Γιορτάζω πάλι...

Έχουν περάσει έξι ολόκληρα χρόνια από την παραπάνω φωτογραφία, στις 26 Νοεμβρίου 2004. Έξι χρόνια από 'κείνη τη μέρα που, δεν ήταν μόνο η μέρα της ονομαστικής μου γιορτής, αλλά και η μέρα της ορκωμοσίας μου! Θυμάμαι την ιδιαίτερη συγκίνηση καθώς ορκιζόμασταν συνέπεια στη δουλειά μας... Πόσες φορές έκτοτε δεν έχω αναλογιστεί αν τηρώ τον όρκο μου...

Δώρο καρδιάς από την αδερφή μου ο... μαϊμούδος της παρακάτω φωτογραφίας. Το όνομα αυτού... Στέλιος, φυσικά! Φίλος πιστός ακόμα και σήμερα, έξι χρόνια μετά. Αγκαλιά περνάμε όλα τα δύσκολα. Ε, στην παρακάτω αγκαλιά μάλλον περνάμε ευχάριστα, αν και μόλις έχουμε αποτύχει στις εξετάσεις των Αγγλικών για proficiency. Τι να πω; Ίσως ήταν η μόνη φορά που την αποτυχία τη βίωσα λιγάκι... κωμικά. ;)



Φέτος, αντί για γλυκό, κερνάμε... παραμύθι! Όχι, μην πάει ο νους σας στο κακό! Ένα παιδικό παραμυθάκι, φρέσκο, απ' αυτά που σκαρώνονται στα κενά της δουλειάς. ;) Κερνάω από 'δώ, λοιπόν, για τη γιορτή μου, μιας και στον... παραμυθότοπο κερνάω ακόμα για τα... 29 μου. ;)

Η ζαβολιάρα Τίνα

Η Τίνα ήταν πολύ ζαβολιάρα από μωρό. Όχι πως τώρα που ήταν πια μεγάλο κορίτσι και πήγαινε ήδη στη Δευτέρα Δημοτικού είχε σοβαρευτεί και ηρεμήσει. Κάθε άλλο! Τώρα η Τίνα ήταν πιο ζαβολιάρα από ποτέ. Με μια σφεντόνα έτρεχε πάνω κάτω και έβαζε στόχο ό,τι κινητό και ακίνητο υπήρχε γύρω της.

Ο τελευταίος της στόχος έκανε τη μαμά να γίνει έξαλλη και να βάλει την Τίνα τιμωρία.
-Στο δωμάτιό σου και γρήγορα!, φώναξε σε τόνο που δε χωρούσε διαπραγμάτευση.
Η Τίνα κατέβασε το κεφάλι και τρύπωσε στο δωμάτιό της κατσουφιασμένη.

Ενώ καθόταν παίζοντας βαριεστημένα με δυο στρατιώτες, το βλέμμα της έπεσε στο διπλωμένο υπνόσακο. Χώθηκε μέσα κλείνοντας το φερμουάρ ως το λαιμό και αποκοιμήθηκε.

Όταν άνοιξε τα μάτια της βρισκόταν μπροστά σε μια πανύψηλη αψίδα. Προσπάθησε να μαντέψει τι θα μπορούσε να βρει πίσω απ' τη μεγάλη πύλη, αλλά η περιέργεια δεν της άφησε χρόνο για μαντεψιές. Με δυο βιαστικά βήματα η Τίνα πέρασε την αψίδα και βρέθηκε μπροστά σ' ένα τεράστιο κρατήρα.
-Πώς σχηματίστηκε αυτός εδώ;, αναρωτήθηκε δυνατά.
-Α! Δεν είναι τίποτα σημαντικό! Ο ιπτάμενος δίσκος μου τον σχημάτισε κατά την προσγείωση, άκουσε μια τσιριχτή φωνή να λέει πίσω της.
-Οχ! Ένας εξωγήινος νάνος!, αναφώνησε ενθουσιασμένη η Τίνα.
-Γεια!, είπε ο νάνος χαμογελαστά, χαιρετώντας με μια αστεία κίνηση του ενός χεριού, ενώ τα άλλα δύο χέρια του έξυναν με ξεκαρδιστικό τρόπο το κεφάλι και την κοιλιά του.
-Γεια σου κι εσένα! Πώς βρέθηκες εδώ;, τον ρώτησε η Τίνα.
-Κατά λάθος! Ο βασικός μου προορισμός ήταν ο διπλανός πλανήτης. Έπρεπε να κάνω ένα θέλημα για τον μπαμπά μου, όμως ένας λάθος κουμπάκι στο χειριστήριο του δίσκου και... να 'μαι εδώ. Μπορείς να με βοηθήσεις να γυρίσω πίσω γρήγορα; Οι γονείς μου θα ανησυχούν τρελά για μένα. Λείπω ήδη 853 χρόνια...

Η Τίνα έτριψε το πηγούνι της κάνοντας "χμμμ..." και τότε, ξαφνικά, το πρόσωπό της φωτίστηκε!
-Αυτό είναι! Θα σε εκσφενδονίσω πίσω στο διάστημα μ' αυτό εδώ, είπε βγάζοντας θριαμβευτικά τη σφεντόνα από την τσέπη της.
Χωρίς δεύτερη σκέψη έβαλε τον απορημένο εξωγήινο να καθίσει στο λάστιχο της σφεντόνας και...

-Τίνααααααα!!!, ακούστηκε η φωνή της μαμάς καθώς έμπαινε στο δωμάτιο. Ακόμα και στον ύπνο σου κάνεις ζαβολιές; Πώς ευχή κατάφερες κι έσπασες, πάλι, τον καθρέφτη;

Πέρασαν κι από 'δώ

Τα γενέθλια εννοώ. Με την πρωινή σφιχτή, ομαδική αγκαλιά των πιτσιρικιών μου, τη μυρωδιά του σβησμένου κεριού, το άρωμα των τριαντάφυλλων, τη γλύκα της τούρτας, την έκπληξη των δώρων, την αγάπη των φίλων, τη χαρά του παιχνιδιού και το σιωπηλό απολογισμό των... 29 χρόνων. Λίγοι φίλοι γύρω από ένα τραπέζι, ένα τραγούδι αφιερωμένο από τα παιδιά του χώρου που μας φιλοξενούσε, ένα παιχνίδι ισορροπίας και... πολύ γέλιο ήταν το σκηνικό των γενεθλίων μου.

Και φυσικά, εκτός των γενεθλίων μου, πέρασαν κι από 'δώ, τα δυο... αστροπελέκια. Το ένα επίσημο Αστροπελέκι και το άλλο, το... αναπληρωματικό.

Με ενημέρωσαν για τον... τυφώνα Ντουέτο που επρόκειτο να πλήξει την πόλη μας κι εγώ έσπευσα να προφτάσω, να περισώσω ό,τι μπορώ! Ο... τυφώνας ήρθε φορτωμένος δώρα και ευχές, τις οποίες για να λάβω έπρεπε πρώτα να περάσω από... καψόνι.

-Ήρθες; Πήγαινε μια βόλτα και ξαναέλα!
-...
-Άντε, μέχρι τη γωνία.
-Δεν πάτε καλά!
-Μια αργή βόλτα ως τη γωνία! απαίτησαν.

Οι θαμώνες γύρω να μας κοιτάνε περίεργα και να χαμογελούν. Κάτι ετοιμάζουν αυτές. Και πράγματι, κάτι ετοίμαζαν. Αυτό:

Σαφώς δεν έλειψαν από 'δώ τα σχόλιά σας στην προηγούμενη ανάρτηση που έκανε το Φρούτο. Ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές!

Και... του χρόνου! :)

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής

Πόσο χαίρομαι όταν λαμβάνω τέτοια νέα! Πόσο χαίρομαι όταν άνθρωποι που δεν έχω ποτέ δει από κοντά, αλλά αγαπώ πολύ, με τιμούν με τέτοιες προσκλήσεις! Πόσο λυπάμαι που η απόσταση αλλά και η φύση της δουλειάς μου με κρατούν μακριά από τέτοιες εκδηλώσεις!
Όσοι αγαπάτε την ποίηση και θα βρίσκεστε στην Αθήνα στις 25 Νοεμβρίου, μην παραλείψετε να παρακολουθήσετε αυτή την εκδήλωση.

Την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου και ώρα 20:00 στο ίδρυμα Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, Αμαλίας 4 (στον 5ο όροφο) στην Αθήνα, γίνεται η επίσημη παρουσίαση του ποιητικού βιβλίου του Γιάννη Ευθυμιάδη "Γράμματα στον πρίγκιπα" από τις εκδόσεις "Μικρή Άρκτος". Παράλληλα με την παρουσίαση του βιβλίου θα εκτίθενται χαρακτικά έργα του Paul Walker τα οποία κοσμούν το βιβλίο. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου.

Καλοτάξιδο, Γλυκέ Άνθρωπε! Πάντα δημιουργικός!

Ένα ταλαντούχο κορίτσι

Το Μαγδάκι, μπορεί να μην ξέρει να βράσει ούτε ρύζι, αλλά γενικά είναι ένα εξαιρετικά ταλαντούχο πλάσμα που είχα τη χαρά να γνωρίσω και από κοντά. Ασχολείται με την κατασκευή υπέροχων κοσμημάτων από fimo -και όχι μόνο και ποτέ δε σταματά να δημιουργεί! Ένα ειλικρινά χαμογελαστό και αισιόδοξο παιδί που τόλμησε να μου μιλήσει στον πληθυντικό και ελπίζω να μην το ξανακάνει. Κάποτε κέρδισα σ' ένα διαγωνισμό της μια υπέροχη καρφίτσα με μπιχλιμπίδια! Αυτή τη φορά σκοπεύει να μας χαρίσει ακόμα περισσότερα υπέροχα πραγματάκια που έχει φτιάξει με τα χέρια της. Από καρδιάς να της ευχηθώ καλή πρόοδο, καλή δύμαμη στις εξετάσεις που την περιμένουν, να 'ναι πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη, πάντα γερή και δημιουργική με διάθεση για τρελοδημιουργίες!

Μαγδάκι, ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας προσφέρεις να φοράμε πραγματάκια από σένα! Συνέχισε να δημιουργείς! Και σε κάποιο διάλειμμά σου κερνώ καφέ... ;)

Χρόνια πολλά, Ακτινίδιο!

Το έργο ολοκληρωμένο από καιρό και η αφιέρωση με πλατιά γράμματα. Βοήθεια όλου του κόσμου οι Ταξιάρχες. Στον τοίχο του γραφείου μου εδώ και μερικές μέρες μα σήμερα έχουν την τιμητική τους. Σήμερα είναι η γιορτή τους!

Σήμερα γιορτάζεις κι εσύ, φρουτάκι μου και, αν και μακριά, είπα να σου ευχηθώ και να σου φτιάξω και μια υπέροχη τουρτίτσα, έτσι, για να σε γλυκάνω.

Χρόνια σου πολλά, γλυκά, ευτυχισμένα, δημιουργικά! Χρόνια όπως τα επιθυμείς! Να σε χαιρόμαστε! :)