Η Οδύσσεια ενός webzobbie

Από προχθές ήθελα να γράψω ένα ποστάκι για να σας συστήσω τον... e-μπαμπούλη μου!!! Όμως με πρόλαβε μια κακοκαιρία, άλλο πράγμα! Βροντές, αστραπές, χαλάζι και κεραυνοί. Πολλοί κεραυνοί. Μάλλον ο Δίας θα θύμωσε μαζί μου. Κάποια θυσία θα ξέχασα να κάνω, ή κάποια σπονδή θα παρέλειψα, δεν εξηγείται διαφορετικά. Μπορεί, βέβαια, να κατάλαβε την τρελή εμμονή μου με την αγκαλιά του Μορφέα και γι' αυτό να έστειλε τον κεραυνό του ίσια πάνω στο modem μου χθες το πρωί! Ενώ διαπραγματευόμουν με το ξυπνητήρι μερικά λεπτά... ευτυχίας παραπάνω, ο Νεφελοστοιβάχτης θα θύμωσε και γι' αυτό θα εξαπέλυσε τους κεραυνούς του εναντίον μου. "Τώρα θα δεις τι θα πάθεις! Ξενυχτάς σερφάροντας; Και το πρωί αρνείσαι να σηκωθείς για τη δουλειά σου; Αυτή θα είναι η τιμωρία σου, κοινό, θνητό webzobbie!" Και... μπαμ!!! μια αστραπή εμφανίστηκε μες στο σπίτι μου και μια απαίσια μυρωδιά καμένου αναδύθηκε από το πολύπριζο.

Μετά από πολύ καιρό άκουσα τα θεσπέσια ηχητικά εφέ: "μπίρι μπίρι, μπίρι μπίρι, μπίρι μπίρι" της dial up σύνδεσής μου. Αθάνατο ΠΣΔ ως από... μηχανής σωτηρία! Στην κυριολεξία. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό καθώς η πρόσβαση στα μπλογκόσπιτα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. "Πάειειειειειειειειειει", κλαψούρισα, "δε θα δω κανένα μπλογκόφιλο απόψε! Μόνο κι έρμο θα μείνω, στην άκρη του πουθενά.". Όμως, ως webzobbie που σέβεται τον εαυτό του, δρόμο πήρα, δρόμο άφησα χθες το απόγευμα, πήγα το... διαλυμένο modem για αντικατάσταση. Σιγά μην το κάλυπτε η εγγύηση του ΟΤΕ. Έτσι, ο καλός κύριος κομπιουτεράς, αφού διαπίστωσε την απόγνωση στο βλέμμα μου, πήρε την πρωτοβουλία να μου φέρει ένα νέο modem! Η συμφωνία μας ήταν η εξής: Εκείνος θα το πήγαινε για αντικατάσταση, αλλά αν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, η εγγύηση δεν κάλυπτε την... οργή του Δία, ο καλός κομπιουτεράς, θα μου έφερνε ένα ολοκαίνουργιο μηχανηματάκι, το οποίο θα παραλάμβανα σήμερα το μεσημέρι.

Έτσι λοιπόν, έφυγα βιαστικά από το σχολείο, πήρα το Μάριο και του έδωσα σαφείς οδηγίες: "Θα με πας όσο πιο σύντομα γίνεται στο κομπιουτεράδικο". Ο κακόμοιρος, τι τραβάει με μένα που 'μπλεξε... Πέρασε νερά, λακκούβες, χώματα, χαλίκια, προσπέρασε πεζούς και κάτι... κατσίκια και με πήγε στο κομπιουτεράδικο. Για κακή μας τύχη, ο τεχνικός είχε ήδη φύγει. Από το κακό του ο Μάριο αρνήθηκε να πάρει μπρος και να με γυρίσει πίσω. "Με έτρεξες, με βούτηξες σε βρομόνερα, με λάσπωσες, με ταρακούνησες σε αμέτρητες λακκούβες, έτσι;;;; ΆΔΙΚΑ;;;; Αρνούμαι να σε πάω πίσω χωρίς το modem!", μου είπε. Και είχε δίκιο. Ένας άλλος κύριος, καλόπιασε το Μάριο και τον έπεισε να... ξεκλειδώσει το τιμόνι του και να με γυρίσει πίσω σώα και αβλαβή. Τον έβλεπα να με αγριοκοιτά καθώς κοπανιόταν στις λακκούβες της επιστροφής, να ανοιγοκλείνει νευρικά τα βλέφαρά του καθώς έβγαινε μουσκεμένος από τα βρομόνερα και στενοχωριόμουν που τον έβαζα σε τέτοια διαδικασία. Γι' αυτό σε όλο το δρόμο τον καλόπιανα, του τραγουδούσα και του έφτιαξα όμορφα την Πετούνια στο τζάμι, αλλά γι' αυτήν θα σας πω άλλη φορά.

Δεν είχε περάσει πολλή ώρα, όταν ο καλός κύριος κομπιουτεράς μού τηλεφώνησε και μου είπε ότι βρισκόταν στο μαγαζί του και είχε μαζί του ένα ολοκαίνουργιο modem για μένα. Με παρακάλεσε να πάω αμέσως γιατί έπρεπε να φύγει για μια δουλειά. Έτσι, ξαναπήγα στο Μάριο και του ζήτησα να κάνει για δεύτερη φορά μέσα στη μέρα την ίδια επώδυνη διαδρομή. "Θα σου 'λεγα τώρα, αλλά... έχε χάρη!", μου είπε όταν με σκυμμένο κεφάλι του ανακοίνωσα την επιθυμία μου.

Τελικά ο καλός μου Μάριο με πήγε στο κομπιουτεράδικο. Έλα όμως που ο καλός κύριος κομπιουτεράς, δεν είχε ρέστα να μου δώσει κι έτσι αρνήθηκε να κρατήσει χρήματα, λέγοντάς μου ότι αύριο θα βρίσκεται στο μαγαζί του όλη την ημέρα... Ο Μάριο το άκουσε και μούγκρισε! "Γκρρρρρρρρρρρρρρ! Δεν καταλαβαίνεις ότι το δεξί ρεύμα του δρόμου είναι σκαμμένο και δε μ' αρέσει διόλου να με ταρακουνάς έτσι; Δεν καταλαβαίνεις πως το στομάχι μου ανακατεύεται από το πήγαινε έλα; Είσαι τελείως αναίσθητη;", μου είπε. "Μα, μωράκι μου, θα ξεκουραστείς σήμερα και αύριο ελπίζω να 'χει τουλάχιστον στεγνώσει ο δρόμος. Μετά, σου υπόσχομαι να σε πάω βόλτα για καφέ και να σε οδηγήσω σε καλό δρόμο". Είναι λίγο γκρινιαράκι, το γλυκούλι μου, αλλά μ' αγαπά και δε μου χαλάει χατίρι. Του υποσχέθηκα και μπανάκι με καθαρό νερό και σαπούνι και μια επίσκεψη στο... γιατρό για τσεκ απ και τον καθησύχασα.

Φτάνοντας στο σπίτι με αγωνία στο βλέμμα και χέρια να τρέμουν, προσπάθησα να συνδέσω το νέο modem. Πςςς, τα ξέρω τα καλώδια! Την έχω ξανακάνει αυτή τη σύνδεση. Ναι, εντάξει, μπορεί να είχα χρειαστεί 5 ώρες και μάλιστα τη μία απ' αυτές μπορεί να μιλούσα στο τηλέφωνο με τον μπαμπούλη μου για να με κατευθύνει σαφώς, όμως... τα 'χα καταφέρει!!! Τώρα, γιατί δε γίνεται δουλειά;;; Τι φταίει; "Ο! Δία, λυπήσου με, τη θνητή! Θα σερφάρω με μέτρο από 'δώ και στο εξής και θα κοιμάμαι στην ώρα μου. Δε θα ξαναργήσω στη δουλειά." Όχι, που θα τον έπειθα... Με ταλαιπώρησε όσο ποτέ άλλοτε. Η σύνδεση δεν έλεγε να πραγματοποιηθεί επειδή... "your SpeedTouch cannot be found"! Κατσούφιασα, συγχύστηκα, καταράστηκα την τύχη μου την... ξελογιάστρα και πήρα τον e-πατέρα τηλέφωνο, όμως δεν απαντούσε. Πήρα τηλέφωνο και το Σωτήρη, αλλά ούτε και τότε κάναμε δουλειά. Μετά τηλεφώνησα στην Εύη, κομπιουτερού του χωριού, που είχε μια φαεινή ιδέα: "Άλλαξε θύρα usb, να δούμε, βρε παιδί μου..." και... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Το modem αναγνωρίζεται από τον Πανούλη και το χαμόγελο επανέρχεται, θριαμβευτικά, στο πρόσωπό μου!

Αχ, τι ταχύτητα είν' αυτή; Έκανα βόλτα στις μπλογκογειτονιές με άνεση και την ευχαριστήθηκα! Τώρα όμως... πρέπει να κρατήσω τον όρκο που έδωσα στο Δία! Δε θέλω να ξαναστείλει κεραυνό στο modemάκι μου!!! Ουλπ! Γι' αυτό... γρήηηηηηηηγορα για διάβασμα και νωρίς για νάνι!

Σας φιλώ! Καληνύχτα!