Όταν το σχολείο ερημώνει (συνέχεια)
Το προηγούμενο παραμύθι ενέπνευσε για ζωγραφική και δραματοποίηση. Η δραματοποίηση ήταν, όντως, ...δράμα!!! Οι ζωγραφιές όμως ήταν καλές. Δείτε και μόνοι σας μερικές απ' αυτές:
Σημείωση: Οι ζωγραφιές των παιδιών έχουν περαστεί στο μπλογκ μέσω ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής και όχι μέσω σκάνερ, γι' αυτό η εμφάνισή τους δεν είναι και ό,τι καλύτερο...
posted by marilia | 14:29
10 Comments:
Mia χαρούλα είναι οι φωτό σου, χαίρομαι για το αποτέλεσμα
καλό Σαββατοκύριακο
Καλή ξεκούραση και σε σένα fibi! :)
Δίκιο έχουν όσοι λένε πως το να διδάσκεις είναι λειτούργημα, όχι απλώς επάγγελμα. Μακάρι στα σχολεία μας να υπήρχαν πολλοί εκπαιδευτικοί σαν εσένα. Καλησπέρα
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια tnkaramitsos! Καλωσόρισες! :)
Προσεγγιζεις τα παιδια, γίνεσαι παιδί κοντά τους και αφήνονται, γιατί σε εμπιστεύονται και δημιουργούν. Είσαι επιτυχυμένη εκπαιδευτικός και τα παιδιά τυχερά πόυ είσαι η δασκάλα τους.
Πάντα εοιτυχίες
Γλάρε σ' ευχαριστώ για το όμορφο πέταγμα πάνω από το μπλογκ μου! Όμως είναι πολύ πολύ νωρίς να μιλήσουμε για "επιτυχία" στο δικό μας το επάγγελμα. Μου αρκεί να περνάμε όμορφα μέσα στην τάξη όλα τα παιδάκια μαζί! ;)
Να πετάς από 'δώ να σε βλέπουμε. :)
Μπήκα για να .. διαφωνήσω...:)))
Αποκλείεται να ήταν ... δράμα η δραματοποίηση :)
Έκφραση ήταν και αν κρίνω από τις εικόνες που βλέπω, μάλλον ο ενθουσιασμός και οι υψηλοί στόχοι της δασκάλας δεν της επέτρεψαν να εισπράξει ΚΑΙ την ομορφιά της δραματοποίησης.
Να είσαι καλά και να έχεις δύναμη να δίνεις
Καλή σου ημέρα Δασκάλα
(με Δ κεφαλαίο )
Μάρκο καλημέρα και καλωσόρισες! :)
Έχω πικράν πείραν από τις απόπειρες δραματοποίησης κειμένων αυτής της τάξης. Δηλαδή πέρσι στις 25 Μαρτίου, ξεκαρδιζόμουνα στις πρόβες (στο γραφείο του διευθυντή, μη γίνουμε και ρεζίλι στα παιδιά!!!) Το τι έχουν ακούσει τα αφτάκια μου κατά καιρούς είναι άλλο πράγμα! Αλλά μ' αρέσει και το απολαμβάνω, ακόμα και όταν με κάνουν να βγω από τα ρούχα μου!!! Και για να γίνω περισσότερο κατανοητή: Δάκρυσα από τα γέλια όταν μου είπαν ότι έργο του Ομήρου είναι τα... Τρία γουρουνάκια... Γκρρρρρρ :):):)
Και γιατί να ξέρουν κάτι διαφορετικό καλή μου;
Εσύ είσαι που θα τα πάρεις από το χέρι και θα τα προχωρήσεις στη πορεία της γνώσης...
Και αυτό που κάνεις, είναι δύσκολο, κοπιαστικό, αλλά πανέμορφο...
(να γελάσεις πάλι όταν θα σου πουν ότι μάθανε ότι έργο του Όμηρου είναι η ...Αντιγόνη, και να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι γιατί ο δρόμος για τη γνώση είναι απέραντος..
Άλλωστε, εσύ το ξέρεις καλύτερα, από τα λάθη και με το παιχνίδι μαθαίνεις...)
:))) )
Μάρκο αυτά που έγραψες θα μπορούσε να τα έχει πει ο πατέρας μου -δάσκαλος- ή ο διευθυντής μου. Ανέτρεξα στο προφίλ σου και επιβεβαιώθηκα! ;) Και προχθές ένα μεγαλύτερος δάσκαλος που ήρθε και μ' άκουσε να λέω: "θα τα τσακίσω" μες στα νεύρα, μου είπε ότι Δάσκαλος είναι αυτός που διαχειρίζεται καταστάσεις με υπομονή και ψυχραιμία. Ε, εγώ τη χάνω ώρες ώρες. Μετά με ρώτησε πόσα χρόνια δουλεύω -3-, γέλασε και μου 'πε: "Θα μεγαλώσεις"! :$ (μαγουλοκοκκίνισα πάλι)
Πάντως τη δραματοποίηση θα την ξαναπροσπαθήσουμε. Ναι, ασφαλώς θα έχω εφοδιαστεί με... χάπια! :):):):):)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home