webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

27.11.07

Θέλει και τίτλο;

Αν είχε ανθρώπινη μορφή
η μοναξιά, κοντά μου
σαν το μωρό θα το 'παιρνα
τις νύχτες αγκαλιά μου

*δανεική η μαντινάδα...

26.11.07

Στυλιανού και φέτος...


26 Νοεμβρίου και πάλι. Μέρα γιορτινή. Γιόρταζε η γιαγιά αλλά και εκείνη που είχε το όνομά της. Από τότε που ήταν μικρή η γιαγιά αρνιόταν να τη φωνάξει "Στέλα". Είχε διπλό όνομα το παιδί και μάλιστα το ένα με μεγαλύτερο βάρος. Το τάμα βλέπεις... "Μαρινάκι" ή πιο σύνθετα... "μικρή Μαρίνα" για να ξεχωρίζει από τη "μεγάλη Μαρίνα", την, κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη, ξαδέρφη της. Δεν παραπονιόταν που η γιαγιά επέμενε πεισματικά να μην τη φωνάζει και με τα δυο της ονόματα, το αντίθετο! Της άρεσε. Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, πήγαινε με λουλουδάκι και αγκαλιά ανοιχτή να της ευχηθεί: "Χρόνια πολλά, γιαγιά! Να χαίρεσαι και... την εγγονή σου!" της έκανε πειραχτικά, για να λάβει την απάντηση: "Η εγγονή μου είναι ΜΑΡΙΝΑ!"...

Μεγάλωσε. Το ίδιο και η γιαγιά. Πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Καμάρωνε η γιαγιά και πάντα ευχόταν: "Καλό πτυχίο, παιδί μου! Και κοίτα, πρώτα οι σπουδές σου και μετά... ένα καλό παιδί"... Κουνούσε το κεφάλι και έλεγε: "Καλά, καλά..." με μια έκφραση δυσαρέσκειας στο πρόσωπο.

Οι αποχαιρετισμοί, κάθε φορά, ήταν δύσκολη υπόθεση. Αρχές φθινοπώρου. Έπρεπε να γυρίσει στην πόλη που σπούδαζε. Μάζεψε μερικά κλωνάρια ευωδιαστό ζουρφαρί το οποίο η γιαγιά λάτρευε και την επισκέφτηκε για να τη χαιρετίσει. "Μα πώς κάνεις έτσι, βρε γιαγιά; Στον πόλεμο πάω; Θα ξανάρθω τα Χριστούγεννα!", της είπε, δήθεν αγανακτισμένη με την "αδικαιολόγητη" συγκίνησή της. "Στο καλό! Και όταν κατέβεις, φέρε μαζί σου το άσπρο τραπεζομάντιλο. Δεν του έχω βάλει τη δαντέλα που ήθελα..."

Ήρθαν τα Χριστούγεννα και επέστρεψε σπίτι της. Το τραπεζομάντιλο δε χρειαζόταν να το κουβαλήσει μαζί της... Ούτως ή άλλως, θα έμενε χωρίς δαντέλα... Εξάλλου, δεν είχε όρεξη για τέτοια. Ήταν θυμωμένη με τον εαυτό της. Για την εγωιστική απάντηση που είχε δώσει το περασμένο καλοκαίρι στα δάκρυα συγκίνησης ενός ανθρώπου που τη λάτρευε μπροστά στον επικείμενο αποχαιρετισμό. Πού να 'ξερε ότι θα ήταν ο τελευταίος...

19.11.07

26...

Ναι, λοιπόν, γεράσαμε!!! Φτάσαμε, αισίως, τα... 26 και, για να μην κάνουμε την τούρτα... γραβιέρα από τα κεράκια, είπαμε να πάρουμε ένα... μανουάλι και να τελειώνει η ιστορία! Όπως βλέπετε μάλιστα η κυρία... ΜατουΛίνα, από τον υπερβάλλοντα ζήλο, έβαλε "μερικά" κεράκια παραπάνω στο θεσπέσιο γλυκό που μου έφτιαξε, αλλά... τη γλιτώνει καθώς έχουμε απόσταση... ασφαλείας ανάμεσά μας. Πού θα μου πάει όμως; Κάποια στιγμή θα τη δω κι από κοντά, δε θα τη δω; Και τότε να δείτε τι... φιλί έχω να της σκάσω!!! :) Και για τα κεράκια, αλλά και για την υπέροχη κάρτα που διάλεξε για τα χθεσινά μου γενέθλια. Τι κάρτα διάλεξε; Χμ... Ρίξτε μόνοι σας μια ματιά...

Φιλί και αγκαλιά χρωστώ και σε μια άλλη γλυκούλα, τη synnefoula μας, από το eduportal.gr, που μου έγραψε το παρακάτω:

Φεγγάρι από τους κήπους μας όλα τα ρόδα κόψε
και να τα πας στη Μαριλιό απού γιορτάζει απόψε.

Χρόνια πολλά σου ευχόμαστε Μαρίλι που γιορτάζεις
όλου του κόσμου τσι χαρές στα μάτια να κοιτάζεις.

Σαν το κρασί να μας μεθάς με κάθε μήνυμά σου
χάρη και αγάπη να σκορπάς με τη ζεστή καρδιά σου

Σαν τις αχτίνες της αυγής να λάμπεις στα σκοτάδια
και σαν τ΄ αηδόνια τσι άνοιξης να κελαηδάς τα βράδια

Όσα δεντρά υπάρχουνε στην Κρήτη και ανθούνε
τόσες ευχές σου κάνουμε να 'ρθούνε να σε βρούνε.

Χώμα κι αν πιάνεις μάλαμα να γίνεται Mαρίλι
και κάθε τι το άσχημο μακριά σου ένα μίλι!!!

Πολλές ευχές Μαρίλι μας σήμερα στη γιορτή σου
πάντα οι μοίρες οι καλές να ακλουθούν μαζί σου.

Χρόνια πολλά , χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα
ρόδα και τριαντάφυλλα να 'ναι η ζωή σου εσένα .

Όσες ευχές σου στέλνουμε είναι απ΄ την καρδιά μας
ότι ποθείς κι ότι ζητάς να το 'χεις κοπελιά μας.


Αλλά και σε ένα γλυκούλη, το mortal μας, επίσης από το eduportal.gr, που μου αφιέρωσε το παρακάτω:

Νοέμβρης και σαν σήμερα
στην όμορφη την Κρήτη
γεννήθηκε ένα μωρό
κάτω απ' τον Ψηλορείτη!

Ήταν λιγάκι ...παχουλό
το γάλα αγαπούσε
και η μαμά του ολημερίς
το μπιμπερό κρατούσε!

Στη βάφτιση μπερδεύτηκαν
ονόματα είπαν τρία (!)
Μαρίνα – Στέλα ο παπάς
κι εκείνη ...Μαριλία!

Μα το μωρό μεγάλωσε
κορμοστασιά λαμπάδα
την αγαπούν στα Γιάννενα
και στη μισή Ελλάδα!

Με το pc στο internet
βρίσκεται όλη μέρα
στο eduportal και στα blogs
κι ακόμα παραπέρα!


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σου, Μαριλιώ
είσαι τσαχπίνα κόρη
και σύντομα να μάθουμε
το τυχερό (?) ...αγόρι!



Από το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σάιτ, οφείλω να ευχαριστήσω για τις ευχές της τη Γιωργία που μας ευχήθηκε (εμένα και του mortal που έχουμε κοντά γενέθλια) μ' αυτό εδώ:

Από 16 ως 18 Νοέμβρη όποιος γεννήθη,
να είναι πάντα άξιος και έξυπνος εκλήθη!

Χρόνια πολλά στο Μόρταλ μας αλλά και στη Μαρίλω
(που, μεταξύ μας, πρέπει της ένα τουλούμι ξύλο-ξέρει αυτή!)

Στις 16 ο όμορφος, 18 η ωραία
κι αφήσαν για ξεκάρφωμα τη μέρα τη μεσαία!!!

Πάντα να σας χαιρόμαστε γιατ' είσαστε σπουδαίοι,
από αυτούς που ξέρουνε να μένουν πάντα νέοι!

για να πάρει την απάντηση αυτήν εδώ:

Ευχαριστώ για τις ευχές, καλό μου λιονταράκι!
Κρατώ τις για... μεθαύριο κλεισμένες στο τσεπάκι!

Και όσο για το... "δώρο" μου, "ένα τουλούμι ξύλο",
έχω κάτι πιο όμορφο, θαρρώ, ν' αντιπροτείνω!

Πάρε το Βασιλάκη σου κι ελάτε για κρασάκι
από κοντά να ευχηθώ: "γρήγορ' ένα παιδάκι"!




Η Γιωργία είναι νηπιαγωγός στο 4ο Νηπιαγωγείο Αγ. Νικολάου και μου υποσχέθηκε να με γράψει στο τμήμα της γιατί... δεν αντέχει χωρίς εμένα ούτε ώρα!!! (όχι, σιγά μην έλεγα ότι με αποκαλείς πεντάχρονο!) Επίσης, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να την καρφώσω ότι... ξεκίνησε δίαιτα με γιαούρτι, αλλά, αν και "μπλιάχ" όπως το χαρακτηρίζει, το άτιμο το κυπελάκι... τελειώνει γρήγορα! (Αυτά τα ολίγα, καλή μου, για να μάθεις να με τσιγκλάς! Αφού με ξέρεις, τι επιμένεις;;;;!!!!)

Επίσης ευχαριστώ πολύ και: το... κουλουράκι μου, το noulas, την klaudia, την terpsi, τη vst, τον andrikos, την katia, το SchooleR και το ΓιάννηΜμμμ!

Τέλος, δε γίνεται να μην ευχαριστήσω κι από εδώ, τον Ασκαρδαμυκτί μου, που έκανε... σκόντο στα κεράκια (αφού ο Λίνος... δεν μας έκανε τη χάρη) και αγόρασε και σοκολατογλυκά που λατρεύω! Αφήστε δε που βρήκε ό,τι Σνούπι κυκλοφορούσε για χάρη μου! :):):) Τι; Λέω ψέματα; Για δείτε εδώ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ!!!


Και με τη σειρά μου εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ στο... λυκάκι, γιατί... είμαστε και τα δυο σκορπιουδάκια της ίδιας μέρας! :) Χρόνια γλυκά, Θεοδόση! :)

16.11.07

Χρώματα κι... αρώματα


Σήμερα το απόγευμα από το παράθυρό μου...



Αυτά τα... χρώματα ήρθαν... δυο μέρες νωρίτερα, αλλά... ευπρόσδεκτα! :)


Κι αυτό το γατάκι, τόσες μέρες, τον ύπνο του δικαίου, πια!!! :):) Πάντως είναι πολύ γλυκιά εικόνα πριν σβήσεις το φως για νάνι...

13.11.07

Χρώματα




Πάντα μ' άρεσε να παρατηρώ τα χρώματα στον ουρανό και τα σχήματα των συννέφων.
Το ίδιο τοπίο, από το παράθυρο του γραφείου μου, τρεις διαφορετικές μέρες και ώρες.

9.11.07

Νιάρρρρρρρρ

Χρρρρρρρρ, χρρρ χρρρ, χρρρ χρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ!!!
Νιάαααααααρρρρ...

8.11.07

Αρκάδι, 8/11/1866


Αρκάδι

του Κωστή Ψαρράκη

Σκληρή, πικρή, βαριά η σκλαβιά... Η ελπίδα κουρσεμένη...
Μα η Κρήτη πιάνει τ' άρματα, ξεσκίζει τα φερμάνια
και στέλνει μ' αίμα μήνυμα παντού στην Οικουμένη
"Ελευθερία ή Θάνατο!". Βροντούν βουνά, ρουμάνια
κι οι Τούρκοι καίνε, σφάζουνε... Σφυροκοπούν τ' Αρκάδι
μα εκείνο, κάστρο κι εκκλησιά στη Λευτεριά της Κρήτης
σαν μια ψυχή, σαν μια καρδιά, στο φως και στο σκοτάδι
ψηλά κρατάει τα φλάμπουρα, τ' άγια και την τιμή της!
Και στέκει κι αντιστέκεται στων Τούρκων τις φοβέρες!
Δεν προσκυνά κι αδούλωτο παλεύει! Δε λυγίζει!
Και σαν στομώνουν τα σπαθιά κι αφού δεν έχει σφαίρες
τεράστια φλόγα ντύνεται και μ' αίμα πλημμυρίζει...
Αυτή τη φλόγα π' άφησε νεκρούς, πληγές, ρημάδια
στα χέρια τους την πήρανε της γης οι σκλαβωμένοι
σαν σύμβολο, σαν κεραυνό που διώχνει τα σκοτάδια,
σαν πίστη πως η Λευτεριά ποτέ της δεν πεθαίνει!
Κι απ' τη φωτιά της Λευτεριάς μια σπίθα φτάνει μόνο
να 'ρθει στο φως μια νέα γενιά, ν' αντισταθεί στη Μοίρα,
να μη χαθεί σε μια σκλαβιά κι αντίθετα στο χρόνο
να μη γεράσει πρόωρα και να μη γίνει στείρα...
Αρκάδι, κάστρο της τιμής, της Λευτεριάς, της πίστης,
που διαλαλείς πως δε νικούν η βία με τη φοβέρα,
σε προσκυνούνε τα Λευκά βουνά κι ο Ψηλορείτης
σε χαιρετούνε κι οι λαοί του κόσμου νύχτα μέρα!

2.11.07

Ξαφνικό δωράκι


Καρδιά μου, πάψε να πονάς
το μαύρο πια ξεντύσου

και πάρε την αγάπη μου
για ν' ακουμπά η ψυχή σου