Ταξίδια
Ένα γαλάζιο μαγικό χαλί μπροστά μου το Λιβυκό. Με τη μια του άκρη στη γη και την άλλη στον ουρανό, ξεδιπλώνεται και περιμένει ν' ανέβω πάνω του για να πετάξω μακριά, πιο πέρα από το χλομό φεγγάρι που μου γνέφει δειλά. Παρέα, μη φοβηθώ από το ύψος και την ταχύτητα, οι φιλόξενες σελίδες ενός βιβλίου να μου κρατούν το χέρι και να με προτρέπουν για το ταξίδι.
Ο ήλιος μαζεύεται και αφήνει την τελευταία του ρόδινη πνοή πάνω από το βαθύ μπλε της θάλασσας. Εγώ σκαρφαλωμένη σε μια άγρια στέγη μετρώ τις αντιστάσεις μου στον άνεμο και ταξιδεύω. Κόντρα. Από τη ράχη του βουνού γκρεμίζομαι στο φαράγγι και φτάνω γεμάτη στην αγκαλιά της θάλασσας.