Ακινησία;
Μέρες έχουν τα χέρια να δουλέψουν. Δουλεύει το μυαλό μόνο και τα χέρια είναι από τις φορές που δηλώνουν ανυπακοή και δε συνεργάζονται. Ή για να 'μαι ειλικρινής, δεν τους ζήτησε κανείς να συνεργαστούν. Μετά την αρχική και επίμονη άρνηση για εκτόνωση, αφέθηκαν στην επιθυμία της ακινησίας τους. Η κίνηση, συνεπώς, γίνεται μόνο εντός κι αυτή... παλινδρομική. Σε σημείο που να ζαλίζει η ταχύτητα αλλαγής κατεύθυνσης και το τελικό αποτέλεσμα να 'ναι... η στασιμότητα. Ένα αποπνικτικό μπλοκάρισμα απ' το πολύ πήγαινε-έλα. "Δε με φτάνει η ανάσα μου", απόπειρα έκφρασης της περίεργης ακινησίας που προκαλούν οι ταχύτατες στροφές. Ευχή να μην είναι... περιστροφές. Κι άλλη μία, να οδηγήσουν σε φωτεινά μονοπάτια.
posted by marilia | 00:07
7 Comments:
Και οι βαθιές ανάσες...που πήγαν;
Οι περι-στροφές, σύντομα θα σου δείξουν τον δρόμο...αν δεν ζαλιστείς και πέσεις!
ΑΦ! ;-)
Μαγισσούλα, τι βαθιές ανάσες; Φτάσαμε να μη με επαρκεί καμία ανάσα! Τραγικό!
Ελπίζω να μην είναι περιστροφές, Μαγισσούλα... μη μου λες τέτοια κι εσύ, καλέ!!! :)
σνουποφιλάκι γλυκό
Σι-ωπές λοιπόν κι άλλες βουτιές σε μια ανίχνευση αντοχών και δοκιμές ισάλου. Θα δεις θα βρουν μόνα τους στα ανοιχτά νερά τα τους στ-ίχους των κυμάτων. Αυτές οι "ακινησίες" είναι τα πιο μεγάλα ταξίδια.
Κοριτσάκι; Να μου προσέχεις ναι;
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Βίκυ, πάντα μου 'ρχεσαι καθησυχαστική και αισιόδοξη. Μακάρι. :) Θα προσέχω. Κι εσύ να κάνεις τον ίδιο. ;)
mortal, μακριά από μένα οι ποιητές! χιχιχι! Ό,τι απορίες έχεις, κατ' ιδίαν, παρακαλώ.
Φιλιά
Πληροφορίες για φωτεινά μονοπάτια στον Κρισναμούρτη!
Όχι, ρε γμτ! Λες;;;; Κι εγώ τα αναζητούσα τόσα χρόνια στον Μπουκόφσκι!!!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home