webzobbie's attack
Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!
26.9.07
20.9.07
15.9.07
10.9.07
Μαντινάδες...
Ο δρόμος για την Πρωτοβάθμια χαρακτηρίστηκε από την ξαφνική (;) πτώση της θερμοκρασίας, τις πρωινές δροσοσταλίδες πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου και, ασφαλώς, από τις μαντινάδες που μετέδιδε τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός. Η σκέψη έτρεχε με σχεδόν 90 χμ/ώρα μα σκόνταφτε κιόλας σε... λακκούβες και... εμπόδια. Ευτυχώς, όμως, η φωνή του εκφωνητή δεν έπαψε να μας καλημερίζει και να μας προτρέπει να... "στελιώσουμε τσι μαντινάδες", έτσι, για να μην αφήσει τη διάθεσή μου να χαλάσει, λες και ήξερε τι με περίμενε στη συνέχεια...
"Άκρως... ρονταρική η προτροπή του εκφωνητή, δε λέω!", είπα στον πατέρα μου. Γι' αυτό κι εγώ... χεχε... θα ζητήσω το ίδιο από εσάς! Μάλιστα, θα σας ζητήσω να ολοκληρώσετε τις εξής δύο μαντινάδες, όπως τις έδωσε ο εκφωνητής προχθές και σήμερα:
"Άκρως... ρονταρική η προτροπή του εκφωνητή, δε λέω!", είπα στον πατέρα μου. Γι' αυτό κι εγώ... χεχε... θα ζητήσω το ίδιο από εσάς! Μάλιστα, θα σας ζητήσω να ολοκληρώσετε τις εξής δύο μαντινάδες, όπως τις έδωσε ο εκφωνητής προχθές και σήμερα:
Η πρώτη:
Πολλές στιγμές τη σκέψη σου
μες στο μυαλό μου βάνω
...
Πολλές στιγμές τη σκέψη σου
μες στο μυαλό μου βάνω
...
Και η δεύτερη:
Συνήθισα στα όνειρα
παρέα να σου κάνω
...
Συνήθισα στα όνειρα
παρέα να σου κάνω
...