webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

16.8.13

Τσουτσούρια 2013



Νότος και φέτος. Σταθερή αξία. 31 χρόνια τώρα, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο ίδιος προορισμός. Με σταθερές παρουσίες και, πια, με αγαπημένες απουσίες. Και φέτος το ίδιο σκηνικό: θέα φιλόξενη, αγαπημένοι άνθρωποι, διάφορες αποχρώσεις του μπλε να μας τυλίγουν. 

Σταθερό αγκάλιασμα αυτά τα δυο: τοπίο και άνθρωποι. Και, φυσικά, οι αδυναμίες δεν κρύβονται...! ;) Οι απουσίες σημειώνονται με τρυφεροφιλάκια αλμυρά και... τιμωρητικές δροσερές θαλασσοαγκαλιές και επανορθώνονται με αλμυροχαδάκια κι αγκαλιές ασημένιες, φωτισμένες από το φεγγάρι. 
-Να, για να μάθεις να μ' αφήνεις μόνη μου!, η βρεγμένη αγκαλιά στους καυτούς ώμους. 
-Ααααχ! Υπέροχα!!! Κι άλλο!!! 
-... (βλέμμα κατσουφιάς που δεν έπιασε η τιμωρία μου)

-Τι; ΈΤΣΙ θα φύγεις;, παραπονιέμαι με το δάχτυλο να δείχνει το μάγουλό μου.
Και το "χρέος" εξοφλείται πάραυτα με απίστευτη τρυφερότητα που καταλήγει σε γέλιο σκανταλιάς και από τους δυο μας. 

Ο Νότος μου. Και οι παρουσίες του...! Τόσο αγαπημένοι! Τόσο οικείοι! Τόσο... δικοί μου! :)