Γλυκάκι;

Έφτασε πάλι η μέρα της γιορτής. Κάθε χρόνο μια αναμονή για παρέα από αγαπημένες φωνές. Και τι χαρά όταν οι φωνές γίνονται πρόσωπα, όταν οι αγαπημένες απουσίες γίνονται παρουσίες!

Φέτος το δώρο μου έφτασε μια μέρα νωρίτερα. Με mail. Διπλή χαρά! Για το ίδιο το δώρο, αλλά, κυρίως, για την αγάπη που το συνόδευε. 585 ΚΒ τρυφερότητας, φροντίδας και νοιαξίματος.

Οι απουσίες δεν ξέρω αν θα αυξηθούν φέτος. Οι παρουσίες δεν ξέρω αν θα 'ναι πραγματικές και από καρδιάς, αλλά εγώ νιώθω να γεμίζω από ατέλειωτα "Β" αγάπης.

Και για να με... γειώσω κανονικά, έτσι και ούτε και σήμερα καταφέρω να γράψω τίποτα της προκοπής, θα κυρήξω απεργία! -Ποιος είπε "σκασίλα μας"; Ποιος μουρμούρισε: "Σιγά τα αβγά" να του πάρω το γλυκό απ' το στόμα;;;;- Θα κατεβάσω ρολά, θα παραδώσω μολύβια και γόμες, θα συγχυστώ τα μάλα και δε θα ξαναδιαβάσω παραμύθι για... εεεε... καλά, τα παραμύθια δεν κόβονται, τα τραβά ο οργανισμός μου! χιχιχιχιχι! Σοβαρά τώρα, έχω συγχυστεί πολύ που δεν μπορώ να σταυρώσω λέξη! Πού κρύφτηκαν οι λέξεις μου;;;;;;;;;;;;

Άντε, κεραστείτε, γιατί απ' τα νεύρα μου με βλέπω να τα τρώω όλα μόνη μου!!!

Πελαργός!

Μπουμπούκι μου γλυκό, δε χορταίνω να βλέπω τις φωτογραφίες σου! Τοσοδούλι! Γλυκάκι! Είσαι το πιο μικρό πλασματάκι που 'χω κρατήσει στα χέρια μου! Μόλις μίας ημέρας! Και ήταν τόσο μεγάλη η χαρά μου που, επιτέλους, σε έβλεπα και μπορούσα να σε κρατήσω αγκαλιά, που δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου και τα χέρια μου μακριά σου. Είσαι το όγδοο ανιψάκι μου, αλλά, προς Θεού, μη διανοηθείς να με φωνάξεις ποτέ "θεία"! Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, και με τα υπόλοιπα εφτά έχω πάθει πλάκα, αλλά με σένα αγκαλιά μου νομίζω έπαθα μεγάλη ζημιά!!!

Να ζήσεις, καρδούλα μου! Να σε χαίρονται οι γονείς σου! Να 'σαι καλότυχη, υγιής, ευτυχισμένη και χαμογελαστή πάντα! Και ν' αγαπάς τη... θειά σου -ναι, πρώτη και τελευταία φορά το λέμε!- και να της κάνεις μπεμπουλοαγκαλιές που λατρεύει!

Τρελά ερωτευμένη με σένα,
η... χαζοθεία σου

Συναυλιών συνέχεια...

Τηλεφώνημα φιλικό και πρόσχαρο: "Το βράδυ συναυλία στο Παγκρήτιο, ενδιαφέρεσαι, ε;"... Φυσικά! Όταν σε τιμά η παρέα με την πρόσκληση, πώς ν' αρνηθείς; Και γιατί ν' αρνηθείς δηλαδή... Καλλιτέχνες αγαπημένοι, ε, οι... αδυναμίες* δεν κρύβονται, αλλά και μόνο η εμπειρία του... χαμού από τον κόσμο στο γήπεδο και του φοβερού παλμού και της αποθέωσης στο άκουσμα της "Ρόζας", άξιζε πολλά!

Μια δυσκολία στο παρκάρισμα λόγω... πανικού λύθηκε όταν ανέλαβε ο άντρας της παρέας. Μετά άρχισε ο... Γολγοθάς της προσέγγισης των υπολοίπων, στο πάνω διάζωμα. Ευτυχώς πόδια, χέρια, κεφάλια, ώμοι, κουτάκια μπίρας και... βρωμερά τσιγάρα μαζεύονταν στο διάβα μας και καταφέραμε να βρεθούμε στα ψηλά... σκαλάκια. :) Και σε πολύ λίγο η μουσική κάνει τη δουλειά της. Οι δυσκολίες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και ο ρυθμός παρασύρει τις κερκίδες σε γλέντι. Τα χέρια χαλαρώνουν και αγκαλιάζουν ρυθμικά μελωδίες αγαπημένες...

Τώρα καταλαβαίνω γιατί όλοι φαλτσάρουν στις συναυλίες -το κοινό εννοώ- και γιατί κανέναν δεν πειράζει το γεγονός. Ή σχεδόν... :):) Η ένταση είναι τέτοια και τα κύματα αγάπης τόσα που πνίγουν κάθε φάλτσο.

Όμορφες βραδιές! Πρώτη φορά αφήνομαι να τις νιώσω. Κι έχει μια γλύκα όλο αυτό!...


*Οι... αδυναμίες που λέγαμε. ;) Ε, τι να κάνω, τον αγαπάω χρόνια!

Τα παιδία... παίζει!

Κλέβεις τις καληνύχτες μου! Τις διεκδικείς ασύστολα και, όταν δεν τις κερδίζεις, τις κλέβεις σαν αλητάκος σαλταδόρος του νου μου. Μου προκαλείς σύγχυση καθώς εισβάλλεις στο μυαλό μου κάνοντας τόση φασαρία που είναι αδύνατο να κατανοήσω. Ψάχνω τότε το Σωστό που έχω φυλακίσει σε περίοπτη θέση, ψηλά, να μην μπορώ εύκολα να το αγγίξω, να μην μπορώ εύκολα να το κατεβάσω, να μην μπορώ να βεβηλώσω την ορθότητά του. Εκείνο που πάντα ορίζει και καθορίζει κάθε μου κίνηση, κάθε μου σκέψη, κάθε απόπειρα έκφρασης. Εκείνο που περιορίζει το νου και την καρδιά μου. Και τότε, ευτυχώς, σκοντάφτω πάνω στην ευαισθησία και συγχωρώ όλη την αναταραχή, όλη την αναστάτωση, όλο το ξάφνιασμα που προκαλείς. Και χαμογελάω. Άλλοτε γλυκά, άλλοτε πλατιά, άλλοτε πονηρά, άλλοτε μελαγχολικά κι άλλοτε άβολα κι αμήχανα. Όμως πάντα με αγάπη...


*Απαπαπαπαπα! Δεν είναι για να παίζω με τέτοιες λέξεις εγώ!