Αφού βαφτίσαμε το Σαλιάρη Χαχανούλη μας και του δώσαμε, πλέον, κανονικό όνομα, είπα να χρησιμοποιήσω το ντεκόρ της βάφτισής τους για να φτιάξω μια πιατέλα με κεράκια και να θυμάμαι το γεγονός. Αρχικά η ιδέα μου ήταν αυτή:
Επειδή όμως το τούλι της μπομπονιέρας δε με ικανοποιούσε εκεί, είπα να το αλλάξω λιγάκι. Πήρα κόλλα για ντεκουπάζ, χαρτοπετσέτες με κοχύλια και λίγο χρωματισμένο χαλίκι που βρήκα χθες στα γνωστά Τζάμπο και έφτιαξα αυτό:
Αρχικά δεν είχα σκοπό να βάψω την πιατέλα, αλλά η κόλλα του ντεκουπάζ άφησε κάτι απαίσια σημάδια εκεί που έπεσε, με αποτέλεσμα να μου χαλάσει την πιατέλα. Το μόνο που σκέφτηκα, για να μην πετάξω όλα τα υλικά που είχα ήδη κολλήσει πάνω της, ήταν να βάψω με ακρυλικό τη βάση. Ε, το πρώτο είναι..., πού θα μου πάει..., θα μάθω!
Ό,τι κοχύλι και χαλίκι περίσσεψε, δεν πήγε, φυσικά, χαμένο:
Από τα Τζάμπο αγόρασα και πηλό. Λευκό, γιατί πολυμερικό δε βρήκα. Κι έπεσα χθες με τα μούτρα για να φτιάξω πραγματάκια, τρομάρα μου!
Δεν το 'χω, βρε παιδί μου, δεν το 'χω. Αλλά θα το ξαναπροσπαθήσω το θέμα. Δεν μπορεί να 'ναι τόσο δύσκολο...