Λίμερικ από τη Ροζίνα
Στα γενέθλια του Αντρέα
δώρο έψαχνε η παρέα
και του πήρε μια γραβάτα
τυλιγμένη απ' τη γάτα
του κοντούλη του Αντρέα
Η χαζούλα η Κική
ήταν πολύ κοντή
κι ήθελε και άλλο μπόι
για να φτάνει το ρολόι
η χαζούλα η Κική
Η ζηλιάρα γάτα
είχε μια μεγάλη στράτα
περπατούσε περπατούσε
και το δρόμο 'κεί κοιτούσε
η ζηλιάρα γάτα
Η ναζιάρα η αδερφή μου
συνεχώς κλαίει η καλή μου
και παίζει και μιλάει
και κλαίει και γελάει
η ναζιάρα η αδερφή μου
Ένας σκίουρος μικρός
ήτανε πολύ τρανός
το δρόμο ήξερε καλά
και βοηθούσε τα παιδιά
ένας σκίουρος μικρός
Ένας σκύλος μαυρωπός
ήτανε πολύ καλός
κι έτρεχε εδώ κι εκεί
κοκαλάκια για να βρει
ο σκύλος ο μαυρωπός
Σημείωση: Πάει περίπου μια βδομάδα που τα παιδιά μου εξασκούνται στα λίμερικ. Όσα απ' αυτά θέλουν φτιάχνουν κάθε μέρα όσα λίμερικ θέλουν. Εξελίσσεται σε ωραίο παιχνίδι τελικά... Η Ροζίνα έγραψε αυτά που διαβάσατε και μου έδωσε την άδεια να τα παρουσιάσω στο blog μου. Την ευχαριστώ πολύ!
posted by marilia | 20:36
9 Comments:
Πώς θα 'θελα να ήμουν μαθητής σου...
Για να μου μάθεις πώς γράφονται τα λίμερικ και τι σημαίνει Ποίηση, kyriaz μου; :)
Φιλάκι γλυκό!
Την καλημέρα μου
είπαν να πώ
μα έπεσα πάνω σ'αυτό
τι να κάνω πιά κι' εγώ
έφυγα για ένα ποτό!!!!
Πώς τα πήγα;
Για όμορφα μα και σωστά λίμερικ, φίλε Γιώργο
θα έπρεπε να έφτιαχνες στίχο με λίγο κόπο
ο πρώτος με το δεύτερο και πάλι με τον πέμπτο
ο τρίτος με το δεύτερο οι στίχοι για το... τέμπο
τότε θα ήταν άψογο και θα 'παιρνες και... τόνο!
Πάλι το δασκαλίστικο μου βγήκε, τι κατάντια;
Όμως, για να 'μαι ειλικρινής, μ' άρεσε η προσπάθεια
τα λίμερικ τα θέλουμε για πλάκα και παιχνίδι
κι εγώ κολλάω σε ρυθμούς και νόρμες σαν το στρείδι
Είμαι λιγάκι άθλια, μα δες με με... συμπάθεια. :):):)
Έχεις δίκιο που με βαθμολόγησες με χαμηλό βαθμό. Βλέπεις απο λάθος ο δεύτερος στίχος μπήκε εκεί. κανονικά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Για δές αν ήταν έτσι είναι σωστά;
Σνουπίτσα, έχω την υποψία ότι ... οι Ροζίνες και οι Άγγελοι θα σε "στείλουν"...
Εγώ ένα απόγευμα έκατσα με ένα ανιψάκι μου και κόντεψα να γίνω ή Ηρώδης ή ... Μέγας Ναπολέοντας στο Δαφνί!
Γιώργο, το επόμενο ποστάκι αφιερωμένο εξαιρετικά! ;):):)
Ασκαρδαμυκτί μου η Ροζίνα και ο Άγγελος είναι μαθητές μου, υπαρκτά πρόσωπα. Μη μου τους υποτιμάς... Όσο για μένα μην ανησυχείς. Δε με "στέλνουν" τέτοια πράγματα. Άλλα είναι τα ζόρικα... ;) Άλλωστε μην ξεχνάς ότι εγώ δεν κάνω χάρη σε συγγενείς και φίλους. Εγώ ασχολούμαι με τα παιδιά από συνειδητή επιλογή. ;)
Φιλιά!
Ξαναέγραψα και στο επόμενο! Με φάγανε τα λίμερικ!!! Κλαψ! Κλαψ!
Υ.Σ καλέ κυρία δεν γίνεται να με περάσετε χωρίς τα λίμερικ; Θα σας πάρω δώρο μια τούρτα. Με σοκολάτα και φραουλίτσες πάνω.
Η συνέπεια και η προσπάθεια πάντα επιβραβεύονται, Γιώργο, παιδί μου! Η τούρτα βέβαια είναι... αδιαπραγμάτευτη!! Γιαμ!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home