Γατοϊστορίες

Αυτός είμαι εγώ. Με λένε "Μίου" εδώ και ενάμιση μήνα.

Δεν ξέρω γιατί το αποφάσισαν και με κάνουν μ' αυτό ρεζίλι στη γειτονιά, αλλά έτσι με φωνάζουν. 

Και αυτή είναι η μαμά μου. 

Με βρήκε σ' ένα υπόστεγο απ' όπου προσποιούμουν ότι δεν μπορούσα να κατέβω και με λυπήθηκε. Φοβήθηκε, λέει, μην κατέβω και με πατήσει κάνα αυτοκίνητο. Έτσι, ένας φίλος απ' την παρέα της μαμάς με βούτηξε απ' το υπόστεγο και με κατέβασε. Ήμουν πολύ τρομαγμένος. Με πήγαν στο σπίτι της θείας. 

Άρχισα να εξερευνώ το χώρο γύρω μου. Η θεία έχει κάτι παλιομοδίτικες κουρτίνες. Καλά που δεν τις άλλαξε, λέει, όπως σκεφτόταν γιατί εμένα μ' αρέσουν και τρελαίνομαι να τις γραντζουνάω και να κυνηγάω τις άκρες τους. 

Η θεία με λάτρεψε μόλις με είδε! Μου χάρισε μια μπλε ζεστή κουβέρτα που μύριζε... θεία και την έκανα κρεβάτι μου. Αλλά είχε και κάτι άλλο ενδιαφέρον στο σπίτι της, που δεν ξέρω πώς το λένε. Πάντως η θεία ασχολείται πολύ μαζί του. Ή μάλλον... "ασχολιόταν", γιατί τώρα... ασχολείται πολύ... ΜΑΖΙ ΜΟΥ! 

Όλοι έχουν κατενθουσιαστεί μαζί μου! Μαμά, θεία, φίλοι! Μόνο οι... παππούδες μου είχαν ένα μικρό πρόβλημα στην αρχή, αλλά νομίζω ότι τώρα με συμπαθούν κι εκείνοι. Αρκεί, λέει η θεία, να προσέχω και να μην κάνω ζημιές, όταν πηγαίνουμε σπίτι τους, γιατί... "θα με φιλετάρουν". Γι' αυτό κι εγώ, όταν πήγαμε την Πρωτοχρονιά έμεινα κύριος! Και τους κοιτούσα μελαγχολικά έξω από το τζάμι της κουζίνας.

Ο... παππούς έκανε αυτές τις δαχτυλιές στο τζάμι. Με "χάιδευε" μέσα απ' αυτό, ενώ η θεία ερχόταν μαζί μου στην αυλή και με τάιζε μες στην αποθήκη, γιατί έβρεχε κι έκανε κρύο. 

Η θεία μ' αγαπά πολύ μου φαίνεται. Μ' αφήνει να ανεβαίνω στους καναπέδες της και δε θυμώνει όταν δεν πηγαίνω στο σεντονάκι που 'χει στρώσει ειδικά για μένα κάθε φορά. 

Ούτε όταν γραντζουνώ το πατάκι της εξώπορτάς της θυμώνει. 

Ούτε και όταν κάνω σέρφ με την αγαπημένη της ομπρέλα!

Ούτε όταν ξαπλώνω πάνω στην παλιά της τσάντα που την έχει αφήσει δίπλα στο καλοριφέρ θυμώνει! Υποψιάζομαι βέβαια ότι αυτό το τελευταίο το 'κανε ειδικά για μένα. Χχχχρρρρρρρρρρ! 

Και έριξε και κάτι γέλια όταν με είδε έτσι: 

Μα, κατέβηκε να με ταΐσει κι αυτή ασχολιόταν με το κινητό της!!! Μόνο τόση δα τροφούλα μού έδωσε! Ήταν δυνατόν να χορτάσω;;;

Επειδή, λοιπόν, η θεία μ' αγαπά πολύ, της χαρίζω κάτι γουργουρίσματα και κάτι αγκαλιές, που είναι άλλο πράγμα! Τότε με χαϊδεύει πολύ και με λέει "βλακάκο της" και "καρδουλίτο της" και "το πιο γλυκό γλυκό της" και, ευτυχώς, σταματάει να με φωνάζει "Μίου" που μόνο ρεζίλι με κάνει στη γειτονιά!

Βέβαια, η μαμά θυμώνει που η θεία δε με φωνάζει "Μίου", αλλά αυτό είναι δικό τους θέμα. Εμένα και η μαμά με λατρεύει και με κοιτά κατάματα.

Βέβαια... η μαμά μου μου φαίνεται κομματάκι... άσχετη! Όταν με βρήκε, άρχισε να με φωνάζει εκτός από "Μίου" και "κουκλάρα μου!" και "ομορφιά μου!" και μου αγόρασε ένα πορτοκαλί λουράκι με πράσινες καρδούλες και φούξια κουδούνι ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Το λουράκι μού την έδινε και κόντεψα να τραυματιστώ και η θεία φώναξε και μου το 'βγαλε και είπε: "τέτοια αθλιότητα στο παιδί, να μην ξαναδώ!". Όταν με πήγαν στο γιατρό για πρώτη φορά, η μαμά έπαθε κατάθλιψη. Η θεία πάλι, έσκασε στα γέλια και φώναξε: "Δόξα το Θεό!". Η γιατρός που με τάισε ένα απαίσιο χάπι, μου 'κανε εμβόλιο και μου 'βαλε ένα υγρό για να μην ξύνομαι, είπε ότι δεν είμαι Η Μίου, αλλά Ο Μίου! Κι εγώ απορούσα: Καλά, χαζή είναι! Δε με βλέπει, κοτζάμ άντρα;;;; Τέλος πάντων, επειδή παίζει μαζί μου και μου αγόρασε κι αυτό το υπέροχο ραβδί με το κρεμασμένο ποντίκι που ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ να το κυνηγάω, τη συγχωρώ. Και της γουργουρίζω κι εκείνης κι ας είναι λίγο χαζούλα.

Αυτά, λοιπόν, για να συστηθώ. Στην πορεία θα σας πω κι άλλες περιπέτειές μου. Όπως για τη μέρα που τρύπωσα στο φωταγωγό του γείτονα, ή για τη μέρα που με λιμπίστηκε το σιχαμένο, τεράστιο λυκόσκυλο του άλλου γείτονα, ή για τότε που όρμησα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο της άλλης γειτόνισσας... Χμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, σαν πολλά να τα 'χω κάνει και είμαι μόνο ενάμιση μήνα εδώ! Σας αφήνω. Η θεία ξελαρυγγιάστηκε να με φωνάζει για παιχνίδι, αλλά δε με βρήκε πουθενά. Ήθελα να γράψω αυτό, πριν το σημερινό εμβόλιο. Πάλι θα με πάνε στην αξιαγάπητη γιατρό μου! Δεν μου αρέσει και πολύ, αλλά η θεία με κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά της και... ε... τι να κάνω; Ουφ! Άντε, γεια σας τώρα! Ένας υπνάκος είναι ό,τι χρειάζομαι μετά το πρωινό με γατοτροφή. 

Νιάρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ