webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

25.7.10

Ταξίδια

Ένα γαλάζιο μαγικό χαλί μπροστά μου το Λιβυκό. Με τη μια του άκρη στη γη και την άλλη στον ουρανό, ξεδιπλώνεται και περιμένει ν' ανέβω πάνω του για να πετάξω μακριά, πιο πέρα από το χλομό φεγγάρι που μου γνέφει δειλά. Παρέα, μη φοβηθώ από το ύψος και την ταχύτητα, οι φιλόξενες σελίδες ενός βιβλίου να μου κρατούν το χέρι και να με προτρέπουν για το ταξίδι.

Ο ήλιος μαζεύεται και αφήνει την τελευταία του ρόδινη πνοή πάνω από το βαθύ μπλε της θάλασσας. Εγώ σκαρφαλωμένη σε μια άγρια στέγη μετρώ τις αντιστάσεις μου στον άνεμο και ταξιδεύω. Κόντρα. Από τη ράχη του βουνού γκρεμίζομαι στο φαράγγι και φτάνω γεμάτη στην αγκαλιά της θάλασσας.

21.7.10

Το δώρο μου για τη γιορτή μου

Μέρα βαρετή, κουραστική, βαριά όπως οι τελευταίες. Καμιά όρεξη ούτε για γιορτές, ούτε για πανηγύρια. Τα τηλεφωνήματα και οι ευχές κάθε χρόνο και λιγότερες, χωρίς αυτό να σημειώνεται με τη μορφή παράπονου. Κάθε άλλο. Απλή παρατήρηση. Και για παρέα στη μοναξιά, την ντυμένη πρόσωπα, γέλια, τσακωμούς, εντάσεις, χαλάρωση και αλμύρα... το Σνουπάκι που είπα να μου κάνω δώρο. :)

Ξημερώνει πάλι η μέρα που πριν τρία χρόνια κατέληξε σε επώδυνη ακινησία συνοδευόμενη από μια επώδυνη απουσία...


15.7.10

Παλιοί λογαριασμοί


Λογαριασμένοι πληρωμένοι και κλεισμένοι από καιρό. Τι θέλουν λοιπόν και εμφανίζονται; Τι θέλουν και βγαίνουν από την κρυψώνα τους; Μόνο για να ξυπνήσουν αναμνήσεις και να δημιουργήσουν τύψεις ή ανάγκη για επιστροφή. Πάνε χρόνια που έκλεισαν οι λογαριασμοί και τέλειωσαν τα πάρε δώσε. Τέλειωσαν; Και τότε τι ζητάς να ψάχνεις δρόμους και διαδρομές; Έχεις αφήσει εκκρεμότητες, σκέφτεσαι. Εκκρεμότητες; Όχι! Σκόρπια κομμάτια, ν' αγαπάς έχεις αφήσει. Καιρός να τα ξαναμετρήσεις κι αν είσαι τυχερή, μπορεί να τα βγάλεις παραπάνω...