Γλυκάκι;

Έφτασε πάλι η μέρα της γιορτής. Κάθε χρόνο μια αναμονή για παρέα από αγαπημένες φωνές. Και τι χαρά όταν οι φωνές γίνονται πρόσωπα, όταν οι αγαπημένες απουσίες γίνονται παρουσίες!

Φέτος το δώρο μου έφτασε μια μέρα νωρίτερα. Με mail. Διπλή χαρά! Για το ίδιο το δώρο, αλλά, κυρίως, για την αγάπη που το συνόδευε. 585 ΚΒ τρυφερότητας, φροντίδας και νοιαξίματος.

Οι απουσίες δεν ξέρω αν θα αυξηθούν φέτος. Οι παρουσίες δεν ξέρω αν θα 'ναι πραγματικές και από καρδιάς, αλλά εγώ νιώθω να γεμίζω από ατέλειωτα "Β" αγάπης.

Και για να με... γειώσω κανονικά, έτσι και ούτε και σήμερα καταφέρω να γράψω τίποτα της προκοπής, θα κυρήξω απεργία! -Ποιος είπε "σκασίλα μας"; Ποιος μουρμούρισε: "Σιγά τα αβγά" να του πάρω το γλυκό απ' το στόμα;;;;- Θα κατεβάσω ρολά, θα παραδώσω μολύβια και γόμες, θα συγχυστώ τα μάλα και δε θα ξαναδιαβάσω παραμύθι για... εεεε... καλά, τα παραμύθια δεν κόβονται, τα τραβά ο οργανισμός μου! χιχιχιχιχι! Σοβαρά τώρα, έχω συγχυστεί πολύ που δεν μπορώ να σταυρώσω λέξη! Πού κρύφτηκαν οι λέξεις μου;;;;;;;;;;;;

Άντε, κεραστείτε, γιατί απ' τα νεύρα μου με βλέπω να τα τρώω όλα μόνη μου!!!