webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

30.7.09

Βαριέμαι!

Οι "διακοπές" συνεχίζονται και βαριέμαι απίστευτα! Πεθαίνω από ανία! Γκρινιάρικες, μίζερες, ζεστές διακοπές, όλο ένταση και νεύρα. Είπα, λοιπόν, να εκτονώσω λίγο την έντασή μου και ασχολήθηκα με την... τερατογένεση! :):)


Το πρώτο παιδί (πίσω με... καστανό μαλλί) το λένε Φρόσω και νονά του είναι η papiera! Μεγάλη μου τιμή να βαφτίσει το τερατάκι μου μια τόσο αξιόλογη νονά! Το άλλο μου παιδί, το φιλόμουσο (ναι, σαξόφωνο ήταν να γίνει αυτό το πορτοκαλί πράμα που κρατάει), θα το βαφτίσει η Άντρια, άλλη αξιόλογη νονά! Τις ευχαριστώ και τις δύο!

Εκτός όμως από τις... τερατογενέσεις, ασχολούμαι και με τη μαγειρική. Μάααααααλιστα! Σήμερα, μέσα στη μουρτζουφλιά, είπα να φτιάξω κουνελάκι με πατάτες στο φούρνο. Όμως ακόμα και τα... ζαρζαβατικά μού κάνουν πλάκα, στην κατάστασή μου! Η πατάτα έμοιαζε με καρδιά και η πιπεριά ήρθε να την ενισχύσει! Έλεος δηλαδή! Αλήθεια λέω! Όλο καρδούλες βλέπω γύρω μου, τώρα μάλιστα που νιώθω εντελώς... άκαρδη! Δε με πιστεύετε, ε; Ορίστε λοιπόν!


Και για να μη λέτε ότι μαγείρεψα και το έφαγα όλο μόνη μου... Για κοπιάστε! ;)


20.7.09

Δε μου τρέχουν οι διακοπές


Γλυκάκι, φρέσκο, απ' τα χεράκια μου -με φραουλίτσες παραγωγής... μπαμπά- για να σας ευχαριστήσω για τις ευχές σας στη γιορτή μου. :)

Πάρτε κουταλάκια και τρέξτε! :):)

Αργότερα θα... γκρινιάξω για τις διακοπές μου.

16.7.09

Ημερολόγιο ανοιχτό

Καφεδάκι ελληνικό στο μπαλκόνι, ένα κλειστό βιβλίο αταξίδευτο ακόμα, μια φωτογραφική με μερικές φυλακισμένες στιγμές, ένα ημερολόγιο ανοιχτό μπροστά μου κι εγώ σκεφτική, παραδομένη στα καπρίτσια του βοριά, κοιτώ τον κόσμο γύρω μου μέσα από ένα ποτήρι παγωμένο νερό.

Ο αέρας παλεύει να διώξει τη ζέστη και πολλές φορές στον αγώνα του να νικήσει δεν είναι καθόλου φιλικός. Ανακατεύει τα χαρτιά μου, γυρνά γρήγορα τις σελίδες μου, κλείνει βίαια τα παντζούρια αφήνοντάς με έξω, να κοιτώ μια κατάκλειστη πόρτα που δεν αφήνει καμιά χαραμάδα εισόδου.

Το βιβλίο τέλειωσε μαζί με τη μέρα. Η νύχτα ήρθε για την καθιερωμένη της επίσκεψη, φορτωμένη με τα γνωστά πλέον δώρα της: μοναξιά και σκέψεις αρωματισμένες από δυο τρεις γουλιές αλκοόλ.


Update: 17/7/09

Επειδή λέω να κάνω κάνα μπανάκι, αφήνω γλυκό από τα χεράκια μου για όσους περάσουν από εδώ σήμερα που γιορτάζει το Μαρι- μου! :)