Ιστορία από τον Αλέξη

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό σπιτάκι ζούσε μια οικογένεια. Η μαμά, ο μπαμπάς και τα παιδιά. Στην κουζίνα ζούσε ένα γκρινιάρικο σφουγγάρι, μια κουτάλα που έκανε συνέχεια εμετό από το πολύ ανακάτεμα, μια ξινή κατσαρόλα που όλο καιγόταν και έσκουζε και μια ψεύτρα τραπεζαρία που συνέχεια έλεγε μεγάλα ψέματα.

Το σφουγγάρι γκρίνιαζε γιατί δεν του άρεσε να πλένει πιάτα και ποτήρια, κουτάλια και μαχαίρια. Ήθελε να αλλάξει δουλειά. Όμως και η κουτάλα ήθελε να αλλάξει δουλειά γιατί είχε βαρεθεί να ζαλίζεται, να ανακατεύεται και να κάνει συνεχώς εμετούς. Η κατσαρόλα είχε κι αυτή βαρεθεί να καίγεται και δεν της άρεσε να κουβαλάει φαγητό στην πλάτη της. Η δε ψεύτρα τραπεζαρία είχε ερωτευτεί την πολυθρόνα!

Μια μέρα, η οικογένεια αποφάσισε ν' αλλάξει σπίτι. Έτσι, πέταξαν όλα τα σφουγγάρια, τις κουτάλες, τις κατσαρόλες, ακόμα και την τραπεζαρία στο σκουπιδότοπο. Σε όλα τα αντικείμενα άρεσε η νέα τους ζωή στο σκουπιδότοπο. Μόνο η τραπεζαρία είχε παράπονα. Έτσι, έζησαν όλα καλά και η τραπεζαρία χειρότερα.



Σημείωση: Το... μπλογκοπαίχνιδο με τις λέξεις για θυσία... εεεε... δημιουργία ιστορίας ήθελα να πω, μου έδωσε μια καλή ιδέα για Σκέφτομαι και Γράφω (ΣκΓ) στην τάξη μου. Παράλληλα με τα λίμερικ τα παιδιά έδειξαν ενδιαφέρον για τις φανταστικές ιστορίες. Ξέρουν πολύ καλά ότι η... ζουρλή δασκάλα τους θα απορρίψει σχεδόν όλα τα ΣκΓ του ΟΕΔΒ και ότι πρέπει να σπάει το κεφάλι της για ενδιαφέροντα θέματα. Θέματα του στιλ: "Ένα Σαββατοκύριακο με τον παππού και τη γιαγιά" τα αντιπαθώ και αρνούμαι να βασανίσω 90 λεπτά τα παιδιά μου για να γράψουν κάτι τέτοιο. Έτσι λοιπόν, χθες 29/3/2007, τους έδωσα τις λέξεις που εδώ είναι με έντονα γράμματα για να φτιάξουν μια ιστορία. Ο Αλέξης μου έγραψε αυτό που διαβάσατε (εντάξει το διόρθωσα λιγάκι). Άδεια δεν πήρα για να το δημοσιεύσω, αλλά είμαι απόλυτα βέβαιη ότι θα χαρεί όταν το μάθει. -Μεταξύ μας, έχουν δει την έκθεση των γραπτών τους στο μπλογκ μου ως την απόλυτη καταξίωση! χιχιχιχι! Τα μωρά μου! :)