webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

18.4.08

Παραμυθοσαλάτα 2

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια φτωχή και ορφανή κοπέλα που την έλεγαν Καταλίνα. Το μόνο που της έλειπε ήταν τα χρήματα, αλλά ζούσε ευτυχισμένη με τα κόκκινα παπούτσια της, το μοναδικό της θησαυρό. Και λέμε θησαυρό γιατί αυτά τα παπούτσια ήταν μαγικά και την έκαναν να χορεύει ασταμάτητα.

Το γεγονός αυτό μαθεύτηκε σε όλη την πόλη. Το έμαθε κι ένας πρίγκιπας που ζούσε εκεί κοντά και ανυπομονούσε να τη γνωρίσει. Αυτός ήταν πολύ μορφωμένος, έξυπνος και μελετούσε πάντα Γεωγραφία.

Μετά από μερικές μέρες ο πρίγκιπας συνάντησε το κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα. Το κοριτσάκι αυτό ήταν φτωχό και ζούσε στους δρόμους πουλώντας σπίρτα. Είχε ξανθά, σπαστά μαλλιά που έπεφταν στο κρύο προσωπάκι του.

Στον παραδίπλα δρόμο ζούσαν δυο αδερφάκια, ένα κοριτσάκι κι ένα αγοράκι, που ήταν πολύ αγαπημένα. Όμως ζούσαν με τη μητριά τους, μια κακιά μάγισσα, που είχε μια πολύ άσχημη κόρη.

Τα δυο αδερφάκια μια μέρα αποφάσισαν να το σκάσουν από το σπίτι τους γιατί δεν άντεχαν άλλο την κακιά μητριά τους. Στο δρόμο συνάντησαν ένα ξωτικό που το έλεγαν Αμμουδιάρη. Παραξενεύτηκαν από τη θέα του, όμως ο Αμμουδιάρης έκανε παρέα με τα παιδιά και τα βράδια, ενώ τα παιδιά κοιμούνταν, έριχνε στα ματάκια τους σταγόνες από ένα μαγικό υγρό για να μην ξυπνήσουν. Έπειτα άνοιγε από πάνω τους μια μαγική ομπρέλα στολισμένη με λογής λογής στολίδια, η οποία έκανε τα παιδιά να βλέπουν χαρούμενα όνειρα.

Μια μέρα, τα δυο αδερφάκια συνάντησαν μια βασίλισσα που αγαπούσε πολύ τα τριαντάφυλλα. Στον κήπο της είχε όλες τις ποικιλίες που υπήρχαν. Όμως η βασίλισσα αυτή ήταν άρρωστη και οι γιατροί έλεγαν πως θα πεθάνει.

-Υπάρχει ένας τρόπος να σωθεί η βασίλισσα, είπε ένας σοφός. Φέρτε της το πιο όμορφο τριαντάφυλλο του κόσμου, έκφραση της αγνής και υπέρτατης αγάπης.

Πραγματικά, έτσι κι έγινε. Οι υπήκοοί της έψαξαν και βρήκαν το πιο όμορφο τριαντάφυλλο και, σαν από θαύμα, η βασίλισσα σώθηκε.

Λίγο πιο έξω από το παλάτι της βασίλισσας απλωνόταν ένα δάσος όπου υπήρχε ένα έλατο ξεχωριστό. Ήταν το πιο μικρό απ’ όλα τα έλατα και ζήλευε τα άλλα μεγάλα και ψηλά δέντρα που έβλεπε γύρω του.

Ξαφνικά στο δάσος έφτασαν ξυλοκόποι και έκοψαν όλα τα μεγάλα έλατα, αφήνοντας μόνο του το μικρό ελατάκι που έκλαιγε απαρηγόρητο. Τα κλάματά του άκουσε ένας άγγελος και κατέβηκε από τον ουρανό για να το παρηγορήσει. Ο άγγελος αυτός αγαπούσε όλα τα πλάσματα, ιδιαίτερα όμως τα παιδιά και μάλιστα, κάποια απ’ αυτά, τα έπαιρνε μαζί του στον ουρανό.

Βαθύτερα στο δάσος υπήρχε μια λίμνη στην οποία κολυμπούσε το Ασχημόπαπο. Κανείς δεν το πλησίαζε και όλοι το κορόιδευαν για την εμφάνισή του. Μόνο ένας βάτραχος το πλησίασε και του είπε:

-Τι κάνεις εδώ μόνο σου;

-Κανείς δε με θέλει για παρέα. Όλοι με κοροϊδεύουν και με φωνάζουν Ασχημόπαπο, είπε εκείνο λυπημένο.

-Για ποιο λόγο; ρώτησε ο βατραχάκος.

-Στ’ αλήθεια, δεν ξέρω! είπε το Ασχημόπαπο.

Ο βάτραχος κατάλαβε τη θλίψη του Ασχημόπαπου και του είπε:

-Καλό μου παπάκι, φεύγω, μα σου υπόσχομαι πως θα επιστρέψω σύντομα.

Ο βάτραχος επέστρεψε στην οικογένειά του που ζούσε σ’ ένα βαθύ και σκοτεινό πηγάδι, απ’ όπου οι κάτοικοι του κοντινού χωριού έπαιρναν νερό. Ήταν φίλος των δύο καλοκάγαθων αντρών με το ίδιο όνομα: Νικολής ο ένας και Νικόλας ο άλλος, έτσι, για να τους ξεχωρίζουν. Ο ένας ήταν πλούσιος και είχε στην κατοχή του τέσσερα άλογα για τις δουλειές στο χωράφι του, ενώ ο άλλος ήταν φτωχός και είχε ένα άλογο κι αυτό ασθενικό.

Ο βάτραχος γνώριζε την ιστορία των δύο αντρών. Κάποτε, αυτοί οι δύο άντρες, είχαν δει στη σκιά κάποιας συστάδας δέντρων ένα όμορφο εξοχικό σπίτι, περιτριγυρισμένο από ένα κήπο γεμάτο λουλούδια. Είχαν δει, λοιπόν, να φυτρώνει εκεί μια πανέμορφη μαργαρίτα, σαν ανοιξιάτικο πρωινό, που, σαν άνοιξε τα λαμπερά πέταλά της κύκλωσε το μικρό κίτρινο ήλιο στην καρδιά της και έλαμψε από ευτυχία.

Η ομάδα Γ’ (Βαγγελίτσα Χ., Βαγγελιώ Χρ., Γιώργος Φ., Μαρίνος Δ.) διάβασε τα παρακάτω παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και έγραψε την παραπάνω ιστορία στις 4/3/08.

  • Τα κόκκινα παπούτσια
  • Ο κήπος του Παραδείσου
  • Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
  • Τα δυο αδερφάκια
  • Το πιο όμορφο τριαντάφυλλο του κόσμου
  • Ο άγγελος
  • Το Ασχημόπαπο
  • Ο βάτραχος
  • Ο Νικολής και ο Νικόλας
  • Η μαργαρίτα και ο κορυδαλλός

17.4.08

e-μπαμπούλη μου...


...να τα εκατοστίσεις!!!!
Υγεία, ευτυχία και δημιουργικότητα!

Να σε χαιρόμαστε και να σε... πρήζουμε κι εσύ να 'σαι ΠΑΝΤΑ καλά να μας βοηθάς και να μας... ξελασπώνεις!!!
Να εξακολουθήσεις να... πιστοποιείς κόσμο
και να του μαγειρεύεις Καυτές, υγιεινές, πεντανόστιμες Πατάτες!



Σ' αγαπώ πολύ,
η e-κόρη σου

13.4.08

Άντε πάλι παιχνιδάκι!


Η diavatis μού ζήτησε να απαντήσω σε μια σειρά ερωτήσεις. Ορίστε λοιπόν...

1)Όνομα
Μαριλία

2)Γενέθλια
18 Νοεμβρίου

3) Ζώδιο
Σκορπιός

4) Χρώμα μαλλιών
Καστανόξανθα

5) Χρώμα ματιών
Καστανά

6) Έχεις ερωτευθεί στην ζωή σου;
Γιατί, γλιτώνει κανείς απ' αυτό;

7) Τι είδος μουσική σου αρέσει;
Έντεχνα

8) Ποιος χαρακτήρας της Disney/Warner Bross σε χαρακτηρίζει;
Συμπαθώ πάρα πολύ τον Γκούφυ!

9) Ποιος φίλος/φίλη μένουν μακριά;
Οι περισσότεροι και οι πιο αγαπημένοι... :(

10)Τι σκέπτεσαι πρώτο μόλις σηκώνεσαι το πρωί;
Το μωρό μου!

11)Κάτι που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ;
Τα γυαλιά μου (αν και σκεφτόμουν να δοκιμάσω τους φακούς επαφής)

12)Τι έχεις στον τοίχο σου;
Ένα παζλ που έφτιαξα στην Κέρκυρα, τον καιρό που δεν είχα σύνδεση ίντερνετ

13)Τι υπάρχει κάτω από το κρεβάτι σου;
Σκόνη! :)))

14)Πέφτει και σπάει ξαφνικά ένα βάζο σου όταν είσαι μόνος, τι κάνεις;
"Φτου, γαμώτο!" και κλείνω τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες

15)Το αγαπημένο σου νούμερο
Δεν έχω κάποια αδυναμία στα νούμερα. Εκτός κι αν έχω γίνει νούμερο εγώ! χεχε!

16)Αγαπημένο σου όνομα
Ακτινίδιο! Ποιο άλλο; ;)

17)Ποιο το χόμπυ σου;
Διάβασμα

18)Πού θα ήθελες να ήσουν αυτήν την στιγμή, αν μπορούσες;
Στη φρουτιέρα, μαζί με το ακτινιδιάκι μου!

19) Τι θα ευχόσουν για σένα;
Να μ' αγαπάνε

20)Σε ποια χρονική περίοδο θα ήθελες να ήσουν αν ταξίδευες στον χρόνο;
Στην Αθήνα του 5ου αιώνα π. Χ.

21)Αν έπιανε φωτιά το σπίτι σου τη νύχτα κι έπρεπε να το εγκαταλείψεις, τι θα έπαιρνες μαζί σου;
Τηλέφωνο και τα κλειδιά του αυτοκινήτου

22)Ποιο είναι το αγαπημένο σου λουλούδι;
Το τριαντάφυλλο

23)Ποια παλιά σειρά σου άρεσε;
"Εκείνες κι εγώ"

24)Ποια ταινία;
"Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου"! χαχα!

25)Ποιο τραγούδι είναι το αγαπημένο σου;
Δύσκολα μου βάζετε... Αυτή τη στιγμή ακούω το "Στιλίτη" που μ' αρέσει πολύ. Δεν μπορώ να διαλέξω εύκολα...

26)Ποιο βιβλίο;
Συνεχίζετε να με δυσκολεύετε! "Οι Πύλες της Φωτιάς" είναι ένα από τα αγαπημένα μου

27)Ποια ζώα σου αρέσουν;
Αρφ! Νιάρρρρρρρρ!

28)Ποιο είδος ρούχου σου αρέσει;
Άνετα καθημερινά

29)Ποιος ο αγαπημένος σου τραγουδιστής;
Τι να λέμε τώρα... Φραγκούλης, Θηβαίος, Μαχαιρίτσας, Αρβανιτάκη, οι Νάμμα... ...

30)Αγαπημένο χρώμα;
Ροζ, καφέ

31)Αγαπημένο φαγητό;
Παστίτσιο

32)Με ποιο κινούμενο σχέδιο νομίζεις οτι ταυτίζεσαι;
χμ… Με τον Μίκυ Μάους (γιατί εμφανίζομαι σε οθόνες και απορούν οι μαμάδες: "Πώς μπήκε αυτό το Μίκυ Μάους εκεί μέσα;;;" χιχιχιχιχιχιχι!)

33)Ποια η αδυναμία σου;
Είπαμε να παίξουμε, μην ξεφτιλιστούμε κιόλας!!! Το μωρό μου. Ορίστε, το είπα!

34)Ποιο το προτέρημα σου;
Μπορώ να κάνω την "ξανθιά" με περισσή επιτυχία!

35)Ποιο είναι άσχημο στον χαρακτήρα σου;
Η κυκλοθυμία μου

36)Ποια φράση επαναλαμβάνεις σαν ρητό;
"Ψυχραιμία, Μαριλίαααααααα"

37)Τι άλλο θα ήθελες να κάνεις σαν επάγγελμα εκτός από αυτό που έχεις;
Κάνω αυτό που ήθελα! Πέραν τούτου θα 'μουν μάλλον δυστυχής. Αλλά όλο και σε κάνα βιβλιοπωλείο θα μ' έβρισκες...

38)Για ποιο πράγμα νιώθεις τρόμο;
Για τις ακρίδες

39)Ποια πίτσα σου αρέσει;
Μία πίτσα λαχανικών Creta, χωρίς κρεμμύδι, παρακαλώ! Οδό και αριθμό σημειώνετε;

40)Ποια η γνώμη σου για τα κατοικίδια;
Σέλω ένα γατάααααααααακιιιιιιιιιι!

9.4.08

Παραμυθοσαλάτα 1

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο αδερφάκια, ο Νικολής και ο Νικόλας, που ζούσαν στο δάσος. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, καθώς το δάσος ήταν χιονισμένο, αντίκρισαν πίσω από τα δέντρα τη Βασίλισσα του Χιονιού, η οποία ήταν λιγάκι ντροπαλή και χάθηκε βιαστικά. Έτσι, τα δυο αδερφάκια έμειναν πάλι μόνα τους και αποφάσισαν να πάνε μια βόλτα στη θάλασσα με τη βάρκα.

Πέρασε πολλή ώρα και σαν να φάνηκε κάτι στο νερό. Κοίταξαν καλύτερα και διέκριναν ένα πλάσμα με μεγάλη ουρά και λέπια.

-Τι είναι αυτό; ρώτησε ο Νικολής.

-Δεν ξέρω, απάντησε ο Νικόλας. Μοιάζει με γοργόνα…

-Τι ανοησίες είναι αυτές που λες; Δεν υπάρχουν γοργόνες!, είπε ο Νικολής με βεβαιότητα. Όμως, ξαφνικά, μια ξανθιά κοπέλα ξεπρόβαλε από τη θάλασσα.

-Δε σου είπα ότι είναι γοργόνα; επανέλαβε θριαμβευτικά ο Νικόλας.

-Απίστευτο! είπε ο Νικολής.

Μετά είδαν τη γοργόνα να περπατάει στην ακτή.

-Τι γυρεύετε εδώ, παιδιά; τους ρώτησε κι εκείνα έμειναν με ανοιχτό το στόμα, φεύγοντας τρομαγμένα προς την άλλη πλευρά της ακτής.

Εκεί συνάντησαν έντεκα κύκνους οι οποίοι φορούσαν κορόνα στο κεφάλι. Ανάμεσά τους υπήρχε κι ένα μικρό, άσχημο παπάκι. Το πλησίασαν και το ρώτησαν:

-Πώς σε λένε, μικρέ;

-Είμαι το Ασχημόπαπο, το πιο άσχημο παπί της λίμνης.

-Θέλεις να έρθεις μαζί μας στη βόλτα; του πρότειναν τα παιδιά.

-Μα και βέβαια! Δεν μπορώ άλλο εδώ, όλοι με κοροϊδεύουν, απάντησε το παπάκι.

Νύχτωσε και τα παιδιά είχαν χαθεί μέσα στο δάσος. Έψαχναν ένα μέρος για να περάσουν τη νύχτα. Ξαφνικά είδαν ένα φως να κατεβαίνει από τον ουρανό. Ένας άγγελος πλησίασε και ρώτησε τα έκπληκτα αδερφάκια:

-Καλά μου παιδιά, τι γυρεύετε εσείς εδώ μόνα σας, μέσα στη νύχτα;

-Ψάχνουμε ένα μέρος για να μείνουμε, απάντησαν δειλά εκείνα.

-Έχω μια ιδέα, είπε ο άγγελος. Μπορώ να σας πάρω στο σπίτι μου. Ελάτε μαζί μου.

Όταν έφτασαν στο σπίτι του αγγέλου είδαν ένα όμορφο κήπο με ένα έλατο και πολλά τριαντάφυλλα. Όμως ένα απ’ όλα αυτά τα τριαντάφυλλα ξεχώριζε σε ομορφιά και ευωδιά. Στα μάτια των παιδιών φάνταζε ως το πιο όμορφο τριαντάφυλλο του κόσμου.

Μία σκιά πίσω τους, τα ακολουθούσε όπου κι αν πήγαιναν. Η σκιά φορούσε ένα ζευγάρι πανέμορφα κόκκινα παπούτσια. Τα παιδιά διέσχισαν τον κήπο και μπήκαν στο σπίτι, όπου, κατάκοπα, έπεσαν να κοιμηθούν πάνω σε μια στοίβα από είκοσι φουσκωτά παπλώματα.

Ξημέρωσε. Τα παιδιά ευχαρίστησαν τον άγγελο για τη φιλοξενία και έφυγαν προς το δάσος. Όμως είχαν την αίσθηση πως μια σκιά πίσω από τα δέντρα τα ακολουθούσε. Τρόμαξαν. Η σκιά όλο και μεγάλωνε, ενώ ερχόταν προς το μέρος τους. Φτάνοντας αρκετά κοντά, τα παιδιά κατάλαβαν πως επρόκειτο για τη βοσκοπούλα και τον καπνοδοχοκαθαριστή της πλησιέστερης πόλης.

-Τι στο καλό κάνετε εδώ; ρώτησαν τα παιδιά η βοσκοπούλα και ο καπνοδοχοκαθαριστής.

-Ψάχνουμε το σπίτι μας. Χαθήκαμε, βλέπετε…, απάντησαν εκείνα.

-Από ‘δώ η κόρη μας, η Τοσοδούλα. Μην την παρεξηγείτε που είναι τόσο κοντή, πήρε από τον παππού της, είπε η βοσκοπούλα.

-Δεν την παρεξηγούμε, όμως, τόσο μικρούλα που είναι, κινδυνεύει από κάποιο ατύχημα.

-Θέλετε να έρθετε μαζί μας; Θα κάνουμε καλή παρέα, πρότειναν τα παιδιά στην παράξενη οικογένεια.

-Ευχαριστούμε, αλλά δεν μπορούμε, έχουμε δουλειά, απάντησε ευγενικά η βοσκοπούλα.

-Μήπως, τότε, μπορούμε να έρθουμε εμείς μαζί σας; Έχουμε χαθεί…, είπαν λυπημένα τα παιδιά.

-Ευχαρίστως! Πηγαίνουμε στο παλάτι του αυτοκράτορα της χώρας για να δούμε την κόρη του.

-Ωραία, πάμε!

Μετά από πολλή ώρα πορείας στο δάσος έφτασαν στο παλάτι του αυτοκράτορα κι εκεί συνάντησαν δώδεκα ταξιδιώτες, αλλά τους αγνόησαν. Συνέχισαν τη διαδρομή τους και φτάνοντας στο παλάτι ζήτησαν να μπουν στην αίθουσα που βρισκόταν ο αυτοκράτορας. Χωρίς καν να χτυπήσουν την πόρτα μπήκαν μέσα.

-Συγγνώμη, μεγαλειότατε, είπαν τα δυο αδέρφια κοκκινίζοντας. Δεν ξέραμε πως…

-Λοιπόν, τι λέτε; Σας αρέσει η στολή μου; καμάρωσε ο βασιλιάς.

-Μα… είστε ολόγυμνος, βασιλιά μου!, είπε ο καπνοδοχοκαθαριστής.

-Τι λέτε, ανόητοι; Ολόγυμνος; Μα φοράω την ολοκαίνουργια στολή μου! φώναξε εξοργισμένος ο αυτοκράτορας.

Ξαφνικά άκουσαν την καμπάνα να χτυπάει. Ένας υπηρέτης μπήκε στο δωμάτιο και είπε στον αυτοκράτορα για το θάνατο του Αμμουδιάρη.

-Αχ, τον καημένο τον Αμμουδιάρη! Άραγε ποιος να κληρονόμησε το μαγικό τσακμάκι του; ρώτησε ο αυτοκράτορας.

-Μάλλον το κληρονόμησε το κοριτσάκι με τα σπίρτα, απάντησε ο υπηρέτης.

Εκείνη τη στιγμή τα παιδιά θυμήθηκαν ότι είχαν στήσει σε ένα ραντεβού την πριγκίπισσα με το μπιζέλι.

-Συγγνώμη, βασιλιά μου, αλλά πρέπει να φύγουμε. Έχουμε ραντεβού με την πριγκίπισσα.

Καθ’ οδόν για τον τόπο του ραντεβού, η περίεργη παρέα συνάντησε τον Αδέξιο Χάνς και το βάτραχό του.

-Γεια σας! Είμαι ο Χανς κι από ‘δώ ο βάτραχός μου, ο Ρόκυ!, τους συστήθηκε.

Ο Χανς κρατούσε μια σβούρα και μια μπάλα. Προχωρώντας είδαν μια τεράστια πύλη που έγραφε «Ο Κήπος του Παραδείσου». Άνοιξαν την πόρτα και μπροστά τους απλώθηκε ένα καταπράσινο λιβάδι με πολλά πολύχρωμα λουλούδια. Ανάμεσα σ’ αυτή την πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων υπήρχε μία μαργαρίτα που την κρατούσε ένας κορυδαλλός. Εκεί συνάντησαν το πιο σπάνιο είδος πουλιού, το φοίνικα.

Είχε περάσει πολλή ώρα όταν άκουσαν ένα παράξενο θόρυβο. Κοίταξαν ψηλά στον ουρανό και είδαν αγριόκυκνους να πετούν. Πίσω τους πετούσαν έντεκα κύκνοι και ανάμεσα σ’ αυτούς, όπως πάντα, πετούσε το Ασχημόπαπο.

Καθώς περιηγούνταν στον κήπο του παραδείσου είδαν νερό να μπαίνει από την πόρτα, ενώ ένα κύμα έφερε στη στεριά τη γοργόνα. Εκείνη αναζήτησε καταφύγιο στο σιντριβάνι, μέσα στο οποίο κολυμπούσαν οι δώδεκα ταξιδιώτες.

Λίγη ώρα αργότερα όλοι οι ήρωες των παραμυθιών μαζεύτηκαν στον κήπο του παραδείσου για να γιορτάσουν τα γενέθλια της Τοσοδούλας. Από τη γιορτή δεν έλειπε ούτε ο φοίνικας, ούτε η καμπάνα, ούτε οι αγριόκυκνοι, ούτε η πριγκίπισσα με το μπιζέλι, ούτε, τέλος, η μεγάλη βασίλισσα του χιονιού! Καθώς έτρωγαν και γλεντούσαν μια λάμψη κάλυψε το Ασχημόπαπο και ξαφνικά, μπροστά στα έκπληκτα όλων μάτια, μεταμορφώθηκε σε ένα πανέμορφο, κατάλευκο κύκνο!

Η γιορτή συνεχίστηκε για πολλές μέρες και νύχτες και… έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα!

Η ομάδα Β’ (Γεωργία Π., Δήμητρα Χ., Ιπποκράτης Σ., Μαργαρίτα Σ.) διάβασε τα παρακάτω παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και έγραψε την παραπάνω ιστορία στις 3/4/2008

  • Το πουλί φοίνικας
  • Η καμπάνα
  • Οι αγριόκυκνοι
  • Η μικρή γοργόνα
  • Η Τοσοδούλα
  • Η σβούρα και η μπάλα
  • Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι
  • Η μαργαρίτα και ο κορυδαλλός
  • Ο βάτραχος
  • Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
  • Ο αδέξιος Χανς
  • Το τσακμάκι
  • Η σκιά
  • Το ασχημόπαπο
  • Οι έντεκα κύκνοι
  • Το μολυβένιο στρατιωτάκι
  • Η καινούργια στολή του αυτοκράτορα
  • Ο κήπος του παραδείσου
  • Οι δώδεκα ταξιδιώτες
  • Το έλατο
  • Ο άγγελος
  • Η βοσκοπούλα και ο καπνοδοχοκαθαριστής
  • Ο Νικόλας και ο Νικολής
  • Τα δυο αδέρφια
  • Η βασίλισσα του χιονιού
  • Το πιο όμορφο τριαντάφυλλο του κόσμου

3.4.08

Τα κόκκινα παπούτσια

του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Η ζωγραφιά είναι της Δώρας Π., μιας μαθήτριάς μου.


Για την Καταλίνα, μια φτωχή ορφανή χωρική, δεν ήταν όλα δάκρυα και στενοχώρια. Αν και της έλειπαν τα χρήματα, ζούσε ευτυχισμένη με τα κόκκινα παπουτσάκια της, το μοναδικό θησαυρό της. Εκείνα τα παπούτσια ήταν μαγικά. Όποιος τα φορούσε είχε την ικανότητα να χορεύει όλους τους χορούς. Όταν μάλιστα υιοθετήθηκε από μια καλοκάγαθη γυναίκα του χωριού, η Καταλίνα σκέφτηκε ότι αυτά τα παπούτσια της έφεραν τύχη.

Τις Κυριακές, αντί να φοράει τις μαύρες μπότες της για να πάει στη Λειτουργία, έβαζε τα παπούτσια του χορού. Στην είσοδο του ναού υπήρχε ένας γέρους που κέρδιζε το μεροκάματό του ξεσκονίζοντας παπούτσια. Μια Κυριακή, βλέποντας τα παπούτσια της Καταλίνας, τα χτύπησε απαλά και μουρμούρισε: "Μακάρι να σου κολλούν στα πόδια όταν χορεύεις".

Τα λόγια αυτά μάγεψαν την Καταλίνα. Άρχισε να χορεύει και μόνο όταν έβγαλε τα παπούτσια μπόρεσε να σταματήσει το χορό.

Την επόμενη μέρα ήταν καλεσμένη σ' ένα χορό, αλλά επειδή η θετή της μητέρα ήταν άρρωστη, η Καταλίνα έπρεπε να μείνει στο σπίτι. Αντί αυτού όμως, φόρεσε τα κόκκινα παπουτσάκια της, βγήκε στο δρόμο κι άρχισε να χορεύει με κατεύθυνση προς το δάσος.

Συνέχισε να χορεύει μέρα και νύχτα διασχίζοντας κάμπους και βουνά. Όταν θέλησε να μπει σ' ένα ναό, εμφανίστηκε πάλι μπροστά της ο γέροντας και της είπε: "Τι όμορφα παπούτσια που φοράς!". Εκείνη συνέχισε να χορεύει όλο και πιο γρήγορα, χωρίς να τη νοιάζουν η βροχή, ο αέρας ή το σκοτάδι.

Ένα βράδυ έφτασε στην καλύβα ενός ξυλοκόπου και του χτύπησε την πόρτα. "Θέλω να με βοηθήσεις να βγάλω τα παπούτσια μου", είπε η Καταλίνα, "αλλιώς δε θα σταματήσω ποτέ να χορεύω". Τον έπεισε λοιπόν να της βγάλει τα παπούτσια τα οποία συνέχιζαν να χορεύουν μόνα τους πια.

Ο ξυλοκόπος της έφτιαξε ένα ζευγάρι ξύλινα κι έπειτα την οδήγησε στο σπίτι ενός ιερέα, όπου έμαθε να είναι φρόνιμη στη Θεία Λειτουργία.

Μια Κυριακή πρωί, όταν όλοι βρίσκονταν στην εκκλησία, η Καταλίνα ζήτησε από το Θεό να τη συγχωρέσει. Εκείνος, φυσικά, τη συγχώρεσε και ανέθεσε σε έναν άγγελο να είναι πάντα στο πλευρό της και να την προστατεύει.



Εντάξει, ούτε και σε μένα αρέσει το συγκεκριμένο παραμύθι, αλλά ο γιατρός ζήτησε φωτογραφία από τα παπούτσια μου! Επειδή όμως τα δικά μου αγαπημένα παπούτσια ξέμειναν στο σπίτι του Ασκαρδαμυκτί, είπα να βάλω εδώ τη ζωγραφιά της Δώρας με το παραμύθι του Άντερσεν που διάλεξε να παρουσιάσει. Όσο για την ικανοποίηση της περιέργειας μερικών μερικών... αύριο βράδυ, στο σπίτι του καλού μου, φωτογραφία των παπουτσιών μας. :)

2.4.08

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Στις 2 Απριλίου, κάθε χρόνο, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικής Λογοτεχνίας, ημέρα γέννησης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Το ποίημα του Αντ. Δελώνη είναι ένα αφιέρωμα στο μεγάλο Δανό παραμυθά.


Δε θέλουμε πολλά, φίλε...
Μόνο ν' ανοίξεις ένα παράθυρο στον κόσμο
να πάρεις στην απαλάμη σου
την άφθαρτη καρδιά των παιδιών μας
να ταξιδέψεις τα πιο τρελά όνειρά τους
με τη σχεδία της φαντασίας σου.
Να τα πάρεις χέρι χέρι
στ' ακροκλώναρα της χίμαιρας
κρατώντας βάγια της ελπίδας...

Δε θέλουμε πολλά, φίλε...
Μόνο να αστερώσεις τη ζωή των παιδιών μας
με το χαμόγελο της γαλανής ευδίας.
Μόνο να πασπαλίσεις με νιφάδες φαντασίας
τα πιο τρελά όνειρά τους.
Το 'χουν ανάγκη, ξέρεις...

Φίλε μου παραμυθά
σύντροφε της πιο τρελής μου ηλικίας
κράτα το χέρι των παιδιών μας!