Μια βραδιά... στους Κατσιμίχα!

Πάνε χρόνια που τους αγαπάω τρελά αυτούς δυο τύπους! Και ποτέ δε μ' έχουν απογοητεύσει μουσικά. Ούτε και αλλιώς πώς... Χθες ήταν στην πόλη μας, οπότε ήταν ευκαιρία να μην τους χάσω. Εξάλλου, ποτέ δεν τους είχα απολαύσει ζωντανά. Καιρός δεν ήταν; :) Παρέα όμως; Έχουμε λίγο... σκορπίσει, αλλά... δεν έχουμε και εξαφανιστεί, που να πάρει ευχή! Πρόταση της τελευταίας στιγμή σε φίλο καλό και συνάδελφο για παρέα -που έκανε και τον κόπο να πάει για εισιτήρια νωρίτερα..., ευχαριστώ, Γιάννη!- μπιρίτσες και καλή διάθεση. Κρύο πολύ, με αέρα, αλλά... δε βαριέσαι; Όλα ζεσταίνονται όμορφα με τέτοιους μουσικούς και τέτοια τραγούδια!


Οι φωτογραφίες άθλιες, αλλά ποιος τις έχει ανάγκη; Αφού... ήμαστε εκεί και τη χθεσινή βραδιά την κρατήσαμε μέσα μας.


Θέλετε άκουσμα; Εγώ θα φέρω, γιατί... οι έρωτες δεν κρύβονται! ;)

Στο Γιάννη και το Ριτάκι του! (μη γελάτε, κύριε συνάδελφε!!! χιχιχι)

Κι επειδή τίποτα δεν έχει αλλάξει, αλλά και τίποτα δεν είναι όπως παλιά...

Αυτό για τις (πρωινές) μελαγχολίες...

Κι αυτό γιατί... έτσι!

Σταματάω γιατί... πού να χωρέσουν όλα σ' ένα ποστ; ...