Μα όλα ξάφνου αλλάζουν
κι εσύ αρχίζεις να κλαις,
γιατί τρέχουν, σ' αρπάζουν
δεκαεννιά πειρατές.
Μάσκες όλοι φοράνε,
μπερδεμένα μιλούν
και με τα όπλα σου κάνουν:
Μπουμ, μπουμ, μπουμ!
Μπουμ, μπουμ, μπουμ!
Μα όσο κι αν φοβισμένα
σου χτυπά η καρδούλα,
τ' ανθρωπάκι σε σώζει
με μια μόνο λεξούλα.

Να 'σαι τώρα στην τάξη
-η καρδιά σου χτυπά-
πόσο κάνουνε δύο αν
προσθέσουμ' εφτά;
Κι όμως, χθες το θυμόσουνα
τόσο καλά...

Φταίει για όλα αυτό το μικρό ανθρωπάκι.
Πόσες φάρσες σκαρώνει
τούτο το διαβολάκι...

Σε φοβίζει, σε σώζει
σε σηκώνει ψηλά
πέρα απ' τ' άστρα
όπου ζουν,
όλα τα όνειρα.
Κι όταν έρθει η ώρα
να φωνάξει η μαμά:
"Ξύπνα! Πέρασ' η ώρα,
είναι κιόλας αργά",
τότε ανοίγεις τα μάτια
και κοιτάς γύρω γύρω.
Μα τη μέρα ίσως κρύβεται
κάτω απ' το κομοδίνο...

*Τζιάνι Ροντάρι, "Φλυαρίες ανάμεσα στον ουρανό και τη γη" εκδ. Τεκμήριο