Μετανιώνω

Μετανιώνω για όσα είπα. Για όσα έκανα. Για όσα ένιωσα. Αλλά και για όσα δεν είπα. Για όσα δεν έκανα και για όσα δεν ένιωσα.
Μετανιώνω για το τελευταίο τηλεφώνημα. Για την τελευταία μέρα στη δουλειά. Για το συναίσθημα άρνησης που με πνίγει τελευταία.
Μετανιώνω για το σ' αγαπώ που το θέλω ολόκληρο. Για το φιλί που λαχταρούσα να χωθώ στο κρεβάτι σου και να σου δώσω ενώ κοιμόσουν. Για την αγκαλιά που δίστασα να ζητήσω.

Αλήθεια, έχουν αξία οι "κατ' απαίτηση" αγκαλιές;

Καλό ταξίδι

Ήμαστε όλοι εκεί εχθές, θείε! Είδες; Συγγενείς και φίλοι. Αλήθεια, πόσοι φίλοι! Όπως πάντα, οι πόρτες του σπιτιού σου ανοιχτές και κόσμος πολύς να μπαινοβγαίνει. Όπως όταν τρυγούσαμε! Όπως όταν πατούσατε σταφύλια! Όπως όταν βγάζατε ρακή! Όπως τότε που άναβες το φούρνο για το ψητό ή το ψωμί που ζύμωνε η θειά μου! Κόσμος πολύς, μπαρμπα-Αντρέα! Και τα εγγόνια σου! Ο εγγονός, κοτζάμ παλικάρι, φοιτητής! Η μεγάλη εγγονή παράτησε Πανεπιστήμιο, πήρε το πρώτο αεροπλάνο και ήρθε κι αυτή! Η μικρή ώρες κοντά σου όρθια! Πρέπει να 'σαι πολύ περήφανος για τα εγγόνια σου. Και οι γιοι σου εκεί. Και οι νύφες σου. Και φίλοι που κατέβηκαν από την Αθήνα μόνο για να σε δουν κι έφυγαν πάλι πίσω, με το επόμενο αεροπλάνο. Κι ο Γιώργος μου που δεν έχει πια όνομα, μόνο επίθετο και μια αντωνυμία κολλημένη πάνω του. ΜΟΥ. ΜΑΣ!

Για τη θειά μην ανησυχείς. Την προσέχαμε και θα την προσέχουμε. Ήμαστε και θα είμαστε όλοι κοντά της.

Θυμηθήκαμε τους ομηρικούς καβγάδες σου με τον... Κλητήρα! Βέεεεβαια! Κατά το αλουσούδιασμα της σταφίδας! Απίστευτο σκηνικό! Να μου τον χαιρετάς! Και να του πεις ότι τον αγαπώ πολύ και τον θυμάμαι πάντα, ακόμα κι αν έχω πολύ καιρό να τον επισκεφτώ. Και τη Στελίτσα το ίδιο, να μου τη φιλήσεις! Ελπίζω να μην του κάνει τη ζωή δύσκολη και... ας παρατήσει πια το βελονάκι! Φτάνει! Και τη Σόνια, μπάρμπα! Τη Σόνια! Ελπίζω να μαζεύεται από τις εξοχές. Να την προσέχετε γιατί δεν καλοβλέπει, μην πέσει από πουθενά. Και να της πεις ότι τη σκέφτομαι και πάντα λέω: "μια μαγερειά κουκιά 'χω, θέλετέ τα;" όταν διακόπτω κι ενοχλώ κάποιον. Ψάξε και τον παππού Γιάννη. Είναι ο πιο παλιός εκεί. Θα τον βρεις σε καμιά αμυγδαλιά από κάτω ή σε καμιά πορτοκαλιά να κάθεται και να πελεκάει ξύλα. Φτιάχνει εξαιρετικά σκαμνάκια! Θα σας φτιάξει εκείνος τραπεζάκι για τάβλι και ρακές... άλλο πράμα!

Σίγουρα θα συναντήσεις κι άλλους πολλούς! Μεγάλη παρέα μαζεύεται τελικά! Ελπίζω να περνάτε ήσυχα και όμορφα. Κάποια στιγμή θα τα πούμε κι από κοντά. Θέλω να σε ξανακούσω να μου εύχεσαι όταν σε κερνώ κάτι: "Κι απ' τα κουφέτα σου, τόσανε μεγάλα!" κι εγώ να σου γελώ: "Σιγά, ρε μπάρμπα! Έτσι και πέσει αυτό σε κεφάλι, πάει, το άνοιξε!". Και να με ξανακοροϊδέψεις που δεν αντέχω τη ρακή και απλά "βρέχω τη γλώσσα μου" και, σαν μου βαστάει, ας θυμώσω!

Στο καλό να πας, μπάρμπα! Φιλάκι αλμυρό,
η ανιψά σου

Ο κύριος Ευρωπαίος και η παρέα του

Τι θα κάνετε την ερχόμενη Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου 2010, στις 20:00 η ώρα; Να σας πω εγώ. Θα πάτε στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης και θα απολαύσετε τον Ταχυδρόμο στην παρουσίαση του νέου του βιβλίου:

"Ο κύριος Ευρωπαίος και η παρέα του"

Πρόκειται για ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, αλλά... θα σας τα πει καλύτερα ο ίδιος ο συγγραφέας και η δική του παρέα. :)

Εγώ, για άλλη μια φορά, θα βλαστημήσω την καταραμένη απόσταση. :( Άτιμο νησί, περιορίζεις τις επιθυμίες και τα ταξίδια μου...

Οι απόκριες έφυγαν, οι μάσκες μένουν

Μάσκες. Μόνιμα πάνω μας. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Άλλοτε γλυκές και συμπαθητικές, άλλοτε συνοφρυωμένες και απόλυτες, αυστηρές. Μάσκες για να κρύβουν ή να εκδηλώνουν συναισθήματα και να μας βγάζουν από τη δύσκολη θέση. Μάσκες γύρω μας συνεχώς, ανεξαρτήτως αποκριών και καρναβαλιού για να καλύψουν τη φτώχεια των συναισθημάτων μας. Μάσκες πουλάνε στο παζάρι...

Χάσιμο χρόνου

ή... Πώς να σπαταλήσεις μπογιές
ή... Πώς να χρησιμοποιήσεις ένα μπαλόνι και μισό ογκώδες περιοδικό
ή... Πώς να απασχοληθείς για ώωωωωωρες χωρίς αποτέλεσμα
ή... Ε, χμ... καλή είναι! Ας κάνατε εσείς καλύτερη

Πρώτα... φασκιώνουμε ένα μπαλόνι με λωρίδες περιοδικού ή εφημερίδας βουτηγμένες στην ατλακόλ. Μετά αφήνουμε το μπαλόνι να στεγνώσει.

Στη συνέχεια σκάμε το μπαλόνι και κόβουμε, προσεχτικά, το ξυλιασμένο... φάσκιωμα στη μέση. Γίνονται δύο "μάσκες".


Τις βάφουμε δύο χέρια για να μη φαίνονται οι πολιτικοί από μέσα. Βρομάει το σπίτι μπογιά και ανοίγουμε να αεριστεί, στο καταχείμωνο!

Εν τω μεταξύ, παίρνουμε ένα χάπι αντιβίωσης για τη βρογχίτιδα.

Αφού στεγνώσουν τα δύο χέρια μπογιάς που σπαταλήσαμε, βάφουμε από πάνω με άλλα χρώματα τη μάσκα. Μετά, αν θέλουμε, βάζουμε και γκλίτερ.

Και μετά... βλαστημάμε τις ώωωωωωωρες που σπαταλήσαμε κολλώντας περιοδικά σ' ένα μπαλόνι και τις μπογιές που πετάξαμε για να βγάλουμε αυτό το... έκτρωμα.

Και του χρόνου!

Κλόουν

Καλές Απόκριες!

Ό,τι ροζίζει δεν είναι και δώρο!

Ή κάνε φίλες, να δεις καλό!

Η Άννα, που αρρώστησε κι αυτή (ο καλός Θεούλης!) και το Αστροπελέκι, που δεν αρρώστησε, αλλά ταλαιπωρήθηκε αυτές τις μέρες (για να μάθουν να με παιδεύουν) είχαν τη φαεινή ιδέα να μου κάνουν ένα δωράκι! Κάτι πρακτικό, χρηστικό, πρωτότυπο, κάτι που θα προκαλούσε... τα νεύρα μου! Φρόντισαν, βέβαια, να βάλουν στο τέταρτο κουτάκι μια σοκολάτα, για να μην τις πετάξω έξω!

Λέτε να μην είχαν αυτό στο νου τους, αλλά να 'ταν μια κίνηση-προτροπή του στιλ: Διορθώσου, επιτέλους!
Ή... είσαι αδιόρθωτη!
Ή... Εμείς θα σε διορθώσουμε!
Ή... Μην κάνεις άλλα λάθη στη ζωή σου, αλλά κι αν κάνεις... δε βαριέσαι; Υπάρχει λύση!

Μπερδεύτηκα περισσότερο. Κι όταν μπερδεύομαι... βήχω!