Οι σουσουράδες της Δ' τάξης...

Τη φωτογραφία αυτή της σταχτοσουσουράδας αφιέρωσε προημερών στην τάξη μου, ο κ. Τζημούλης Οδυσσέας, ο... Παπαγκένο μου με τη μαγική φωτογραφική μηχανή! Ζήτησε να γράψουμε εμείς το συνοδευτικό κείμενο για τη συγκεκριμένη φωτογραφία.

Αρχικά γκρίνιαξα: "Αμάν, ρε Οδυσσέα, φωτιές που μ' ανάβεις!" όμως δεν άφησα την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη! Πήρα τα τερατάκια... εεεε... τεταρτάκια μου ήθελα να πω και κατεβήκαμε στο εργαστήριο πληροφορικής του σχολείου μας. Τα μικρά περιηγήθηκαν σε διάφορες ιστοσελίδες αναζητώντας πληροφορίες για τις σουσουράδες και ειδικότερα για τη σταχτοσουσουράδα. Έπαιξαν παιχνίδια, κατέγραψαν πληροφορίες και είδαν φωτογραφίες.

Έπειτα, συλλέξαμε τις πληροφορίες κάθε ομάδας, τις διαβάσαμε στην τάξη και ζήτησα από τα παιδιά να ονομάσουν τη σουσουράδα για την οποία θα γράφαμε. Την ονόμασαν "Ρίτσα τσαχπινίτσα" και τότε, ήρθε η ώρα να βάλω λίγο το χεράκι μου. Δείτε πώς:

Η Ρίτσα, η τσαχπινίτσα,
μια μικρή σουσουραδίτσα
με την κουνιστή ουρίτσα,
ψάχνει για τροφή στη λάσπη
κι όλο πέρα δώθε πάει.

Μια στιγμή δεν ησυχάζει
την κομψή της την ουρά
και με χάρη σεργιανάει
‘κεί στην ακροποταμιά.

Είναι πάντοτε κεφάτη,
όμορφη, χρωματιστή
και τους πάντες ξετρελαίνει
η ουρά η κουνιστή.

Καστανές, λευκές και… ώχρα
με μικρές παραλλαγές
το φθινόπωρο μας φέρνουν
με τις τόσες τσαχπινιές!

Κι όταν βρει και τον… καλό της
φτιάχνει στο έδαφος φωλιά
και σε δεκαπέντε μέρες
να οι νεοσσοί απ' τ' αβγά!

Σουσουράδες είστε γλύκες!
Στέκομαι και σας κοιτώ
και πολλές φωτογραφίες
απ’ τον Όντυ καρτερώ!

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν! Με εξέπληξε ευχάριστα η συνεργασία τους και η όρεξη με την οποία δούλεψαν. Οφείλω να πω ότι το ποιηματάκι δε θα γραφόταν χωρίς τις πληροφορίες που τα ίδια συγκέντρωσαν.

Ευχαριστώ θερμά τον Οδυσσέα για την ευκαιρία που μας παρείχε να χρησιμοποιήσουμε το σχολικό εργαστήριο, αλλά και για τη δημοσίευση του ποιήματος των παιδιών στο blog του!