Ιστορία από τον Άγγελο

Αγαπώ τα φανταστικά παραμύθια. Γιατί μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα. Γι' αυτό θα σας πω μια ωραία ιστορία. Έγραψα αυτή την ιστορία για εσάς. Λάθος και για μένα την έγραψα. Όμως τώρα ήρθε η ώρα να σας την αφηγηθώ.

Σαν έπεφτε το βράδυ στο μαγικό δάσος που μόνο εγώ ξέρω ότι υπάρχει, έβγαιναν από τα έγκατα της γης κάτι κακά πλάσματα. Μικρά, ζωηρά, με μάτια πονηρά και με μια μακριά ουρά, έτοιμα πάντα για σκανταλιές. Όλο κακές ιδέες τούς έρχονταν στο νου. Υπήρχαν πολλές συγκρούσεις ανάμεσά τους. Ζούσαν όπου υπήρχε σκοτάδι και σκιά. Αν τα έβλεπε το φως της μέρας, τότε θα έλιωναν.

Και που λέτε, όταν έπεφτε το φως της μέρας, βγαίνανε και κάνανε τόση φασαρία που δεν άφηναν τους κατοίκους της Μεγαλούπολης σε ησυχία. Εκείνοι κατηγορούσαν τους γείτονές τους και γίνονταν μηνύσεις από 'δώ, μηνύσεις από 'κεί. Ικανά για την καταστροφή, τα διαβολάκια!

Τέλος, απ' το πολύ το πείραγμα, ήρθε η αυγή, δεν πρόλαβαν να κρυφτούν, κι έλιωσαν και έτσι οι Μεγαλουπολίτες απαλλάχτηκαν από αυτά τα τερατάκια. Ήταν η καλύτερη μέρα για εκείνους και έστησαν τρικούβερτο γλέντι. Σαν έπεσε η νύχτα, οι Μεγαλουπολίτες πήγαν ήσυχοι στα κρεβάτια τους και κοιμήθηκαν για αρκετές μέρες.



Προημερών ζήτησα από τα παιδιά μου να γράψουν το όνομά τους κάθετα στο τετράδιό τους και έπειτα να γράψουν για κάθε γράμμα μια φράση, ώστε να βγει μια παράγραφος στο τέλος, με ή χωρίς νόημα. Ο Άγγελος έγραψε αυτό που διαβάσατε και μάλιστα, επειδή δεν ολοκλήρωσε την ιστορία του, ζήτησε να χρησιμοποιήσει και τα γράμματα του επιθέτου του! :) Έπειτα ζωγράφισε την εικόνα που βλέπετε και μου έδωσε την άδεια να το φιλοξενήσω στο μπλογκ μου. Τον ευχαριστώ πολύ. :)