Τσουτσούρια 2013

Νότος και φέτος. Σταθερή αξία. 31 χρόνια τώρα, χωρίς δεύτερη σκέψη, ο ίδιος προορισμός. Με σταθερές παρουσίες και, πια, με αγαπημένες απουσίες. Και φέτος το ίδιο σκηνικό: θέα φιλόξενη, αγαπημένοι άνθρωποι, διάφορες αποχρώσεις του μπλε να μας τυλίγουν. 

Σταθερό αγκάλιασμα αυτά τα δυο: τοπίο και άνθρωποι. Και, φυσικά, οι αδυναμίες δεν κρύβονται...! ;) Οι απουσίες σημειώνονται με τρυφεροφιλάκια αλμυρά και... τιμωρητικές δροσερές θαλασσοαγκαλιές και επανορθώνονται με αλμυροχαδάκια κι αγκαλιές ασημένιες, φωτισμένες από το φεγγάρι. 

-Να, για να μάθεις να μ' αφήνεις μόνη μου!, η βρεγμένη αγκαλιά στους καυτούς ώμους. 

-Ααααχ! Υπέροχα!!! Κι άλλο!!! 

-... (βλέμμα κατσουφιάς που δεν έπιασε η τιμωρία μου)

-Τι; ΈΤΣΙ θα φύγεις;, παραπονιέμαι με το δάχτυλο να δείχνει το μάγουλό μου.

Και το "χρέος" εξοφλείται πάραυτα με απίστευτη τρυφερότητα που καταλήγει σε γέλιο σκανταλιάς και από τους δυο μας. 

Ο Νότος μου. Και οι παρουσίες του...! Τόσο αγαπημένοι! Τόσο οικείοι! Τόσο... δικοί μου! :)