webzobbie's attack

Της πέτρας της υπομονή βάλε στο νου θεμέλιο κι ό,τι θα πεις με το θυμό, πες το, καλλιά, με γέλιο!

26.4.11

Χριστός Ανέστη!

Μ' αυτά...

...και μ' εκείνα...


...πέρασε το Πάσχα! Τώρα είναι καιρός για ένα ταξιδάκι. Ένα ταξιδάκι ανάστασης ψυχής...

20.4.11

Καλό Πάσχα!






17.4.11

Καλό του ταξίδι...




12.4.11

δασκαλοshake με γεύση αθωότητας

Υλικά:
Μία νεαρή δασκάλα (λιώνει ευκολότερα)
Δύο κόλλες χαρτί
Μολύβι
Γόμα
Πολύχρωμοι μαρκαδόροι
Πολλή αγάπη
Διάθεση απολογίας - Έκφραση κατανόησης

Προετοιμασία:
Μία μέρα πριν, φροντίζουμε να κάνουμε τη δασκάλα μας να παραμιλάει. Φωνάζουμε, τσακωνόμαστε, χτυπιόμαστε, μιλάμε εν ώρα μαθήματος. Μπορούμε όμως και να μην κάνουμε τίποτα απ' όλα αυτά.

Εκτέλεση:
Αφού εξωθήσουμε τη δασκάλα σε δηλώσεις τύπου: "Δε σας παλεύω άλλο!", την αφήνουμε να ησυχάσει, αν μπορέσει, για 17 ώρες στο σπίτι της. Στο διάστημα αυτό παίρνουμε το μεγάλο φύλλο χαρτιού και το διπλώνουμε σε τρία μέρη δημιουργώντας υποτυπώδη φάκελο. Στη μια πλευρά με τους μαρκαδόρους μας γράφουμε "Κάρτα ή πρόσκληση" και ζωγραφίζουμε καρδούλες.


Στην πλευρά που είναι το άνοιγμα γράφουμε πολλές φορές το όνομα της δασκάλας, για να βεβαιωθεί ότι αναφερόμαστε σ' εκείνη κι όχι σε άλλη.
Τη ζωγραφίζουμε πάνω, εν τω μέσω καρδούλων, πεταλούδων, ...χαπιών (;; ) και δύο κουπών! ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΥΜΕ να της κολλήσουμε δίπλα έναν άντρα που να καίγεται σαν κεράκι για πάρτη της. Μάλιστα φροντίζουμε να την ενημερώσουμε και προφορικά: "Κυρία, σου 'βαλα κι έναν άντρα δίπλα" (!!!)

Μέσα στο φάκελο τρυπώνουμε, επιμελώς γραμμένο, το ραβασάκι.

Τέλος, τοποθετούμε το φάκελο πάνω στην έδρα της.

Χρόνος προετοιμασίας:
24 ώρες περίπου

Χρόνος τήξης δασκάλας:
10 δευτερόλεπτα

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Το δασκαλοshake χρειάζεται έξτρα πάγο, καθώς η δασκάλα κατά την τήξη έχει ανεβάσει υψηλή θερμοκρασία, η οποία δεν κατεβαίνει με τίποτα. Σερβίρεται σε... κουβά μεγέθους ευθέως ανάλογου με το μέγεθος της δασκάλας (ό,τι καταλάβει ο καθένας...). Για έξτρα γεύση χαρίστε, μαζί με το φάκελο, το καλύτερο και το πιο αθώο σας χαμόγελο και μια σφιχτή αγκαλιά.

8.4.11

Νεραϊδοδιάλογοι



Φτερά στην πλάτη, μάτια μπλε

και διάφανο το δέρμα

είχ’ η νεράιδα προχθές

που βρήκα μες στο δέμα.


Άνοιξα το πακέτο μου

γεμάτη αγωνία

-να παραλάβω ήθελα

μία σειρά βιβλία-

και πάνω στη λαχτάρα μου

να βρω το θησαυρό μου

εκεί, στο τέλος του κουτιού,

έκανα το σταυρό μου!


Μία μικρή νεράιδα

με διάφανο κορμάκι

μικρό, βελούδινο σχεδόν,

αθώο πλασματάκι

βρισκόταν ολοζάλιστη

στον πάτο του κουτιού

κι έμεινα και την κοίταζα

χωρίς καθόλου νου!


Να τη ρωτήσω σκέφτηκα

πώς βρέθηκε μπροστά μου

μα, τα υπέροχα φτερά,

έκλεψαν τη μιλιά μου.


Πριν να προλάβω να σκεφτώ,

το στόμα πριν ανοίξω,

μία φωνούλα μακρινή

μ’ έκανε να σαστίσω:


«Φυγή ζητούσα πάντοτε

από ευχές και ξόρκια

και να σταθώ επέλεξα

μόνη στα δυο μου πόδια


Και όσο κι αν σου φαίνεται

παράξενο –σε βλέπω-

η μόνη μου διέξοδος

ήταν να ταξιδεύω


Μέσο καλύτερο ουδέν

άλλο απ’ το Βιβλίο

και το ταξίδι ορκίζομαι

πως είναι μεγαλείο!


Μα κάπου εκεί στην αλλαγή

της στάσης για το Πέρα

εβρέθηκα εσώκλειστη

σε μία μπαγκαζιέρα.


Γι’ αυτό, αν θες, ελεύθερη

άσε με να πετάξω

το τέλος της διαδρομής

μονάχη μου να ψάξω.


Κι υπόσχομαι να στέλνω σου

χρυσόσκονη στον ύπνο

και όλα τα προβλήματα

εγώ να σου τα λύνω.


Μονάχα τώρα κλείσε μου

πάλι καλά τις κούτες

και με νεράιδα ποτέ

μην πεις ότι μιλούσες»


Στην τελευταία φράση της,

ωσάν υπνωτισμένη,

έκλεισα πάλι το κουτί

κι έφυγα ζαλισμένη.


Κι αν αυτά που έγραψα

σου φαίνονται αστείο…

ε, τότε σύρε κι άνοιξε

κι εσύ κάνα βιβλίο!


4.4.11

Η αγαπημένη μου κούπα


Πρώτη φορά επιχειρώ να ζωγραφίσω καρτούν. Μοιάζει... Σαν δεύτερο ξαδερφάκι, έστω...;


Μπορεί κάποιοι να διαφωνούν με την ανάρτηση των... μουντζούρων μου, αλλά κι εγώ διαφωνώ να κάνω το χόμπι μου "μάθημα" και τη δημιουργική μου ώρα να τη χώνω στο συρτάρι από οποιοδήποτε είδος ντροπής. Εγώ θα περνώ καλά και θα το καταγράφω στο ημερολόγιό μου. Κανένα "καλάμι" δεν καβάλησα και, θαρρώ, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος παρεξήγησης από τους e-φίλους που με "ξέρουν" καιρό. Θα συνεχίσω, λοιπόν, να σπάω κέφι, όσο αυτό το πράγμα μ' ευχαριστεί. Ναι;

2.4.11

Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Σαν σήμερα, πριν από 206 χρόνια ακριβώς, γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και το σχολείο ήταν πολυτέλεια γι' αυτόν. Παρόλες όμως τις δυσκολίες κατάφερε να εκδώσει πολλά ποιήματα, θεατρικά και ιστορίες φαντασίας.

Το 1835 εκδίδει τα πρώτα του "Παραμύθια για Παιδιά". Τα παραμύθια του χαρακτηρίζονται από έναν ρεαλισμό. Άλλα έχουν μια αισιοδοξία για την επικράτηση του καλού και άλλα μια βαθιά απαισιοδοξία, ενώ πολλά απ' αυτά έχουν άσχημο τέλος. Παρόλ' αυτά ο Άντερσεν είναι ο αγαπημένος παραμυθάς εκατομμυρίων παιδιών σε όλον τον κόσμο, μιας και τα παραμύθια του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Τα πιο γνωστά απ' αυτά είναι: "Τα κόκκινα παππούτσια", "Το ασχημόπαπο", "Η βασίλισσα του Χιονιού", "Η καινούρια στολή του αυτοκράτορα", "Το μολυβένιο στρατιωτάκι", "η Τοσοδούλα", "Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι" κ.ά.

Κάθε χρόνο με τις τάξεις μου μιλάμε για τον Άντερσεν και αναφερόμαστε στα παραμύθια του. Ιδιαίτερη αναφορά κάνουμε πάντα στις 2 Απριλίου, που έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού Βιβλίου. Παραμυθοσαλάτες έχουμε κάνει πολλές φορές. Φέτος όμως, πριν προλάβω να μιλήσω στα δευτεράκια μου για την "παραμυθοσαλάτα", έφτιαξαν μόνα τους μία -άσχετη με τα παραμύθια του Άντερσεν- σχετική όμως με τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και τη φιλαναγνωσία που προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε. Η ιστορία που θα ακολουθήσει γράφτηκε από μια ομάδα παιδιών Β' τάξης (2010-2011). Τα παιδιά ανακάτεψαν στοιχεία από:
  • τον Μπομπ Σφουγγαράκι
  • το τραγούδι "Δέκα καβουράκια" από το δίσκο "Ο τεμπέλης δράκος"
  • το βιβλίο της Λήδας Βαρβαρούση που διαβάσαμε και δραματοποίησαμε στην τάξη: "Ένας καλόκαρδος... καρχαρίας!"
  • και ένα δικό μου παραμύθι με τίτλο: "Ο νάνος και οι πειρατές"
Πολλά, όμορφα, μαγικά, τρελά ταξίδια στον κόσμο των παραμυθιών!

Τα ψαράκια και το πάρτι τους

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν δυο ψαράκια στο βυθό του Μπικίνι. Κάποια μέρα βρήκαν ένα σπασμένο λυχνάρι κάτω από ένα βράχο και πάνω του είχε μια ετικέτα που έγραφε: «Τζίνι». Το σχήμα αυτού του βράχου έμοιαζε με άγαλμα και πάνω του καθόταν πέντε καβουράκια. Κάτω από το βράχο κάθονταν τρεις χελώνες. Ξαφνικά πλησίασαν τρεις καρχαρίες. Τα ψάρια τρόμαξαν κι έφυγαν γρήγορα παίρνοντας μαζί τους το λυχνάρι.

Όταν έφυγαν οι καρχαρίες, τα ψαράκια ξαναγύρισαν και βρήκαν ένα βυθισμένο καράβι από πειρατές. Μπήκαν μέσα στο ναυάγιο και βρήκαν ένα σεντούκι το οποίο όταν άνοιξαν αντίκρισαν κοσμήματα, αγάλματα χρυσά και λεφτά.

Τα ψάρια χάρηκαν τόσο που σε λίγες ώρες οργάνωσαν πάρτι με φραντζόλες, εννιά χάμπουργκερ, καραμέλες, σοκολάτες, κέικ, παγωτά, πατατάκια και ένα πακέτο ποπ κορν. Μαζί τους στο πάρτι ήρθαν και γοργόνες. Όμως, εντελώς ξαφνικά, εμφανίστηκαν πάλι οι καρχαρίες και χάλασαν το πάρτι των ψαριών. Τρόμαξαν και τις γοργόνες που έτρεξαν να κρυφτούν.

Τότε, όλα μαζί τα ψαράκια έπιασαν μία μεγάλη και βαριά πέτρα και την έριξαν πάνω στους καρχαρίες. Έτσι, οι καρχαρίες τρόμαξαν κι εξαφανίστηκαν μια για πάντα και τα ψαράκια έζησαν καλά κι εμείς… καλύτερα!

Γιώργος Τζ. – Αργύρης – Βαλάντης – Βαγγελίτσα – Γωγώ – Μαρίνα

Ιστορία με δοσμένες τις λέξεις: λυχνάρι, άγαλμα, ψάρι, ετικέτα.

10/2/11