webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

30.12.09

Για την Ελπίδα!

"Οι bloggers έχουν σαν σύμβολο την ανοιχτή επικοινωνία κι έτσι κάνουν κοινωνούς γνωστούς και αγνώστους στις σκέψεις τους, στις γνώσεις τους, στα θέλω τους και στα κοινωνικά δρώμενα.

Όμως η επικοινωνία αυτή έχει και μια άλλη διάσταση: την αξιοποίηση και τη μετάδοση ιδεών, που μέσα από την ανωνυμία του εμπνευστή ή των εμπνευστών της, βάζει και στόχους σ' αυτή την ομάδα.

Φέτος, μια ομάδα bloggers σκέφτηκαν να πραγματοποιήσουν τον πρώτο τους στόχο.Να μαζέψουν χρήματα για το Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ, που φροντίζει τα παιδιά με καρκίνο, με έναν τρόπο διαφορετικό και πρωτότυπο. Να πλειστηριάσουν αγαπημένα αντικείμενα δικά τους και επωνύμων και τα έσοδα απ' αυτά να τα δώσουν στο σύλλογο."

(Πηγή: http://giatinelpida.blogspot.com Κλικ στην εικόνα)


Η διαδικασία απλή. Μ' εκείνο εκεί το αρκουδάκι δεν παίζεις πια γιατί... μεγάλωσες, αλλά εκείνο βρίσκεται σε άριστη κατάσταση, λες και χρόνος δεν πέρασε από πάνω του! Τη φούστα που αγόρασες πέρσι και πάχυνες -αχ! το διάδρομο γιατί τον αγόρασες;;;- εκείνη την μπλούζα του πρώην σου που βρέθηκε πέρσι στο καλάθι με τα άπλυτα και εσύ την έπλυνες, τη σιδέρωσες, την ομορφοφύλαξες ώσπου να ξεπεράσεις το χωρισμό -ε, τον ξεπέρασες! Φτάνει!- εκείνα τα σκουλαρίκια που σου 'φεραν γούρι την προηγούμενη Πρωτοχρονιά, εκείνο το βιβλίο που το διάβασες και πια δεν το χρειάζεσαι γιατί, μπορεί να 'κανες καινούργια βιβλιοθήκη, αλλά, έλεος, πόσα βιβλία να χωρέσει πια η καημένη; εεε... καιρός να τα φωτογραφήσεις, να κάνεις μια περιγραφή του αντικειμένου, να πεις μια αρχική ενδεικτική τιμή, αν θες να πεις και καμιά ευχή, μέρες χρονιάρες που 'ρχονται και να το στείλεις με μέιλ εδώ: gia.tin.elpida@gmail.com Είναι για καλό σκοπό. Και αν θες και κάνα δώρο της τελευταίας στιγμής, ε, μην τρέχεις στην αγορά, ρίξε ματιά σε όσα έχουν ήδη προσφερθεί, κάτι θα σ' αρέσει και θα ταιριάζει στις ανάγκες σου. ;)

Καλή χρονιά! Με Υγεία, Χαρά, Δημιουργικότητα και πάντα τέτοιες Όμορφες Ιδέες να μας θυμίζουν ότι είμαστε Άνθρωποι με Ευαισθησία. :)

Σνουποφιλιά γιορτινά σε όλους!

18.12.09

Κέικ το Ίσιο!



Αυτή τη φορά... ισορροπήσαμε! :) Κέικ με κανέλα και μήλο.
Νόστιμοοοοο!!! Αν και υποψιάζομαι ότι ήθελε περισσότερο baking powder...
Μάλλον το επόμενο που πρέπει να πάρω είναι μια ζυγαριά και μια σπάτουλα για το μίξερ, γιατί σήμερα ένιωσα σαν το Uri Geller!!! Μου λύγισε το κουτάλι!!! :)

Ποιος θέλει κομματάκι;;;; Αν πάλι κάποιος δεν αρκείται στο ένα και μοναδικό κομματΆΚΙ που θα του δώσω και θέλει όοοοοοοοοοολο το κέικ δικό του, δεν έχει παρά να το φτιάξει! Συνταγή είναι κατάλληλος να δώσει ο Ηλ. Μαμαλάκης κι όχι εγώ, γι' αυτό ρίξτε ματιά εδώ. ;)

16.12.09

Κέικ το Λοξό!



Τι, μόνο ο πύργος της Πίζας; ΌΟοοοχι! ΚΑΙ το κέικ μου! Για την ακρίβεια το ΠΡΩΤΟ κέικ μου! Είχα δηλαδή προσπαθήσει και κάποτε, στο Λύκειο, να φτιάξω άλλο ένα, αλλά... κατέρρευσε, ωσάν τη... Ρικομέξ (τη θυμάστε;)!!! Μετά λοιπόν το κέικ-Ρικομέξ, τώρα και το Λοξό Κέικ!

Το πρώτο κομμάτι στην Αχτίδα και τον κ. Δημήτρη για να τους καλοπιάσω και να δείξουν επιείκεια! :):):)

Μπουκίτσα κανείς;;;

11.12.09

Πήραν φωτιά τα μολύβια!

Αμάν πια, αυτή η κυρία! Όλο φωνάζει "γρήγορα" και "γρήγορα"! Τι άλλο να κάνω πια για να ευχαριστηθεί; Χθες της έγραψα ότι την αγαπαο. Σήμερα ζωγραφίζω τα μοτίβα μου όσο πιο γρήγορα μπορώ. Μέχρι και το Θ είπα επιτέλους! Κάνω τρομερή προσπάθεια για το Γ και το Δ! Την αφήνω να μου δίνει σφαλιαρίτσες όταν δεν κοιτάω και μετά κάνει την αδιάφορη. Μου τσιμπάει τα μαγούλια συνέχεια. Το πρωί έσκασε στα γέλια όταν με είδε να ζωγραφίζω και με τα δύο χέρια και της είπα να με φωτογραφίσει με το κινητό της γιατί δεν είχε μαζί της τη μηχανή της. Εεεεεεεεεεε, μα πια! Τι άλλο να κάνω γι' αυτήν; Δύο χέρια έχω όλα κι όλα!!!

1.12.09

ΣΚ στο Λασίθι






Το project ήταν να πάω με το αυτοκίνητό μου δύο εργάτες στο χωριό του μπαμπά, προκειμένου να μαζέψουν τις ελιές. Όχι, όχι, εγώ δε θα συμμετείχα σ' αυτό το εγχείρημα, ούτε και αρχικά ήταν στο πλάνο να εκτελέσω χρέη... ταξιτζή, αλλά προσφέρθηκα γιατί, πώς αλλιώς θα πήγαιναν 4 άτομα με ένα αγροτικό αυτοκίνητο χωρίς καμπίνα; Έτσι λοιπόν, Παρασκευή μετά το σχολείο αναχώρησα για το χωριό μου. Κοιμήθηκα νωρίς και αχάραγα το Σάββατο με ξύπνησαν για να φύγουμε για το χωριό του μπαμπά στον Άγιο Νικόλαο. Ευτυχώς όλο το project το είδα σαν... εκδρομή! Φωτογραφική μηχανή ανά χείρας, βιβλίο για παρέα, ταπεράκι με μπιφτέκια μαμαδίστικα, πορτοκάλια αλλά καφές ανύπαρκτος!... Μου υποσχέθηκα, λοιπόν, καφέ στον Άγιο Νικόλαο με καλή παρέα! Την Άννα κι ένα... Αστροπελέκι! Γλυκύτατες και οι δύο, ειλικρινά χάρηκα την παρέα και το καφεδάκι μαζί τους. :)

Η θέα ανεβαίνοντας από την Πλάκα, για το χωριό του μπαμπά, μαγευτική! Η Σπίνα Λόγκα πρόκληση και εικόνες από το υπέροχο βιβλίο της Χίσλοπ "το Νησί" έντονες στο μυαλό μου.

Την επόμενη μέρα, την Κυριακή, η διαδρομή θα ήταν ξανά η ίδια. Ο μπαμπάς με ξύπνησε ... βάρβαρα: άναψε το φως μπαίνοντας στο δωμάτιο! Και μαζί με το φως, ξεχύθηκαν στο μυαλό μου και οι εικόνες από την παιδική ηλικία: "Παιδιά, 7:30 η ώρα! Σηκωθείτε! Σχολείο δε θα πάμε σήμερα;"... :)

Αυτή τη φορά η βόλτα μου ήταν ως την Ελούντα για αγορά εφημερίδων. Όμως το καφεδάκι μου είχα αποφασίσει να το πιω στην Πλάκα, στο "Πεύκο" που αναφέρει και η Χίσλοπ, ακριβώς εκεί απ' όπου φεύγουν τα καραβάκια για το Νησί. Αυτή τη φορά... μοναξιές. Βιβλίο και περιοδικό συνόδεψαν το γαλλικό καφέ, ώσπου η ώρα πέρασε και η επιστροφή στη βάση μου σήμανε την αρχή της νέας εβδομάδας.

Τελικά, δεν είναι κι άσχημη η Κρήτη, ε;

Καλό μήνα! Με πολλές όμορφες αποδράσεις! :)